Πιέζουν τη Λευκωσία για «περαιτέρω ευελιξία»!
Κι αυτές οι ενέργειες ακριβώς αντανακλώνται στα περίφημα έγγραφα για τα οποία κάμει λόγο ο κατοχικός τοποτηρητής Μεχμέτ Αλί Ταλάτ.
Ανεξαρτήτως αυτών, υπάρχουν σαφείς ενδείξεις ότι στο πρόβλημα βρίσκονται υπό άμεση δρομολόγηση άτυπες μεν, αλλά πιεστικές παρεμβάσεις τρίτων, οι οποίες και θα εγκαινιασθούν στη Νέα Υόρκη αυτόν τον μήνα, με υποδείξεις στον κύπριο Πρόεδρο να φανεί πιο ευέλικτος σε κάποια ζητήματα (περιουσιακό και νομή των εξουσιών), προκειμένου να υπάρξει σπάσιμο του αδιεξόδου.
Γιατί μπορεί μεν να διεξάγεται ακόμη διάλογος, αλλά με βήματα επί τόπου, πέραν κάποιων συγκλίσεων επί δευτερευόντων ζητημάτων. Κι αυτό γιατί επίκειται αναποφεύκτως η φάση του σκληρού παζαρέματος (δηλαδή του πάρε δώσε), με τελευταίο θέμα και ζωτικό βεβαίως εκείνο του εδαφικού. Αυτό θέλουν οι Τούρκοι, συναρτώντας το ποσοστό γης που θα επιστρέψουν στους Ελληνοκυπρίους, με το τι θα λάβουν αλλού. Μερίδιο δηλαδή στη διακυβέρνηση, είδος ομοσπονδιακών δομών, λύση του περιουσιακού και διασφάλιση των φυλετικών πλειοψηφιών στις δύο ζώνες του νέου κράτους, στα δύο κατ’ ακρίβειαν συνιστώντα κρατίδια.
Αυτές τις πληροφορίες αποκαλύπτουν στο «ΠΑΡΟΝ» άριστα ενημερωμένες (κι εμπλεκόμενες άμεσα στα γεγονότα) πηγές, επιβεβαιώνοντας ότι το αμέσως επόμενο διάστημα (και συγκεκριμένα μετά την επιστροφή του κ. Χριστόφια από τη Νέα Υόρκη, όπου θα συναντήσει και όλους τους αντιπροσώπους των μονίμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας) θα εκδηλωθούν διαιτητικές παρεμβάσεις, τόσο από τις ΗΠΑ και τους Άγγλους, όσο και από τα Ηνωμένα Έθνη. Ο Γ.Γ. του ΟΗΕ θα συναντηθεί και με τον Χριστόφια και με τον Ταλάτ αμέσως μετά.
Υπάρχει και ολοκληρώνεται σαφές σχέδιο εναλλακτικών προτάσεων για κάθε μείζον ζήτημα και οι δύο πλευρές θα κληθούν να κινηθούν σ’ αυτές τις γραμμές, όπως προσδιορίζονται από την κοινή αποδοχή, τόσο της διζωνικότητος, όσο και της πολιτικής ισότητος των δύο κοινοτήτων, όπως θα εκφράζεται από τα δύο συστατικά κρατίδια, τα οποία και θα διατηρήσουν ευρύτατη αυτονομία, σε βαθμό που εφάπτεται της συνομοσπονδιακής δομής.
Κι αυτό ενώ η Άγκυρα διαμηνύει ότι:
1. Θα είναι παντελώς εκτός συζητήσεως η αναίρεση των Εγγυήσεων, ενόσω αυτή δεν είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Οιαδήποτε δε αλλαγή στη συναφή Συνθήκη απαιτεί πενταμερή διάσκεψη, ενώ δεν υπάρχει κανένα ενδεχόμενο αποτροπής της στρατηγικής της κηδεμονίας στο σύνολο της Κύπρου!
2. Θεωρεί δεδομένη την επ’ αόριστον προέκταση της στρατιωτικής παρουσίας της ίδιας στη Μεγαλόνησο, κατά το πρότυπο πλέον της βρετανικής, χωρίς ν’ αρνείται το ίδιο δικαίωμα και στην Ελλάδα, ως συνεγγυήτριας.
Ο τούρκος υπουργός Εξωτερικών διεβίβασε αυτές τις γραμμές στην τουρκοκυπριακή ηγεσία, την οποία προειδοποίησε να μην ενδώσει σε ό,τι αφορά τα νέα δημογραφικά μεγέθη όπως αυτά διεμορφώθησαν με τις «πολιτογραφήσεις» των εποίκων, που συνεχίζουν να εισρέουν στα κατεχόμενα. Θεωρεί μάλιστα η Άγκυρα τα πληθυσμιακά αυτά μεγέθη ως προσδιοριστικούς συντελεστές της εδαφικής ανακατανομής στην Κύπρο!
Πρέπει να λεχθεί ότι και οι ίδιοι οι Τουρκοκύπριοι έχουν διαφοροποιηθεί ως προς τις διαθέσεις τους. Και από την υποστήριξη λύσεως με βάση το Σχέδιο Ανάν, με ίδιο σχεδόν ποσοστό (της τάξεως του 65%) υποστηρίζουν ασμένως λύση δύο ανεξαρτήτων (και συνεργαζομένων ενδεχομένως) κρατών! Κι αυτό αποτελεί κρίσιμο συντελεστή των διεργασιών που εξελίσσονται.
Πάντως η συνάντηση στη Νέα Υόρκη του Γ.Γ. των Ηνωμένων Εθνών με τους ηγέτες των δύο κοινοτήτων (πρώτα βεβαίως με τον Πρόεδρο Χριστόφια) θ’ αποτελέσει το νέο εναρκτήριο λάκτισμα του τέλους, με την έννοια της καταληκτικής φάσεως των συνομιλιών, ενώ η Άγκυρα προσπαθεί να κλείσει συναντήσεις του Ταλάτ με αμερικανούς παράγοντες και αρχηγούς, ει δυνατόν, κρατών που θα βρεθούν στη Νέα Υόρκη για τη γενική συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών.