Άγνωστοι επιχειρηματίες αγοράζουν τα πάντα στα ΜΜΕ

Επίθεση από άγνωστα κεφάλαια δέχεται ο Τύπος. Σε μια ιδιαίτερα δύσκολη εποχή, στην οποία μπήκαν μόνοι τους οι εκδότες εξαιτίας της απληστίας τους, δέχονται τις πιέσεις άγνωστων επιχειρηματιών, που με συνοπτικές διαδικασίες αγοράζουν το ένα Μέσο μετά το άλλο. Πράξεις που πριν από χρόνια θα φαίνονταν απίθανες, με στρατηγικές συνεργασίες και αγορές εφημερίδων, ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών σταθμών, σήμερα γίνονται σιωπηρά αποδεκτές, καθώς οι περισσότεροι εκδότες ξέμειναν από ρευστό. Αφού την περίοδο Σημίτη – Χρηματιστηρίου άντλησαν υπερκέρδη, τα οποία σπατάλησαν προς άγνωστες κατευθύνσεις, τώρα αναζητούν «σωσίβιο» από εφοπλιστές και λοιπούς άγνωστους επιχειρηματίες.

«Η πρωτοφανής ισχύς, ο ατέλειωτος πλούτος και η κουλτούρα της θάλασσας, ανοιχτή και ελεύθερη όπως είναι, ανέδειξαν επιθυμίες εξουσιαστικές και διαθέσεις σχεδόν πειρατικές», παρατηρούσε στο «Βήμα» (15.2.2008) ο Αντώνης Καρακούσης γράφοντας για την «ισχύ των εφοπλιστών». «Τα τελευταία λίγα χρόνια οι νέοι εφοπλιστές συνδέθηκαν εντονότερα με την πολιτική, διεκδίκησαν και διεκδικούν τα στεριανά κέντρα ισχύος, δημιουργούν τις δικές τους ζώνες επιρροής, τα θέλουν όλα και γρήγορα», σημείωνε. Ο πολιτικός αναλυτής του «Βήματος» υποστήριζε πως «είναι τούτη μια νέα εξέλιξη που ήδη επιδρά στην πολιτική ζωή της χώρας» και «τις συνέπειες της αυξανόμενης επιρροής των εφοπλιστών στην πολιτική, την οικονομική και την κοινωνική ζωή της χώρας δεν τις γνωρίζουμε».

Παλαιότερα οι πολίτες είχαν τη δυνατότητα να γνωρίζουν το ονοματεπώνυμο του εκδότη. Ήταν ο Κόκκας, η Βλάχου, ο Λαμπράκης. Μετά ήρθε μια νέα γενιά επιχειρηματιών, που ταυτόχρονα με την απόκτηση ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών σταθμών, έφτιαξε τους ομίλους των Μέσων

Ενημέρωσης και τώρα είμαστε ενώπιον του τρίτου κύματος: των ανθρώπων που έχουν διαφορετικούς στόχους και χρησιμοποιούν τα Μέσα είτε για να προωθήσουν άλλες δουλειές με γεωπολιτικές αναφορές είτε για να καλύψουν δουλειές του παρελθόντος.

Κι όλα αυτά με μια έντονη αίσθηση λάιφ στάιλ, καθώς τα «νέα πρόσωπα», «με τον παρά τους», εξαγοράζουν τα πάντα και αισθάνονται πως δεν πρέπει να δίνουν λογαριασμό σε κανέναν. Η ΕΣΗΕΑ αλλά και η ΕΙΗΕΑ θα έπρεπε τουλάχιστον να δουν το πρόβλημα. Οι πρόσκαιρες «σωτηρίες» από τα «ναυάγια» που έρχονται μπορεί να δημιουργήσουν ακόμη μεγαλύτερες καταστροφές.