Βυζάντιον

Την τελευταία εβδομάδα έκανα ένα πείραμα, από εκείνα που καλό είναι να τα δοκιμάζει κανείς στο σπίτι. Προσπάθησα να μην παρακολουθήσω καθόλου την προεκλογική επικαιρότητα. Αρχίζει το δελτίο ειδήσεων; Βάζω ΕΤ3, το απολιθωμένο αντίστοιχο της τηλεόρασης του Χόνεκερ στην Ανατολική Γερμανία. Για το πρωί δε, ούτε να το συζητήσω, συνήθως διαβάζω «Αστερίξ» στο κρεβάτι. Ανήκω, βέβαια, σε μια ομάδα επιφυλακής και είμαι έτοιμος να παρακολουθήσω Alter έτσι και πεθάνει τηλεθεατής του Αυτιά (μοιράζομαι το ίδιο κοινό με τον Γιώργο), αλλά σε γενικές γραμμές απέχω από την ενεργό ενημέρωση. Το internet; Μακριά από μένα! Βουτάω τα δάχτυλα σε αντισηπτικό έτσι και περάσω από «ειδησεογραφικό μπλογκ». Μόνο στο Facebook κυκλοφορώ, όπου εμφανίζομαι ως «Πάρης», είμαι 26 ετών και η γράμμωση των κοιλιακών μου θυμίζει πάπια Πεκίνου στο Far East, χωρίς τα πιτάκια.

Τι θέλω να σας πω με όλα αυτά; Ότι είναι fucking υπέροχo να μην παρακολουθείς ειδήσεις την προεκλογική περίοδο! Και είναι επίσης εξαιρετικά εύκολο να διατηρείς το μυαλό σου αγνό, βυθισμένο στην άγνοια, να κάνεις την ημερομηνία των εκλογών ένα reminder στο mail, ένα αδιάφορο κουδούνισμα στο iPhone. Σας μιλάω ειλικρινά, η προσωπική μου επικαιρότητα έχει να κάνει περισσότερο με μια κοπέλα που γνώρισα στο Facebook, τη Ρομίλντα, με την οποία συζητάμε αν θα πάμε για καφέ ή για ποτό. Και είναι απολύτως βέβαιο ότι, αν βγω ραντεβού με τη Ρομίλντα, θα φέρει μαζί της και τη Δημητρούλα, μη σας πω και τον ίδιο τον Αγούδημο. Ας είναι, θα σας κρατώ ενήμερους.
•••
Τελικά, πού θέλω να καταλήξω ο ανερμάτιστος; Στον ξεπεσμό της προεκλογικής περιόδου σε ένα θέαμα ανιαρό και κατώτερο των προσδοκιών του κοινού. Εσείς θα μου πείτε ότι τα πολιτικά μας ήθη έχουν εκσυγχρονιστεί. Βλακείες! Εγώ θα σας πω ότι οι τύποι απλώς προσπαθούν να βγάλουν το παντεσπάνι τους χωρίς να ιδρώσουν. Μόνο που αυτό είναι σαν να βλέπεις κλόουν που δεν κάνει αστεία, ζογκλέρ χωρίς κόλπα, ταχυδακτυλουργό χωρίς καπέλο. Κι όμως, παλαιότερα δεν ήταν έτσι. Τα ντέρμπι Μπόκα Τζούνιορς – Ρίβερ Πλέιτ είναι παιδικά πάρτι μπροστά στις εκλογικές αναμετρήσεις των ’80s – θυμίζω πως τότε είχε λάμψει και το πολιτικό άστρο του εκδότη μου. Τι εννοώ; Μου έχει λείψει το καλό πολιτικό θέαμα! Και είναι αμαρτία! Τι είναι οι εκλογές; Ένας προσχηματικός διαγκωνισμός συμμοριών για τον έλεγχο του δημοσίου χρήματος. Μεγαλομανείς ζευγαρώνουν με κοινούς απατεώνες και μερικούς αφελείς ιδεολόγους, σχηματίζουν κόμματα και διεκδικούν την εξουσία. Δεν λέω να το κάνουν μέσω βίαιων εχθροπραξιών, αλλά, του κερατά, ένα ξεκατίνιασμα θα ήταν προτιμότερο από την κάλπικη σοβαροφάνεια που επιδεικνύουν όλοι. Στο Σικάγο της ποτοαπαγόρευσης, αγάπη μου, κανείς δεν θα τολμούσε να προτείνει debate μεταξύ Καπόνε και Ντίλιγκερ για τον έλεγχο της πόλης.
