ΣΕ ΠΟΙΑ ΜΕΤΩΠΑ ΘΑ ΔΟΘΕΙ Η ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΗ ΜΑΧΗ;

Ο πρωθυπουργός βρέθηκε μπροστά στο δίλημμα: δομικός ευρύτατος ανασχηματισμός ή πρόωρες εκλογές; Και αποφάσισε τελικά στήσιμο της κάλπης. Είναι η δεύτερη φορά που ο Κώστας Καραμανλής καταφεύγει σε πρόωρες εκλογές, και μάλιστα με την ίδια δικαιολογία. Η οικονομία με τα αιώνια προβλήματά της είναι η απαιτούμενη δικαιολογία. Το 2007 κατέφυγε σε πρόωρες εκλογές για την εξασφάλιση και τότε «νωπής λαϊκής εντολής» για τον «δύσκολο προϋπολογισμό του 2008». Τις εκλογές εκείνες τις κέρδισε. Και τι Προϋπολογισμό έφτιαξε; Έναν Προϋπολογισμό που αναθεωρήθηκε δύο φορές, γιατί ήταν εξωπραγματικός και καταρτίστηκε χωρίς να ληφθεί υπόψη η διεθνής οικονομική συγκυρία! Όμως ο Καραμανλής και ο τότε υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών με τις πρόωρες εκλογές πιθανόν να ήθελαν λαϊκή εντολή για να διαχειριστούν εν λευκώ τα προβλήματα της οικονομικής κρίσης, όπως π.χ. το παχυλό πακέτο στήριξης των τραπεζιτών, που κι αυτό αποφασίστηκε πρόωρα, καθώς και τη συνέχιση της σφιχτής εισοδηματικής πολιτικής. Και μάλιστα χωρίς το άγχος μιας εκλογικής αναμέτρησης.

Το πείραμα του 2007 και το τωρινό έχουν και ένα άλλο κοινό σημείο. Οι προηγούμενες εκλογές έγιναν μετά τις τεράστιες φωτιές που αφάνισαν την ανατολική Πελοπόννησο και οι τωρινές γίνονται μετά τις πυρκαγιές που μετέτρεψαν σε στάχτη τη βορειοανατολική Αττική και τα δάση της. Απλή σύμπτωση ή προσπάθεια άφεσης αμαρτιών για πράξεις ή παραλείψεις της εξουσίας για τα δύο αυτά συναφή τραγικά γεγονότα; Όμως το 2007 το κόμμα της ΝΔ ήταν ενωμένο και προσκολλημένο στον πρόεδρό του και πρωθυπουργό. Τώρα η κυβερνώσα παράταξη, και εννοούμε φυσικά το κόμμα της ΝΔ, είναι διηρημένη με την εμφάνιση δελφίνων, αλλά και με στελέχη που διαφωνούν με τις επιλογές της κυβέρνησης. Και ο Κώστας Καραμανλής, για να συσπειρώσει γύρω του δελφίνους και διαφωνούντες, κατέληξε στη λύση των πρόωρων εκλογών και κάλεσε τους έλληνες πολίτες να επιλέξουν τον πρωθυπουργό που θα διαχειριστεί καλύτερα την έξοδο από την κρίση. Έτσι όμως μετατόπισε ο κ. Καραμανλής το κέντρο βάρους της εκλογικής μάχης και το έφερε σε προσωπικό επίπεδο αντιπαράθεσης με τον κ. Γιώργο Παπανδρέου. Με τον τρόπο αυτόν εξυπηρετείται κάλλιστα και η συσπείρωση των ψηφοφόρων στα δύο κόμματα που κυριαρχούν σήμερα και επί 35 χρόνια στην πολιτική σκηνή της χώρας μας με
εναλλαγή στην εξουσία.
Προσωπικά διατηρώ τη γνώμη ότι η επί προσωπικού επιπέδου τωρινή εκλογική μάχη με το δίλημμα που έθεσε ο κ. πρωθυπουργός, ίσως με τη συγκατάθεση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, είναι λάθος και
υποβαθμίζει σημαντικά την ποιότητα του προεκλογικού
αγώνα. Οι πολίτες καλούνται στις 4 Οκτωβρίου να ψηφίσουν μόνον για μετεκλογικό πρωθυπουργό; Στην προεκλογική περίοδο δεν θα ακουστούν μέτρα αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης ούτε εξαγγελίες για ανακούφιση της πραγματικής οικονομίας και των νοικοκυριών από τις συνέπειές της ούτε προγράμματα για την επίλυση των τόσο δύσκολων προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο έλληνας πολίτης; Ούτε οι ιδεολογικές αρχές και κατευθύνσεις θα προσελκύσουν την πλειοψηφία του εκλογικού σώματος,
αφού είναι θελκτικές μόνον οι προσωπικότητες και τα προσόντα των δύο μονομάχων; Έτσι, με τον τόνο που δόθηκε στην εκλογική μάχη με το πρωθυπουργικό διάγγελμα της 2ας Σεπτεμβρίου, ο κ. πρωθυπουργός ουσιαστικά αναίρεσε τον «εθνικό» λόγο για το πρόωρο στήσιμο της κάλπης. Η καθημερινότητα του πολίτη, που τα τελευταία χρόνια έχει καταντήσει τυραννική, η καταστροφή του περιβάλλοντος, η ακρίβεια, η
ανεργία, η ανικανότητα της κρατικής μηχανής, η ανυπαρξία του κράτους, οι πιέσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης για μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας και στο ασφαλιστικό μας σύστημα και τέλος τα εν εξελίξει σοβαρά εθνικά μας θέματα (Κυπριακό, ελληνοτουρκικά) θα τα προσπεράσουν οι κ. Καραμανλής και Παπανδρέου κατά την προεκλογική περίοδο; Θα ήταν τραγικό σφάλμα, που τελικά θα αποβεί σε βάρος του λαού.
Οι πολίτες και τα ΜΜΕ έχουν υποχρέωση να προκαλέσουν την αναδίπλωση των δύο μονομάχων στην προσπάθεια προσωποποίησης του προεκλογικού αγώνα. Πρέπει να «ανακαλέσουν στην τάξη» τους ηγέτες των δύο κομμάτων που διεκδικούν σήμερα (και μονοπωλούν πολλά χρόνια τώρα) την εξουσία ώστε να ενημερώσουν τον ελληνικό λαό για το πρόγραμμά τους στην αντιμετώπιση των παρακάτω προβλημάτων, που συνδέονται με την πρόοδο, αλλά και με την ανακούφιση του λαού μας.
α) Ο λαός να απαιτήσει από τους κυρίους Καραμανλή και Παπανδρέου να ανακοινώσουν με λεπτομέρεια όλα τα μέτρα που περιλαμβάνονται στο πρόγραμμά τους για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης. Και οι δύο ισχυρίζονται ότι έχουν ολοκληρωμένο πρόγραμμα. Ας το ανακοινώσουν για να κρίνει ο λαός το πλέον κατάλληλο. Επιβάλλεται να μας πουν τα συγκεκριμένα μέτρα για την ενίσχυση των χαμηλών εισοδημάτων, για τη στήριξη της πραγματικής οικονομίας και της απασχόλησης, για τον περιορισμό της ανεργίας, για την τόνωση της κατανάλωσης και για το σταμάτημα της εκμετάλλευσης των καταναλωτών. Άλλωστε ο κ. πρωθυπουργός έθεσε την κατάσταση της οικονομίας ως το κύριο διακύβευμα των εκλογών και ως βασικό και αποκλειστικό λόγο της πρόωρης διεξαγωγής τους. Και έθεσε στον λαό το δίλημμα να αποφανθεί ποιον θεωρεί καταλληλότερο πρωθυπουργό για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης. Πώς θα αποφανθούμε χωρίς να γνωρίζουμε τα όποια μέτρα προτείνουν; Την ίδια υποχρέωση, σε μικρότερο όμως βαθμό, έχουν και οι λοιποί πολιτικοί ηγέτες.
β) Η ΕΕ πιέζει για μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας και στο ασφαλιστικό μας σύστημα, προκειμένου να εγκρίνει το ελληνικό αίτημα για διετή παράταση του χρόνου μείωσης του δημοσιονομικού μας ελλείμματος. Εδώ χρειάζεται αρραγές μέτωπο μεταξύ της μετεκλογικής κυβέρνησης, της υπόλοιπης πολιτικής ηγεσίας, των συνδικάτων και του λαού, ώστε οι αλλαγές να μην εξοντώσουν τους εργαζομένους. Θεωρούμε ότι αποτελεί βασική υποχρέωση όλων των πολιτικών αρχηγών να ανακοινώσουν ποιες αλλαγές κρίνουν ότι είναι επωφελείς και συνεπώς θα τις στηρίξουν, και ποιες θα οδηγήσουν τους εργαζομένους σε εξαθλίωση και πρέπει να ματαιωθούν, όσο κι αν μας πιέζουν οι «λογιστές» των Βρυξελλών και των διεθνών οικονομικών οργανισμών. Η ίδια υποχρέωση υφίσταται και για τους δύο μονομάχους να ανακοινώσουν στον λαό προεκλογικά τα μέτρα που σκοπεύουν να πάρουν ως κυβέρνηση για τη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος, ώστε τα βάρη να μην πέσουν όλα στους ώμους των μισθωτών. Μόνον πληροφορημένος λαός ψηφίζει με σωστή κρίση και υπευθυνότητα.
