Μείωση αμυντικών δαπανών και προεκλογικές πομφόλυγες
Βρήκαν την ευκαιρία τα κόμματα να ασχοληθούν προεκλογικά και μʼ ένα θέμα πιασάρικο, που δικαίως συγκινεί τους πολίτες. Είναι η μείωση ή ακόμη και η εξαφάνιση των αμυντικών δαπανών, που είναι δυσβάστακτες για την οικονομία της χώρας. Ασχολήθηκαν όμως με το θέμα με τρόπο και μεθοδολογία εντελώς ανεύθυνη, επιπόλαιη, αφελή και παραπλανητική.
= Η ΝΔ, αφού υποσχόταν λαγούς με πετραχήλια για την άμυνα και την αγνόησε εντελώς φθάνοντας μέχρι σιωπηρής απαξίωσής της στην πενταετία που κυβέρνησε, μας πληροφόρησε εσχάτως και όψιμα ότι χρειάζεται ορθολογισμός. Ο κ. Καραμανλής ουδέν ανέφερε, δεν ασχολήθηκε καθόλου γενικότερα με την άμυνα, ενώ ο αρμόδιος υπουργός κ. Μεϊμαράκης είχε την ψευδαίσθηση ότι με την πολιτική του μείωνε τις στρατιωτικές δαπάνες, αφού άφησε το Στράτευμα εντελώς γυμνό και αδύναμο, ακόμη και χωρίς τα στοιχειώδη ανταλλακτικά.
=Το ΠΑΣΟΚ χρησιμοποιεί, αδιευκρίνιστα, τον ίδιο όρο. Ορθολογισμός στρατιωτικών δαπανών, όπως τον εφάρμοσε την οκταετία 1996 – 2004.
=Ο ΣΥΝ, δώθε πάνε οι άλλοι. Μια κουστωδία στελεχών του μας ανέλυσε, νεφελωδώς, γιατί πρέπει να καταργηθούν τελείως οι εξοπλισμοί. Αυτοί εξάλλου, άμα ακούνε τη λέξη έθνος, φυλή, άμυνα, βγάζουν σπυράκια…
=Το ΚΚΕ επαναλαμβάνει σταθερά, χρόνια τώρα, ότι οι εξοπλισμοί εξυπηρετούν μόνο το ΝΑΤΟ και πρέπει να καταργηθούν.
=Ο ΛΑΟΣ ομιλεί κι αυτός γενικώς και αορίστως.
Παράλληλα με τις ρευστές και δυσανάγνωστες θέσεις των κομμάτων, είδαν το φως στομφώδη και εκτενή δημοσιογραφικά κείμενα που κραυγάζουν για τη σπατάλη στους εξοπλισμούς, αλλά αποφεύγουν τεχνηέντως να ομιλήσουν για απειλή. Δόθηκαν και εντυπωσιακά νούμερα:
> 55.000 ευρώ το κόστος λειτουργίας μιας φρεγάτας.
> 416,3 εκατ. ευρώ το κόστος των αναχαιτίσεων σε 8 χρόνια.
> 15.000 ευρώ το κόστος πτήσης ανά ώρα ενός F-16.
Είναι, περίπου, ακριβή. Πρέπει όμως οι φρεγάτες να περιπολούν και τα μαχητικά να ίπτανται; Με ποιον ρυθμό και ποιο μέτρο; Γίνεται σωστή επιλογή των μέσων αυτών, ώστε μια ποιοτική υπεροχή να περιορίσει την ακραία χρήση;
Κανένα, μα κανένα, κόμμα δεν προσέγγισε το πρόβλημα διατυπώνοντας μια βασική θέση που πρέπει να προηγείται του ερωτήματος της ανάγκης των εξοπλισμών: Υπάρχει απειλή; Ναι ή όχι; Αν ναι, ποιο είναι το μέγεθός της και πώς πρέπει να αντιμετωπισθεί;
Η απάντηση θα πρέπει να είναι διαυγής, σαφής, άμεση και καθαρή, χωρίς τα γνωστά συνθήματα και φληναφήματα. Εάν οι θέσεις των κομμάτων, του πολιτικού κόσμου, των ταγών, είναι αρνητική, τότε να διαλύσουμε το Στράτευμα, δεν υπάρχει ανάγκη ύπαρξής του, να ξεπουλήσουμε τον οπλισμό και τα έσοδα που θα εξοικονομηθούν να τα δώσουμε στο υπουργείο Οικονομικών να τα μοιράσει σε πολιτιστικούς, θρησκευτικούς, καλλιτεχνικούς και αθλητικούς συλλόγους, όπως κάνει και σήμερα, προεκλογικά. Αν όμως η απάντηση είναι θετική, δηλαδή υπάρχει απειλή, τότε πρέπει να δούμε τι θα κάνουμε με τους εξοπλισμούς.
Τα πράγματα κραυγάζουν ότι απειλή υπάρχει και είναι μάλιστα ορατή, απτή και επικείμενη. Τα καθημερινά γεγονότα το μαρτυρούν. Τα δύο μεγάλα κόμματα δεν το ομολογούν, ή απλώς το ψελλίζουν, για να μη στεναχωρήσουν τη γείτονα χώρα. Τα μικρότερα σιωπούν, γιατί αν πουν την αλήθεια θα χάσουν πελατεία που τη συντηρούν με την πώληση παραμυθιών όπως αυτό του αφοπλισμού και της μείωσης ή εξαφάνισης των στρατιωτικών δαπανών.
Οι εξοπλισμοί λοιπόν είναι αναγκαίοι για την τήρηση της στοιχειώδους αποτροπής. Μπορούν να μειωθούν; Ασφαλώς ναι. Όχι όμως όπως διακηρύσσουν τα κόμματα, που δεν παρουσιάζουν στους πολίτες στοιχειώδεις αλήθειες, όπως οι παρακάτω:
=Στον χώρο αυτό έγιναν τεράστιες παρασπονδίες. Με τα μισά χρήματα από αυτά που πληρώσαμε τα 13 τελευταία χρόνια, από το 1996 έως το 2009, θα μπορούσαμε να έχουμε μια άνετη σε δυναμικότητα εξοπλιστική ισχύ και αντίστοιχη δυναμική αποτροπή.
=Η καθαρότητα, η διαφάνεια των εξοπλισμών, δεν συμφέρει το διεφθαρμένο σύστημα διαπλοκής και αρπαγής που υπάρχει σήμερα. Βολεύει όλους. Όχι μόνο τους μεγάλους.
Μπορούν να μειωθούν οι εξοπλισμοί λοιπόν; Ναι. Ιδού μερικές προτάσεις, που άμα τις ακούν τα κυβερνητικά κόμματα… στρίβουν:
=Κατάργηση του άρθρου 86 του Συντάγματος και των συναφών νόμων που καλύπτουν την ασυδοσία υπουργών και επιβάλλουν την παραγραφή.
=Κατάργηση του νόμου που επιτρέπει στους υπουργούς να κουβαλάνε στο ΥΕΘΑ κομματικούς φίλους τους, στους οποίους ανατίθεται ο χειρισμός των εξοπλιστικών προγραμμάτων.
=Οι θέσεις-κλειδιά των προμηθειών (ΓΔΑΕΕ, διοικητές αμυντικών βιομηχανιών κ.ά.) να προκηρύσσονται και η επιλογή να γίνεται αξιοκρατικά, με εξέταση φακέλων, όπως σε όλες τις χώρες του ΝΑΤΟ, με πρώτη την Τουρκία. Αν συγκρίνετε ποιοτικά το προσωπικό που κατέχει αυτές τις θέσεις στις δύο χώρες, την Ελλάδα και την Τουρκία, θα φρίξετε!
=Ουδεμία προμήθεια να γίνεται χωρίς διαγωνισμό, με απευθείας ανάθεση. Αυτό το φαινόμενο είναι πρωτοφανές σε ευρωπαϊκή χώρα και χρησιμοποιείται για υπερτιμολογήσεις, με το πρόσχημα της «πολιτικής απόφασης».
Από το 1996 κι εντεύθεν, την εποχή αυτή της κοσμογονίας των εξοπλισμών, η συντριπτική πλειονότητα έγινε με απευθείας ανάθεση, σε τιμές εξαιρετικά υψηλές και για υλικά αμφιλεγόμενης αξίας. «Πού πήγαν τα λεφτά;» ευλόγως διερωτάται ο κ. Παπανδρέου. Θα σας δώσω ένα μόνο παράδειγμα από την τελευταία απευθείας ανάθεσης ελικοπτέρων SAR από τους κ. Καραμανλή – Μεϊμαράκη. Θα πληρώσουμε 400-450 εκατ. ευρώ, ενώ με έναν σκληρό διαγωνισμό, το κόστος δεν θα υπερέβαινε τα 200 εκατ. ευρώ.
Πού πάνε τα λεφτά; Στην περίπτωση αυτή το ΠΑΣΟΚ εκδήλωσε μια χλιαρή διαμαρτυρία, γιατί δεν θέλει να χαλάσει το έθιμο, αφού πιθανότατα από την άλλη εβδομάδα θα διαχειρισθεί αυτόν τον κορβανά. Εξάλλου το Σημιτικό ΠΑΣΟΚ είναι εκείνο που καθιέρωσε τις απευθείας αναθέσεις, για να μην κουράζεται το προσωπικό στις πληκτικές διαδικασίες ενός διαγωνισμού.
=Εφαρμογή αξιοκρατίας προαγωγών στο Στράτευμα, χωρίς πολιτικές επεμβάσεις, ώστε να μην υπάρχει δυνατότητα να επιλέγουν οι υπουργοί αυτούς που θα «συμμορφωθούν προς τας υποδείξεις» και θα εισηγούνται προμήθειες άχρηστων ή υπερκοστοληγμένων υλικών. Ο κομματισμός πρέπει να τερματισθεί, γιατί πριονίζει τη μαχητικότητα.
=Αναδιοργάνωση του Στρατεύματος. Δεν μπορεί η Ελλάδα να έχει περισσότερους Αντιστράτηγους από τη Γερμανία.
Η απειλή υπάρχει, διογκώνεται καθημερινά, ενώ εμείς, δυστυχώς, στερούμεθα ταγών που υπεύθυνα θα οργανώσουν την αντιμετώπισή της, χωρίς να διαλύουν τα οικονομικά της χώρας.