•••
Μετά είναι και τα Μέσα Ενημέρωσης που με ενοχλούν, οι δημοσιογράφοι που μου φέρνουν μελαγχολία. Δεν αναφέρομαι στα θλιβερά παπαγαλάκια που προάγουν σε ρεπορτάζ όσα τους υπαγορεύει ο παρακοιμώμενος του πρωθυπουργού ή του υπουργού. Σας μιλάω για τους σταρ που υπηρετούν «τη γραμμή του μαγαζιού», τους γνωστούς δημοσιογράφους που προσπαθούν να πιάσουν άκρη με το ΠΑΣΟΚ της επόμενης ημέρας, εκείνους που ήδη έχουν άποψη για τον επόμενο πρόεδρο της ΕΡΤ, για το Αθηναϊκό Πρακτορείο. Εδώ η υπόθεση έχει πλάκα, καθώς ο γραμματέας επικοινωνίας του ΠΑΣΟΚ, ο Γιώργος Ελενόπουλος, είναι τόσο εκνευριστικά έντιμος, τόσο εσωστρεφής και συνάμα διάφανος, τόσο απορριπτικός απέναντι στο γλείψιμο, ώστε οι περισσότεροι που θα του χτυπήσουν την πόρτα δεν θα πάρουν καν απάντηση. (Εκτός από μένα, που τώρα τον γλείφω αριστοτεχνικά!)
•••
Ομολογώ πως είχα επενδύσει πολλά στο debate. Και βλέπω στο αγαπημένο μου mediablog.gr μια δημοσκόπηση για τις προτιμήσεις του κοινού ως προς τη δημοσιογραφική σύνθεση της παρωδίας debate. Και θυμώνω. Για δύο λόγους. Πρώτον, επειδή ο άθλιος mediator δεν με έχει τοποθετήσει στη λίστα, κοινώς απουσιάζει η επιλογή «Προκόπιος/«ΤΟ ΠΑΡΟΝ». Δεύτερον, επειδή το κοινό ψηφίζει τους γνωστούς τύπους που πλάθουν κουλουράκια στρογγυλεύοντας τα πάντα. Προσωπικά θα ήθελα ένα ωραίο debate με τους Τράγκα, Κακαουνάκη, Λιάγκα, Κύρτσο, κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Αντρίκειες και σταράτες ερωτήσεις να πέφτουν βαριές στο στούντιο, να μην προλαβαίνουν οι μακιγιέζ να αφαιρούν τον ιδρώτα από το πρόσωπο των πολιτικών αρχηγών. Αντ’ αυτού, αναλωνόμαστε σε επουσιώδη θέματα, όπως, για παράδειγμα, τη διενέργεια τηλεμαχίας μεταξύ των δύο υποψηφίων πρωθυπουργών. Ελπίζω να μη γίνει. Διότι δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσοι συμπολίτες μας θα τρέξουν στο μπάνιο αναζητώντας ξυράφι μόλις συνειδητοποιήσουν ότι ένας εκ των δύο θα είναι πρωθυπουργός την επομένη των εκλογών. Από την άλλη, αν γίνει, επειδή αντιλαμβάνομαι τη δυσκολία του Γιώργου, θα τους πρότεινα να ζητήσουν να υπάρξει και session στα αγγλικά, να δώσουν δηλαδή και ξένη γλώσσα, προκειμένου να τσεκάρουμε ποιος εκ των δύο θα τα πάει καλύτερα διεθνώς.
•••
Σας ενόχλησε, λοιπόν, ο Ψινάκης; Μα, πόσο υποκριτές είστε! Ο μόνος λόγος για να σας ενοχλήσει είναι επειδή προτιμάτε το θέαμα που προσφέρουν οι υπόλοιποι του ΛΑΟΣ έναντι αυτού που προσφέρει ο Ηλίας. Δηλαδή, θεωρείτε τον Άδωνι-βιβλιοπώλη σοβαρότερο του Ηλία, δεν σας ενοχλεί η Ευγενία, σας πειράζει η Τζούλια Αλεξανδράτου που προωθείται, γενικώς, από τον μάνατζερ. Και να σας το πω πιο ωμά: Με ποιον μπορείτε αυτήν τη στιγμή να κάνετε σοβαρή πολιτική συζήτηση; Μη μου πείτε ότι μπορείτε να συζητήσετε στα σοβαρά με τον Έβερτ και τον Αχιλλέα, αλλά δεν μπορείτε με τον Ψινάκη – εντάξει; Οφείλω βέβαια να σας πω ότι στηρίζω απολύτως τον θείο Αχιλλέα. Για έναν και μόνο λόγο: Φέρνει στην πολιτική μας ζωή και κάτι από Λιμνούπολη του Ντίσνεϊ, όπου χαρούμενα ανιψάκια ζουν περιπέτειες υπό το βλέμμα ενός θείου. Ούτως ή άλλως, στην πολιτική μας σκηνή δεν υπάρχουν πλέον μορφές, αλλά καρτούν!
