Συνέπεια…

«Αναντικατάστατος στη βασική ομάδα» του υπουργείου Παιδείας είναι τελικά ο υφυπουργός Σπύρος Ταλιαδούρος, αφού είναι ο μόνος υφυπουργός από συστάσεως του υπουργείου Παιδείας που παραμένει στη θέση αυτή επί πεντέμισι συναπτά έτη.

Είναι άλλωστε γνωστό πως οι θέσεις του συνόλου της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας ονομάζονται «ηλεκτρικές καρέκλες».
Το «εργαλείο» του κ. Ταλιαδούρου, με το οποίο κατάφερε να μην τον «κάψει» η «ηλεκτρική καρέκλα», είναι η πολλή και συστηματική δουλειά, αλλά και το ότι επί πεντέμισι χρόνια εργάστηκε σιωπηλά και ουσιαστικά για να κάνει έργο την αναβάθμιση και τον εκσυγχρονισμό της ανώτατης εκπαίδευσης στη χώρα μας. Δώδεκα νομοθετικές παρεμβάσεις, ουσιαστική και οφθαλμοφανής αύξηση της χρηματοδότησης και επίλυση χρόνιων προβλημάτων όπως η κατοχύρωση επαγγελματικών δικαιωμάτων, η δημιουργία του ΔΟΑΤΑΠ, καταργώντας το αμαρτωλό ΔΙΚΑΤΣΑ, και η θεσμοθέτηση αντικειμενικών κριτηρίων για τις μετεγγραφές, είναι κάποια από τα έργα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση που φέρουν την υπογραφή του.

Αυτούς ακριβώς τους ανθρώπους χρειάζεται ο Καραμανλής δίπλα του, εργατικούς, οραματιστές και σεμνούς –με τη σωστή έννοια του όρου– και αυτούς θα επιλέξει ως συνεργάτες του την επόμενη ημέρα. Τα έργα δεν γίνονται άλλωστε από αυτούς που μιλάνε πολύ, αλλά από αυτούς που δουλεύουν πολύ!