γ) Η προστασία του περιβάλλοντος
αποτελεί πλέον επιτακτική εθνική ανάγκη, πριν μεγάλα κομμάτια της χώρας μας ερημωθούν. Όλα τα κόμματα οφείλουν προεκλογικά να θέσουν υπόψη του ελληνικού λαού το πρόγραμμά τους για το περιβάλλον και τα μέτρα που
έχουν προβλέψει για την αποκατάσταση των ζημιών που προκάλεσαν οι τελευταίες τεράστιες πυρκαγιές σε πάρα πολλές περιοχές της χώρας μας και η αλόγιστη και ληστρική εκμετάλλευση της φύσης από τον Νεοέλληνα. Δυστυχώς, το περιβάλλον αντί να προστατεύεται σαν «κόρη οφθαλμού» παραδόθηκε στην κομματική εκμετάλλευση. Οι ευθύνες και των δύο μεγάλων κομμάτων είναι τεράστιες για την υποβάθμιση του περιβάλλοντος. Πού είναι η ίδρυση ανεξάρτητου υπουργείου Περιβάλλοντος που μας είχατε υποσχεθεί πριν από δύο χρόνια, κύριε πρωθυπουργέ; Κατίσχυσε το βέτο του Σουφλιά και όχι η δική σας υπόσχεση και δέσμευση! Τι κρίμα για το συμφέρον της χώρας και του λαού.
δ) Οι ΗΠΑ και η ουρά τους, το ΝΑΤΟ, πιέζουν για διάλογο με την Τουρκία προς επίλυση των ελληνοτουρκικών διαφορών. Εμείς, όπως είναι γνωστό, πέρα από τον σεβασμό των θρησκευτικών ελευθεριών του ελληνικού στοιχείου που ζει στην Τουρκία, τίποτε δεν διεκδικούμε από τη γειτονική χώρα.
Όλα δείχνουν ότι η γειτονική μας χώρα θέλει να εκμεταλλευτεί και σε βάρος μας την αναβάθμισή της σε περιφερειακή δύναμη από τον Πρόεδρο Ομπάμα, και να πετύχει ορισμένα οφέλη σε βάρος της Ελλάδας, αλλά και σε βάρος και άλλων γειτονικών της χωρών. Και έχουμε και το Κυπριακό με τον ευάλωτο Χριστόφια, που φαίνεται να μην έχει το κουράγιο να αντισταθεί στις πιέσεις για μια λύση «τύπου Ανάν» και ίσως δυσμενέστερη. Από τους δύο διεκδικητές της εξουσίας, ποιος μπορεί να θεωρηθεί περισσότερο ανθεκτικός στις πιέσεις; Το ερώτημα πρέπει να απασχολήσει σοβαρά όλους τους εχέφρονες Έλληνες όταν θα έρθει η ώρα να διαλέξουν ποιον θα ψηφίσουν. Στο υπουργείο Εξωτερικών ποιος θα χειριστεί τα δύσκολα και λεπτά εθνικά μας θέματα;
ε) Η υπόσχεση για επανίδρυση του κράτους, τόσο ελπιδοφόρα για τον έλληνα πολίτη, φαίνεται ότι μπήκε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Αντί για
επανίδρυση, ζήσαμε την πλήρη παράλυση του κρατικού μηχανισμού. Και την παράδοσή του στη διαπλοκή και στην
αδιαφορία για την εξυπηρέτηση των πολιτών. Το κράτος, αντί να ανακουφίζει, ταλαιπωρεί τον πολίτη. Εδώ θα έπρεπε ο κ. Καραμανλής να πραγματοποιήσει τις βαθιές τομές που μας είχε υποσχεθεί στις εκλογές του 2004 και τον είχαμε τότε πιστέψει. Θα έπρεπε στα πεντέμισι χρόνια της πρωθυπουργίας του να είχαν προχωρήσει οι σχετικές μεταρρυθμίσεις. Όμως δεν είδαμε την πολυπόθητη αναδόμηση του κράτους. Άλλα είδαμε, ασφαλώς καθόλου ευχάριστα και οικοδομητικά, στην προσπάθεια επανίδρυσης του κράτους και άψογης λειτουργίας του μηχανισμού του. Ας μας ανακοινώσουν τώρα συγκεκριμένα μέτρα και ο κ. Καραμανλής ας μας πει καθαρά ποιοι τον εμπόδισαν να πραγματοποιήσει την υπόσχεσή του.
Φρονούμε ότι στα πέντε αυτά μέτωπα πρέπει να δοθεί η μάχη των τωρινών
εκλογών και όχι σε προσωπικό επίπεδο. Μόνον έτσι οι προσεχείς εκλογές θα
υπηρετήσουν το εθνικό συμφέρον.