Ονειδιστική ήττα
• Ο Καραμανλής, μετά τις εκλογές-εξπρές του 2007, είχε υποτιμήσει τον αντίπαλό του και το σπαρασσόμενο κόμμα του, επαναπαύθηκε στις δάφνες του και στη συνέχεια αποσύρθηκε ήσυχα στα εσώτερα δώματα του Μαξίμου, αποκομμένος από τον κόσμο και τη διαγραφόμενη σκληρή πραγματικότητα. Οικονομική δυσπραγία, σκάνδαλα και ξεχαρβαλωμένο κράτος δημιουργούσαν μέρα με τη μέρα το υπόστρωμα της μελλοντικής έκρηξης. Τα μηνύματα ήταν σαφή, αλλά ο Καραμανλής βρισκόταν στον κόσμο του. Κι αυτό αποδείχτηκε περίτρανα σʼ εκείνη τη συνέντευξη-Βατερλώ στη Θεσσαλονίκη (Σεπτέμβριος 2008): Την ώρα που είχε λαμπαδιάσει ο τόπος από το Βατοπέδιο, ο Καραμανλής κάλυπτε ελαφρά τη καρδία τους «εμπρηστές», επιβεβαιώνοντας τους ιοβόλους ισχυρισμούς ότι δεν παρακολουθεί, δεν ελέγχει, δεν κατευθύνει και δεν γνωρίζει… Αξίζει τον κόπο να υπομνησθεί μια λεπτομέρεια αρκούντως χαρακτηριστική: Την ώρα που ο κόσμος επέστρεφε από τις διακοπές του και άκουγε αλαφιασμένος τις φορολογικές επιβαρύνσεις που ετοίμαζε εκείνος ο απίθανος Αλογοσκούφης, η κοινωνία μάθαινε εμβρόντητη ότι ο χρυσοφόρος Βουλγαράκης γλίτωνε φόρους μέσω εταιρείας off shore που είχε ιδρύσει! Όμως ο Καραμανλής προσέφερε κάλυψη και στον Βουλγαράκη, αδυνατώντας να συλλάβει λεπτές αποχρώσεις και συμβολισμούς, αλλά και να συναισθανθεί την έκταση των επιπτώσεων. Τις βρήκε μπροστά του λίγο αργότερα. Προσπάθησε να αναχαιτίσει το θολό ποτάμι των συντριπτικών εντυπώσεων, αλλά το τοπίο είχε αρχίσει να αλλάζει θεαματικά. Και δραματικά για τον ίδιο. Η αντίστροφη μέτρηση είχε αρχίσει.
• Το 2009 βρήκε τον πρωθυπουργό σαστισμένο, αδρανή και άβουλο. Κινήσεις περιορισμένης αποτελεσματικότητας (ανασχηματισμός) και προσπάθειες να ξεχαστεί το οδυνηρό για την κυβέρνηση Βατοπέδιο βυθίστηκαν στη λάσπη της εντεινόμενης εσωκομματικής γκρίνιας και στην «αναδυόμενη» υπόθεση Ζήμενς, την οποία ο Καραμανλής… κατάφερε να στρέψει εναντίον του, παρά την ομολογία Τσουκάτου και τα συναφή… Όσα ακολούθησαν οδηγούσαν κατευθείαν στον γκρεμό των ευρωεκλογών, όπως απέδειξε το αποτέλεσμα…
• Παρʼ όλα αυτά, ο Καραμανλής είχε άλλη μια ευκαιρία να προλάβει τις εξελίξεις και να μη συρθεί σαν σφάγιο στις εκλογές, τις οποίες ζητούσε το ΠΑΣΟΚ απαιτητικά και με αέρα στα πανιά του. Θα μπορούσε δηλαδή να προκηρύξει εθνικές εκλογές μαζί με τις ευρωεκλογές, τότε που η ψαλίδα δεν είχε ανοίξει, και να καταστήσει απίθανη ή αδύνατη την αυτοδυναμία του ΠΑΣΟΚ. Ακόμη όμως και αν έχανε τις εκλογές, θα είχε πετύχει τα εξής: Πρώτον, θα απέφευγε τη συνεχή φθορά και τις εν γένει απελπιστικές συνθήκες υπό τις οποίες αναγκάστηκε να πάει τελικά σε εκλογές. Δεύτερον, και κυριότερο, θα άφηνε νωρίς το ΠΑΣΟΚ να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά της οικονομικής κρίσης, αρχής γενομένης από το απαιτητικό φθινόπωρο, κατά το οποίο γίνονται οι οικογενειακοί προϋπολογισμοί και αρχίζουν τα οικονομικά βάσανα μετά τη θερινή ραστώνη και αμεριμνησία…
• Η σημερινή εικόνα του Καραμανλή είναι τραγική. Ό,τι κι αν κάνει, γίνεται μπούμερανγκ. Όλες οι επιλογές του δείχνουν έναν άνθρωπο φοβισμένο, συμβιβασμένο, άψυχο και ηττοπαθή, λες και τον δηλητηριάζει ο αέρας που αναπνέει. Παρέλκουν ιδιαίτερες αναφορές (Έβερτ, Αχ. Καραμανλής κ.λπ.), καθώς και επιμέρους επισημάνσεις για τραγικά λάθη στην προεκλογική περίοδο. Εκείνο που υψώνεται περίβλεπτο είναι το γεγονός ότι ο Καραμανλής πέτυχε αυτό που δεν θα μπορούσαν να κατασκευάσουν οι μεγαλύτερες εταιρείες επικοινωνίας της οικουμένης: Φιλοτέχνησε πορτρέτο σοβαρού και αξιόπιστου ηγέτη στον Γ. Παπανδρέου, γεγονός που ισοδυναμεί με θαύμα…
• Ο Καραμανλής φεύγει αφήνοντας πίσω του μια χώρα ξεχαρβαλωμένη και το κόμμα του σε διάλυση. Το χειρότερο όμως, λένε μερικοί, είναι ότι παραδίδει τα ελάχιστα θετικά του έργου του (ενεργειακό άνοιγμα και σχέσεις με τη Ρωσία, βέτο για τα Σκόπια και εν γένει τα εθνικά θέματα) στα χέρια του Γ. Παπανδρέου και αργότερα της Ντόρας Μπακογιάννη…