Αναξιοκρατία και αδιαφάνεια μαστίζουν τον δημόσιο τομέα
Μπροστά στις εξαγγελίες-δεσμεύσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ για μεταρρύθμιση, ανασυγκρότηση της δημόσιας διοίκησης και όλα τα συναφή, μας υπενθυμίζουν -και έχει τη σημασία του αυτό- τα συνδικαλιστικά στελέχη της ΑΔΕΔΥ ότι:
– Από τη μεταπολίτευση έως σήμερα υπερβαίνουν τον αριθμό 35 (!) οι σχετικές νομοθετικές παρεμβάσεις «με όλους τους τίτλους». Και τα αποτελέσματά τους είναι γνωστά: η σημερινή δημόσια διοίκηση, όπως όλοι τη γνωρίζουν.
Είναι σημαντικό ότι οι εκπρόσωποι όλων των συνδικαλιστικών παρατάξεων στην ΑΔΕΔΥ συμφωνούν στη «διάγνωση», σύμφωνα με την οποία:
• Η αναπαραγωγή της κρίσης, της ρευστότητας, της κοινωνικής αναποτελεσματικότητας της δημόσιας διοίκησης, προκύπτει: Από την πολιτική και κυβερνητική αδυναμία αλλαγής ενός αναχρονιστικού προτύπου οργάνωσης, ριζικής υπέρβασης των παθογενειών της κομματικοποίησης, των πελατειακών σχέσεων, της αναξιοκρατίας και της αδιαφάνειας. Παθογένειες τελικά του πολιτικού συστήματος και των πρακτικών του, με υψηλό κόστος επιπτώσεων, αποδιοργάνωση της δημόσιας διοίκησης, υστέρηση στην κοινωνική και οικονομική πρόοδο.
Όταν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στον κρίσιμο δημόσιο τομέα δίνουν με «σκληρό» τρόπο τα χαρακτηριστικά του -απεχθή μεν, αλλά σε όλους γνωστά- είναι μια ευκαιρία, εφόσον υπάρξει πολιτική βούληση, η νέα κυβέρνηση να αντιμετωπίσει τις χρόνιες παθογένειες.
Είναι σημαντικό ότι η ηγεσία της ΑΔΕΔΥ υποστηρίζει τη δημιουργία ενός νέου, σύγχρονου προτύπου δημόσιας διοίκησης που θα επικεντρώνεται στον πολίτη. Όπως ενδιαφέρον παρουσιάζει και η θέση της για ένα «αντικειμενικό, αδιάβλητο, αξιοκρατικό σύστημα αξιολόγησης από την είσοδο μέχρι την έξοδο, νέο μισθολόγιο αντί της επιδοματικής αναρχίας, διαρκή δυνατότητα εκπαίδευσης και επιμόρφωσης».
Προτάσεις ακόμη όπως η ενδυνάμωση του Συνηγόρου του Πολίτη, η ενδυνάμωση του κοινοβουλευτικού ελέγχου και ο αποκλεισμός τοποθέτησης κάθε υποψηφίου βουλευτή σε θέση στο Δημόσιο, χωρίς ανοιχτή, ισότιμη συμμετοχή και αξιολόγηση μαζί με άλλους ενδιαφερόμενους, απαιτούν την προσοχή του κάθε αρμοδίου.ραπεζοϋπαλληλικών Οργανώσεων Ελλάδος (ΟΤΟΕ) και τις εργοδοτικές οργανώσεις των τραπεζών.