ΕΝΑΣ ΦΙΛΟΣ ΤΩΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΩΝ… ΜΕΧΡΙ ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΕΩΣ

Όπως θα περίμενε, ίσως, να κατήγγελλε τον αμερικανοβρετανικό άξονα για τις νέες επαχθέστατες πιέσεις του με στόχο την επαναφορά μιας «λύσης» τύπου Ανάν στην Κύπρο και την άρον άρον και άνευ προϋποθέσεων χορήγηση διαβατηρίου στην Άγκυρα για ακώλυτο ευρωπαϊκό ταξίδι στην εφʼ όλης της ύλης εξέτασή της κατά τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ τον Δεκέμβριο. Τίποτα απʼ όλα αυτά δεν ακούσαμε, όπως δεν θα ακούσουμε οτιδήποτε στην προεκλογική περίοδο, είτε από τον κ. Κ. Καραμανλή είτε από τον κ. Γ. Παπανδρέου, για την ανάγκη μιας διαφορετικής εξωτερικής πολιτικής της χώρας.

Αντίθετα, έκπληκτοι, πληροφορηθήκαμε ότι ο πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης και αυριανός, ίσως, πρωθυπουργός άδραξε την ευκαιρία της προεκλογικής περιόδου για να καταγγείλει όχι αυτούς που αποσταθεροποιούν την ευρύτερη περιοχή μας και πλήττουν βάναυσα με τις επιλογές τους νόμιμα, διεθνώς κατοχυρωμένα συμφέροντα της χώρας μας και της Κύπρου, αλλά… τη Ρωσία!

Η υπόθεση θα έμοιαζε με κακόγουστο αστείο αν δεν ήταν αληθινή! Γιατί, πράγματι, αυτό έπραξε ο κ. Γ. Παπανδρέου όταν από τον Έβρο και στη συνέχεια από το βήμα της ΔΕΘ κατήγγελλε, περίπου, τη Ρωσία για μονομερή οφέλη από τον αγωγό Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολης, ενώ ζήτησε και την επαναδιαπραγμάτευση της σχετικής συμφωνίας.

Βεβαίως, ο κ. Γ. Παπανδρέου, ο οποίος ψήφισε από κοινού με το κυβερνητικό κόμμα τη συμφωνία για τον πετρελαιαγωγό Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολης, έχει δικαίωμα στη συνέχεια να μεταβάλει γνώμη. Το ερώτημα, όμως, είναι γιατί επέλεξε να διαφοροποιήσει την άποψή του σε μέρες προεκλογικής περιόδου και, ακόμα χειρότερα, το έπραξε με τόσο άκομψο τρόπο και μάλιστα πάνω σε ένα τόσο σοβαρό θέμα όπως οι ενεργειακοί δρόμοι της περιοχής μας, όπου είναι πολύ γνωστό ότι υπάρχει σε εξέλιξη μια κρίσιμη στρατηγική διαμάχη ΗΠΑ – Ρωσίας;

Πολλοί μπορούν να δώσουν πολλές ερμηνείες για την επιλογή του κ. Γ. Παπανδρέου. Κατά τη γνώμη μου, η παρέμβασή του δεν αφορά αποκλειστικά και μόνο το θέμα του Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολης, αλλά ο αγωγός είναι η αφορμή. Αφορμή για να στείλει ο κ. Γ. Παπανδρέου ένα σαφές συνολικότερο προεκλογικό δημόσιο μήνυμα στην Ουάσινγκτον ότι, αν επανεκλεγεί, θα επανέλθουν οι παλιές καλές μέρες δόξας και τιμής για τα αμερικάνικα συμφέροντα στην Ελλάδα και την περιοχή, όπως όταν ήταν υπουργός Εξωτερικών. Και θα επανέλθουν ακόμα, ίσως, καλύτερες αυτές οι μέρες, ανεξαρτήτως πολιτικού κόστους για την ελληνική πλευρά!

Είναι θλιβερό γιʼ αυτήν τη χώρα ότι, δεκαετίες τώρα, έχει εγκαταλείψει κάθε ιδέα ανεξάρτητης πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής και έχει μετατραπεί σε άθυρμα των αμερικανοατλαντικών υπαγορεύσεων, ακόμα και των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων στην περιοχή, αποστέλλοντας ακόμα και ελληνικά στρατεύματα από τα Βαλκάνια ως το Αφγανιστάν.

Και είναι ακόμα πιο τραγικό ότι μπορεί να φεύγει ένας πρωθυπουργός που σταδιακά υπαναχώρησε τελικά σε όλες τις αμερικανοατλαντικές πιέσεις και να τον διαδέχεται, πιθανότατα, ένας άλλος, ο οποίος δίνει με τόσο απροκάλυπτο τρόπο εξετάσεις ακραίου φιλοαμερικανισμού. Μήπως, όμως, έχουμε και άλλη επιλογή από τον δικομματικό μονόδρομο; Μήπως πρέπει λίγο να το ξανασκεφτούμε;