Τα παράδοξα αυτών των εκλογών…

Περίεργα πράγματα:

Η Νέα Δημοκρατία καταρρέει (κυρίως από τα αλλεπάλληλα λάθη της). Αλλά το ΠΑΣΟΚ δεν λέει να «ξεκολλήσει» από το 36% σε πρόθεση ψήφου (χωρίς αναγωγές).

Απέναντι σε μια κυβέρνηση που κατάφερε να… αιφνιδιάσει τον εαυτό της κάνοντας εκλογές τη χειρότερη δυνατή στιγμή για την ίδια, το αντίπαλο κόμμα δεν συσπειρώνει ούτε όσους το ψήφισαν την προηγούμενη φορά (το 2007)!

Ένα μεγάλο μέρος οπαδών της Νέας Δημοκρατίας είναι οργισμένοι με το κόμμα τους, αλλά δεν πάνε αλλού (ακόμα, τουλάχιστον).

Κι ένα σημαντικό μέρος (αλλά μικρότερο) των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ διστάζουν να το ξαναψηφίσουν, παρά το γεγονός ότι υπάρχει, πλέον, ολοφάνερη προοπτική εξουσίας!

• Η Νέα Δημοκρατία έχει πρόβλημα συσπείρωσης της εκλογικής της βάσης. Κι ενώ δεν μπορεί να συσπειρώσει τους δικούς της, εξακολουθεί να ψαρεύει στα θολά νερά του… μεσαίου χώρου. Η κοινωνία μετακινείται προς τα δεξιά (στα ζητήματα ασφάλειας, λαθρομετανάστευσης κ.λπ.), και η ΝΔ ψάχνει τις ψήφους που της λείπουν στα… αριστερά της!

Θεωρούν τον κόσμο τους «δεδομένο» και κυνηγούν φαντάσματα εκεί όπου δεν υπάρχουν. Και τώρα οι «δεδομένοι» τούς γυρνούν την πλάτη…

• Το ΠΑΣΟΚ έχει πρόβλημα κυβερνησιμότητας!

– Πήγε κάποια στιγμή να λυθεί με την «επαναπροσέγγιση» Γιώργου – Σημίτη. Όμως αιφνιδιαστικά ο κ. Σημίτης «άδειασε» τον Γιώργο (κι όχι το αντίθετο). Ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ πρότεινε στον Σημίτη αυτό που του έδινε πάντα: εκλογή χωρίς σταυρό από την Α΄ Περιφέρεια Πειραιά (ή όποια άλλη). Κι ο πρώην αρχηγός ζήτησε αιφνιδίως αυτό που δεν είχε ζητήσει ποτέ: την πρώτη θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας, την οποία ο νυν αρχηγός την είχε τάξει αλλού (κι ο πρώην το γνώριζε).

– Κι ύστερα ο κ. Λουκάς Παπαδήμος –το άλλο πρόσωπο με το οποίο ο Γιώργος Παπανδρέου σχεδίαζε να καλύψει το «κενό κυβερνησιμότητας»– στην αρχή μάλλον δέχθηκε να ενταχθεί πρώτος στο ΠΑΣΟΚικό ψηφοδέλτιο Επικρατείας και ύστερα το αρνήθηκε. Τι μεσολάβησε; Μάλλον οι απόψεις ΠΑΣΟΚ για την οικονομική πολιτική. Ως αντιπρόεδρος της «αμαρτωλής» Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ο κ. Παπαδήμος είναι πλέον κήρυκας της πιο αυστηρής λιτότητας. Και ο κ. Παπανδρέου τον κάλεσε να συμμετάσχει στην κυβερνητική προσπάθεια ενός κόμματος που τάζει, μέσα στην κρίση, τα πάντα στους πάντες!

– Ύστερα ήλθε και ο Αλμούνια κι έκανε τη γνωστή… ψαρωτική του δήλωση. Και την έκανε μετά την ομιλία Παπανδρέου στη Θεσσαλονίκη. Όχι μετά την ομιλία Καραμανλή. Γιατί η ομιλία Παπανδρέου ήταν «εκτός τόπου και χρόνου» (στα μάτια των Βρυξελλών) – όχι η ομιλία Καραμανλή.

