Προεκλογικά διλήμματα…
Ο Καραμανλής με έχει απογοητεύσει. Κι ο Παπανδρέου δεν με έχει κερδίσει… Τα μικρότερα κόμματα ούτε που τα σκέπτομαι. Όχι γιατί έχω κάτι εναντίον των μικρών κομμάτων. Αλλά γιατί δεν πιστεύω στην ψήφο διαμαρτυρίας. Η ψήφος δεν είναι για να διαμαρτύρομαι. Είναι για να αποφασίζω το μέλλον του τόπου μου. Δεν είναι για να τιμωρώ εκείνον ή τον άλλον ηγέτη. Δεν είναι δικαστήριο οι εκλογές…
Ίσως έχω κάθε λόγο να είμαι οργισμένος με τον έναν ή τον άλλον από τους ηγέτες των μεγάλων κομμάτων. Για να είμαι ειλικρινής, και με τους δύο… Αλλά αν τιμωρήσω αυτόν που με έχει ενοχλήσει περισσότερο -ας πούμε επειδή πρόδωσε τις προσδοκίες μου- και βοηθήσω έτσι να βγει ο άλλος, που δεν με έπεισε ποτέ, τότε δεν τιμωρώ εκείνον που θα ηττηθεί. Μάλλον τιμωρώ τον εαυτό μου.
Δεν μου αρέσει η προσπάθεια που γίνεται από τα ΜΜΕ να πειστούν οι αφελέστεροι ότι ο Γιώργος Παπανδρέου κέρδισε τα ντιμπέιτ… Όλοι όσοι έχουν στοιχειώδη κρίση γνωρίζουν, κατάλαβαν, ένιωσαν ότι ο Γιώργος ΔΕΝ κέρδισε. Ούτε στις εντυπώσεις. Ούτε «στα σημεία». Ούτε πουθενά. Αυτό δεν σημαίνει, ασφαλώς, ότι δεν θα ήταν καλός πρωθυπουργός. Δεν σημαίνει ότι θα χάσει τις εκλογές. Ίσως δεν σημαίνει τίποτε…
Αλλά όταν κάποιοι προσπαθούν να με πείσουν να μην πιστεύω στ’ αυτιά μου, να μην πιστεύω στα μάτια μου, στην κρίση μου και στην κρίση όλων γύρω μου, ότι ο Κώστας Καραμανλής κέρδισε στα σημεία την πρώτη τηλεμαχία των 6 αρχηγών, και «κατά κράτος» τη δεύτερη, τότε ξέρω ότι κάποιοι προσπαθούν να μου κάνουν πλύση εγκεφάλου!
Κι αυτούς ίσως θελήσω να τους τιμωρήσω…
Ίσως λοιπόν αυτοί με ωθούν να ψηφίσω Καραμανλή, όχι γιατί έπαψα να είμαι απογοητευμένος μαζί του, όχι γιατί ήταν καλύτερος στις τηλεμαχίες (που ήταν, αλλά δεν είναι εκεί το ζήτημα), αλλά διότι για να τον βαράνε έτσι όλα τα συγκροτήματα κι όλα τα κανάλια, δεν μπορεί, κάτι καλό θα έχει. Για να είναι τόσο άδικοι μαζί του όλοι οι υποτιθέμενοι «αντικειμενικοί διαμορφωτές γνώμης», δεν μπορεί, κάτι καλό κρύβει μέσα του. Αν τον «παίζανε» πιο δίκαια, αν δεν προσπαθούσαν να βγάλουν «το άσπρο μαύρο» εναντίον του συνεχώς, ίσως να ήμουν πολύ πιο αυστηρός με τον Κώστα Καραμανλή.
– Που του πήρε 5,5 χρόνια για να καταλάβει ότι το άσυλο είναι αιτία πλήρους διάλυσης των Πανεπιστημίων και πηγή παρανομίας και εγκληματικότητας μέσα στην πόλη.
– Που του πήρε άλλα 2,5 χρόνια να καταλάβει ότι η μεταρρύθμιση Γιαννάκου ήταν μια τρύπα στο νερό, για τους λόγους που μας λέει σήμερα: Διότι δεν μπορούν οι καθηγητές να αποφασίζουν άρση του ασύλου και την άλλη μέρα να πρέπει να συμβιώσουν στον ίδιο χώρο, δίχως αστυνομική προστασία, μ’ εκείνους εναντίον των οποίων έφεραν την αστυνομία την προηγουμένη.
Βέβαια, ο Καραμανλής αργά το κατάλαβε. Ο Παπανδρέου όμως δεν το κατάλαβε ακόμα …
=Ο Καραμανλής έπρεπε να δει την Αθήνα να καίγεται για να ξυπνήσει. Ο Παπανδρέου όμως ακόμα δεν ξύπνησε…
=Ο Καραμανλής έχασε πέντε χρόνια με τις ανοησίες της «ήπιας προσαρμογής». Ο Παπανδρέου όμως, με το πακέτο παροχών που προτείνει μέσα σε συνθήκες υπερχρέωσης της χώρας, μας πάει κατευθείαν για «άγριο ξεχαρβάλωμα».
=Ο Καραμανλής δεν κατάφερε να περιορίσει τη σπατάλη του Δημοσίου ακόμα. Ο Παπανδρέου όμως πάει να μας ταράξει στους φόρους… Κι αν το κάνει, θα διαλύσει την αγορά, θα αποτελειώσει τη μικρομεσαία επιχείρηση, θα στραγγαλίσει την οικονομία.
=Ο Καραμανλής δεν τόλμησε να σπάσει τα καρτέλ, ιδιαίτερα τα τραπεζικά. Ο Παπανδρέου όμως εκπροσωπεί το κόμμα που ανέδειξε, δυνάμωσε και επέβαλε τη «δεσπόζουσα θέση» των τραπεζών.
=Ο Καραμανλής δεν μπόρεσε να τα βάλει με τη διαπλοκή. Ο Παπανδρέου όμως στηρίζεται σήμερα πλήρως, απολύτως και προκλητικά από τα «μέσα» της διαπλοκής.
= Ο Καραμανλής δεν μπόρεσε να καταργήσει την πελατειακή λειτουργία του κράτους. Ο Παπανδρέου όμως εκπροσωπεί το κόμμα που εγκατέστησε την πελατειακή λειτουργία του κράτους.
Σήμερα, όταν ο κ. Παπανδρέου επαναλαμβάνει κάθε τόσο τις καταγγελίες για την πελατειακή λειτουργία της Νέας Δημοκρατίας, όταν η συντριπτική πλειονότητα των μονίμων εργαζομένων στο Δημόσιο είναι ΠΑΣΟΚοι κι όταν η πλειονότητα όσων μονιμοποιήθηκαν επί Νέας Δημοκρατίας είναι επίσης ΠΑΣΟΚοι που τους είχε το ΠΑΣΟΚ συμβασιούχους, όταν τα λέει αυτά σε κάθε του δημόσια ομιλία ο κ. Γιώργος Παπανδρέου, πολύ με εκνευρίζει.
Τέλος, την επόμενη φορά που θα έλθει Σχέδιο Ανάν για την Κύπρο (παρόμοιο ή αντίστοιχο), δεν θέλω η κυβέρνησή μου να πιέσει τους Ελληνοκυπρίους να το αποδεχθούν, όπως έκανε ο Γιώργος το 2004.
Ο Κώστας Καραμανλής είναι αδικαιολόγητος που τόσα χρόνια δεν μπόρεσε να σπάσει το απόστημα… Ο Παπανδρέου όμως εκπροσωπεί το απόστημα!
Ν.Ζ.