επικαιρότητα

1
Ο Πρόεδρος της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες πρωτοτύπησε και πάλι. Πηγαίνοντας στη Μόσχα για να συνάψει συμφωνίες για ενεργειακά θέματα και προμήθεια ρωσικού σύγχρονου εξοπλισμού έκανε μια στάση στην πρωτεύουσα της Λευκορωσίας, το Μινσκ (9 Σεπτεμβρίου), όπου και συναντήθηκε με τον ομόλογό του Πρόεδρο της χώρας αυτής Αλεξάντερ Λουκασένκο. Η συνάντηση των δύο Προέδρων υπήρξε θερμότατη και οι μεταξύ τους συζητήσεις έγιναν σε πολύ φιλικό κλίμα. Ενθουσιασμένος ο Τσάβες από το έντονο φιλικό κλίμα και από την κατανόηση που βρήκε από τον ομοϊδεάτη του Λουκασένκο πρότεινε την ένωση των δύο χωρών (Λευκορωσίας – Βενεζουέλας) σε μια «νέα δημοκρατία» ως επισφράγισμα των θερμότατων σχέσεων που έχουν αναπτύξει. Και με δήλωσή του ξεκαθάρισε ότι η ένωση αυτή δεν θα είναι όπως εκείνη των χωρών της παλαιάς ΕΣΣΔ, αλλά θα αποτελεί ένωση δύο ελευθέρων κρατών, τα οποία απεφάσισαν να ανασυνταχθούν σε ένα κράτος. Ο Πρόεδρος της Λευκορωσίας δεν σχολίασε θετικά ή αρνητικά την πρόταση Τσάβες, καθώς αιφνιδιάστηκε, γιατί ήταν εντελώς απρόβλεπτη. Και περιορίστηκε να δηλώσει ότι αποδεχόμενος σχετική πρόταση σκοπεύει να επισκεφθεί τη Βενεζουέλα τον Νοέμβριο ή το αργότερο τον Δεκέμβριο με σκοπό να εμβαθύνει τη συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών, που έχει αναπτυχθεί με γρήγορους ρυθμούς τα τελευταία χρόνια. Με άλλα λόγια, ο Λουκασένκο διπλωματικά απέφυγε να απαντήσει ευθέως στην πρόταση του φίλου του Τσάβες και μίλησε μόνον για εμβάθυνση της συνεργασίας. Αλλά άλλο είναι η συνεργασία μεταξύ δύο χωρών, όσο βαθιά και εκτεταμένη και να είναι, και άλλο η ένωση δύο ανεξάρτητων χωρών. Ίσως ο Πρόεδρος της Βενεζουέλας με την πρότασή του να εννοούσε κάποια μορφή οικονομικής ένωσης μεταξύ των δύο χωρών ή τελωνειακής ένωσης, πλήρους ή ατελούς. Η πρόταση βέβαια για πλήρη ένωση σε μια νέα χώρα φαντάζει να είναι ουτοπία, όχι μόνον λόγω της τεράστιας απόστασης που χωρίζει τις δύο αυτές χώρες, αλλά κυρίως γιατί μεταξύ των λαών των δύο αυτών χωρών δεν υπάρχουν κοινά χαρακτηριστικά σημεία. Οι δύο λαοί δεν έχουν κοινή ταυτότητα ή συμπίπτοντα κοινά σημεία σε κουλτούρα πολιτική, κοινωνική, θρησκευτική κ.λπ. Ίσως θα μπορούσαν να ξεκινήσουν μια πορεία για μια οικονομική ένωση, όπως συνέβη με την ΕΟΚ, που σιγά σιγά πέτυχε την οικονομική ολοκλήρωση μερικών μελών της, χωρίς να μπορεί να πορευτεί ακόμη προς μια πολιτική ένωση. Οικονομική ένωση, χωρίς ή με κοινό νόμισμα, μπορεί να πετύχουν η Βενεζουέλα και η Λευκορωσία, αν υπάρξει σχετική πολιτική βούληση και συγκατάθεση των λαών τους.

2
Περίπου 47 εκατ. Αμερικανοί δεν έχουν καθόλου ιατροφαρμακευτική ασφάλιση και ο πρόεδρος Ομπάμα, σε εκπλήρωση σχετικής προεκλογικής υπόσχεσης, κατάρτισε ένα σχέδιο που προβλέπει ότι όλοι οι αμερικανοί πολίτες και όσοι νόμιμα διαμένουν στις ΗΠΑ θα έχουν από το 2013 ασφαλιστική κάλυψη με τη συνδρομή και του κράτους. Το σχέδιο προβλέπει τη δημιουργία κρατικών κέντρων, από τα οποία ιδιώτες και μικρές επιχειρήσεις θα μπορούν να «αγοράζουν» ασφαλιστικά πακέτα. Επίσης προβλέπει τη δημιουργία μη κερδοσκοπικών συνεταιρισμών που θα ανταγωνίζονται με τις ασφαλιστικές εταιρείες για τα ασφαλιστικά συμβόλαια μικρής αξίας των φτωχότερων πολιτών. Το κόστος της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης υπολογίζεται σε 1 δισ. δολάρια και βασικά προβλέπεται να καλυφθεί από τη φορολόγηση των μεγάλης αξίας ασφαλιστικών προγραμμάτων, που προβλέπουν υψηλές παροχές. Με τα μέτρα αυτά θα καταστεί προσβάσιμη η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και στις φτωχότερες οικογένειες των ΗΠΑ. Το σχέδιο αυτό του αμερικανού Προέδρου ξεσήκωσε θύελλα. Φυσικά χτυπήθηκε από τις ασφαλιστικές εταιρείες (επόμενο ήταν), από το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα αλλά και από πολλά στελέχη του Δημοκρατικού Κόμματος, καθώς και από πολλούς πολίτες που φοβήθηκαν την αύξηση της φορολογίας για τη χρηματοδότηση του νέου ασφαλιστικού καθεστώτος. Ο Πρόεδρος Ομπάμα έδωσε μεγάλη μάχη για να εξασφαλίσει την αποδοχή της ασφαλιστικής μεταρρύθμισής του και την ψήφιση του σχετικού νόμου. Στις 9 Σεπτεμβρίου εξεφώνησε λόγο στην ολομέλεια του Κογκρέσου. Λόγο παθιασμένο, για να σώσει τη σημαντικότερη μεταρρυθμιστική πρωτοβουλία του, όπως επισημαίνει ο «Εconomist». Πάντως σχεδόν όλα τα αμερικανικά ΜΜΕ παραδέχονται ότι ο Ομπάμα με τον λόγο του έπεισε τους αντιφρονούντες. Οι θεμελιώδεις αρχές της κοινωνικής δικαιοσύνης, μετά τον εξοβελισμό τους από τον πρόεδρο Ρέιγκαν και τους επόμενους προέδρους, Δημοκρατικούς και Ρεπουμπλικάνους, σιγά σιγά φαίνεται να επανέρχονται στις ΗΠΑ. Καλό σημάδι!