Στους νοικοκυραίους στοχεύει ο Καραμανλής
Στα πηγαδάκια της Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης το περασμένο Σαββατοκύριακο, εκεί όπου για τελευταία φορά βρέθηκαν μαζί ανώτερα κομματικά στελέχη και σχεδόν όλα τα μέλη της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, το κύριο θέμα συζήτησης δεν ήταν πλέον η επιβολή των απόψεων των κυρίων Σουφλιά και Λούλη –ενδεικτικό είναι ότι κανείς από τους δύο δεν εμφανίσθηκε– και η επιλογή πρόωρων εκλογών, αλλά ο χαρακτήρας τους.
O Kαραμανλής, σε μια προσπάθεια να πείσει για το αληθές των προθέσεών του και την αναγκαιότητα των πρόωρων εκλογών, αποφάσισε να δώσει τη μάχη με «ευρωπαϊκή αίσθηση υπευθυνότητας άνευ υποσχέσεων». Αλλά δεν έφθανε αυτό: «Ο Καραμανλής μάς ζητά, ζητάει από όλον τον λαό, να τον ξαναψηφίσουμε για να υποφέρουμε όλοι μαζί μήπως και μειωθεί το δημόσιο χρέος», επισήμαιναν γεμάτα απορία κυβερνητικά και κομματικά στελέχη.
Η επιλογή αυτή του Καραμανλή ήταν καθαρά πολιτική, αφοπλιστικά ειλικρινής και κυρίως μια επιλογή που απευθύνεται στο εθνικό ένστικτο των ψηφοφόρων. Το σκεπτικό ήταν ναι μεν να κατανοήσει ο λαός τη θλιβερή οικονομική πραγματικότητα αλλά και να ψαρέψει η Νέα Δημοκρατία στα θολά νερά του ΛΑΟΣ.
Είναι ξεκάθαρο ότι ο Καραμανλής και η στρατηγική «να ταυτίσουμε τις θυσίες που θα ζητήσουμε με την εθνική ανάταση, το εθνικό συμφέρον, την επιβίωσή μας ως λαού» στοχεύουν στο συντηρητικό κοινό και ιδιαίτερα στους σκεπτόμενους ψηφοφόρους.
Το ότι η Νέα Δημοκρατία επιχειρεί να επανακτήσει ψήφους που πήγαν στον ΛΑΟΣ διεφάνη και από τις πρώτες ανακοινώσεις του ίδιου του πρωθυπουργού. Πλην των οικονομικού περιεχομένου ανακοινώσεων, στόχων και προβλέψεων ο κ. Καραμανλής στάθηκε μόνον σε δύο ζητήματα:
– Πρώτον: Στην κατηγορηματική δέσμευση για αλλαγή του νόμου πλαισίου όσον αφορά το πανεπιστημιακό άσυλο και
– Δεύτερον: Στην οριοθέτηση αυστηρών επίσης κανόνων στην άδεια που θα δίνεται για τους διαμαρτυρόμενους πολίτες στις διαδηλώσεις. Δεν θα έχουν το δικαίωμα να κλείνουν τους δρόμους, αλλά να ακολουθούν την πεπατημένη σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, δηλαδή να αφήνουν τουλάχιστον ένα ρεύμα κυκλοφορίας ελεύθερο.
Και οι δύο ανακοινώσεις απευθύνονταν στους… νοικοκυραίους, που δεν είναι κατʼ ανάγκην συντηρητικής προέλευσης, αλλά που σίγουρα η πλειοψηφία τους ανήκει σʼ αυτήν την κατηγορία.
Το βασικό μυστικό του Καραμανλή βρίσκεται στο δίπτυχο νοικοκυραίοι και συντηρητικοί. Ανάμεσα σʼ αυτούς οι… σκεπτόμενοι πολίτες, που παραξενεύονται μεν αλλά βρίσκουν πολύ ελκυστικό το σύνθημα ότι «εγώ σας λέω αλήθεια κι ας είμαι δυσάρεστος» ή «δεν έχω τίποτα να υποσχεθώ γιατί πρέπει να έχουμε δύο χρόνια λιτότητας με πάγωμα μισθών και συντάξεων».
Η σχετική προεκλογική επιχειρηματολογία θα πρέπει να προβληματίζει τους έλληνες ψηφοφόρους, όμως δεν απέχει από την επιχειρηματολογία που αναπτύχθηκε την τελευταία δεκαετία και σε άλλες χώρες της Ευρώπης –Μεγάλη Βρετανία, Πορτογαλία, Γαλλία– μια επιχειρηματολογία σκληρή για την οικονομική πραγματικότητα και τις θυσίες που απαιτούνται.
Η ελληνική πολιτική σκηνή σπάνια έχει ζήσει κάτι ανάλογο. Πιθανότατα ο Καραμανλής, όπως λένε οι κακεντρεχείς, να σκέφθηκε «αφού θα χάσω που θα χάσω, δεν λέω την αλήθεια μήπως και τους συνεφέρω;». Ό,τι και να έχει στον νου του, είναι απολύτως ουσιαστικά αυτά που… δεν υποσχέθηκε. Όπως και ο ίδιος άλλωστε είπε απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου για το ενδεχόμενο συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ, «δεν υπάρχει πολιτικό προηγούμενο ή πρόσφορο έδαφος για μια τέτοια συνεργασία», οπότε αναρωτιέται κανείς εάν υπάρχει η σχετική… πολιτική ωριμότητα στους έλληνες ψηφοφόρους για να ψηφίσουν αυτόν που θέλει να τους πάρει την μπουκιά από το στόμα «για το καλό του τόπου»…