•••
Και τώρα μερικά από αυτά που υποτίθεται ότι πρέπει να σας πω για να διατηρήσω τον δημοσιογραφικό χαρακτήρα της στήλης.
= Οι τραπεζίτες που παρακολουθούν την αντιπαράθεση για τα φορολογικά έχουν βάλει τα γέλια, γνωρίζοντας το μάταιον του πράγματος. Σήμερα, ας πούμε, θα είχε ενδιαφέρον (ενδεχομένως και πλάκα) να ρωτήσει κάποιος τον Γιώργο αν δεσμεύεται για επιστροφή της έκτακτης εισφοράς.
= Το ΠΑΣΟΚ αναμένεται να προωθήσει μια εικόνα που θα παραπέμπει σε αμερικανικό administration. Πιο απλά, λίγο πριν από τις εκλογές να έχει σχηματιστεί μια εικόνα με εντυπωσιακούς αριθμούς για τα διδακτορικά και την κατάρτιση των στελεχών που δουλεύουν υπό τον Γιώργο. (Μέχρι να τους καταπιεί ο πράσινος κροκόδειλος που θέλει να γίνει δεινόσαυρος.)
= Μου λένε ότι ο Καραμανλής είναι πλέον ικανός να εμφανιστεί και σε σούπερ μάρκετ, βάζοντας τα ψώνια στις σακούλες. Επίσης, τους προβληματίζει η επιλογή κεντρικού συνθήματος. Θέλουν ένα που να μην προετοιμάζει το έδαφος για τρελή καζούρα μετά τις εκλογές. Προβλήματα κι αυτά…
= Εξ όσων μαθαίνω κάποιοι μόνο που δεν εκβίασαν τον Άκη για να μην είναι υποψήφιος. Καλό τού έκαναν, ακόμα και το πολύ στενό του περιβάλλον την ίδια άποψη είχε.
= Η δημοσιοποίηση δημοσκοπήσεων στο διαδίκτυο δεν συνιστά κακουργηματική πράξη και στα κόμματα γνωρίζουν ότι η ηλίθια απαγόρευση θα προκαλέσει άθλια σπέκουλα. Κοινώς, δύο εβδομάδες προ των εκλογών θα βλέπετε δημοσκοπήσεις και δεν θα ξέρετε τι είναι αληθινό και τι όχι. Κανένας εισαγγελέας δεν δύναται να ζητήσει άρση απορρήτου για δημοσίευση δημοσκοπήσεων.
= Υπάρχει έκθεση ξένης πρεσβείας που προβλέπει πολιτική αστάθεια και κοινωνική ένταση λόγω της κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει η οικονομία. (Όσο και αν χτυπιούνται οι αριστεροί, πάντα ο δεξιός καταστρέφει καλύτερα.) Η έκθεση δεν αποκλείει και το ενδεχόμενο κυβέρνησης «εθνικής ανάγκης» λόγω των οικονομικών εξελίξεων.
= Σε αυτές τις εκλογές η Αρχή που είναι αρμόδια για την προστασία προσωπικών δεδομένων θα δεχθεί πιέσεις (από πολίτες) προκειμένου να παρέμβει και να ρωτήσει υποψηφίους πώς έχουν στη διάθεσή τους τηλέφωνα και διευθύνσεις ψηφοφόρων. (Με την ευκαιρία, ετοιμαστείτε για νέα σφαγή στις τηλεπικοινωνίες, λίαν συντόμως ανακοινώνεται συγχώνευση δύο μικρών εταιρειών.)
•••
Εδώ τελείωσα. Ελπίζω κι εσείς. Και έτσι όπως σας έχω εξαντλήσει, είναι ώρα να σας περιλάβει ο στρατηγός!