Μέσα σε λίγες μέρες ο Γιώργος Παπανδρέου δέχθηκε τρία καίρια πλήγματα κατά της «κυβερνησιμότητάς» του, αλλά και κατά της αξιοπιστίας του: και από τον Σημίτη και από τον Παπαδήμο και από τον Αλμούνια…

Κι αυτό βεβαίως θα του είχε στοιχήσει αν τα ΜΜΕ δεν το «έκρυβαν» επιμελώς. Αν υπήρχε αντικειμενική δημοσιογραφία στην Ελλάδα, ο κ. Γιώργος Παπανδρέου δεν θα έλεγε ό,τι ήθελε. Θα τον είχαν προσγειώσει στην πραγματικότητα…

Κι έτσι σήμερα έχει δημιουργηθεί ένα κλίμα αληθινά παράδοξο: Όπου το εκλογικό σώμα, ενώ φαίνεται να συμφωνεί, λίγο ως πολύ, με τα μέτρα που πρότεινε ο Καραμανλής (ή με το αναπόφευκτο των μέτρων αυτών), διστάζει να τον ψηφίσει, γιατί δεν πιστεύει ότι θα τα υλοποιήσει.

Την ίδια στιγμή η κοινωνία κατανοεί ότι τα μέτρα που προτείνει ο Γιώργος δεν πρόκειται να υλοποιηθούν (κι ίσως είναι επικίνδυνα), αλλά τείνει να τον ψηφίσει, για τον ίδιο ακριβώς λόγο: γιατί πιστεύει ότι δεν θα τα υλοποιήσει.

Η αναξιοπιστία είναι κοινή. Αλλά υπάρχει μια τεράστια διαφορά: Η αναξιοπιστία Καραμανλή στρέφεται εναντίον του. Ενώ η αναξιοπιστία Παπανδρέου στρέφεται υπέρ του. Ο κόσμος τείνει να ψηφίσει Γιώργο ακριβώς γιατί δεν πιστεύει ότι θα (τον αφήσουν να) πραγματοποιήσει το «πρόγραμμά» του.

Αν ο Καραμανλής θέλει, πράγματι, να γυρίσει το κλίμα, δεν έχει παρά να συσπειρώσει την εκλογική του βάση. Αλλά και να εμπνεύσει ξανά έναν κόσμο (πέρα από την κομματική του βάση) που διψάει για την παραμικρή σταγόνα ελπίδας…

– Να μιλήσει για τα θέματα εξωτερικής πολιτικής (στριμώχνοντας τον Γιώργο).

– Να κάνει θαρραλέα αυτοκριτική για τη στάση της κυβέρνησής του τον περασμένο Δεκέμβριο (βγάζοντας οφσάιντ τον Γιώργο).

– Να ανεβάσει κι άλλο τη νέα θέση του για «ριζική αναμόρφωση» του πανεπιστημιακού ασύλου» (φέρνοντας σε πολύ δύσκολη θέση τον Γιώργο).

– Και να δεσμευτεί ότι θα στριμώξει τις τράπεζες να μειώσουν τις μηνιαίες δόσεις των οφειλετών τους –να μιλήσει για ανάγκη «νέας σεισάχθειας»– ανακουφίζοντας την κοινωνία, παρά τα «σκληρά» δημοσιονομικά μέτρα που προτείνει.

Κι έτσι, πέρα από «υπεύθυνος», να ξαναγίνει δημοφιλής! Χωρίς να κοροϊδέψει κανέναν…

Όσον αφορά τον κ. Παπανδρέου, δεν χρειάζεται να κάνει τίποτε.

Μέχρι στιγμής τα κάνει όλα ο κ. Καραμανλής γιʼ αυτόν.

Εκτός κι αν ο Καραμανλής το αλλάξει την τελευταία στιγμή.

Οπότε όλα θα είναι πιθανά πλέον…

Ν. Ζ.