Τα χάφτει όλα ο πολίτης!

// Κύριε Κραουνάκη, θεωρείτε ότι τα τραγούδια σας αποτέλεσαν ένα νέο κίνημα στη μουσική; Η νεολαία τότε έτσι το ένιωσε. Τα τραγούδια σας πιστεύετε ότι πρόσφεραν;
«Νομίζω ότι η γενικότερη παρουσία μου στο τραγούδι και στο θέατρο έδωσε προτάσεις και άνοιξαν νέες επικοινωνιακές λύσεις. Πριν από τη Σπείρα-Σπείρα δεν υπήρχε μουσικό θέατρο στην Αθήνα. Πριν από τις Δευτέρες της Παπίου δεν υπήρχαν Δευτερότριτα…».
// Οι δισκογραφικές εταιρείες βρίσκονται πλέον σε κρίση, όπως άλλωστε και οι μεγάλες πίστες. Επενδύοντας στα σουξέ του εξαμήνου έπεσαν στην παγίδα του εύπεπτου και του αναλώσιμου τραγουδιού. Πολλοί μιλούν ακόμη και για λουκέτο…
«Καλό θα κάνει σε όλους αυτό. Θα αναβαθμιστούμε!».
Τη σαβούρα τους θέλουν
να πουλήσουν!
// Μήπως ζούμε σε εικονική πραγματικότητα όσον αφορά το τραγούδι; Οι ραδιοφωνικοί σταθμοί, τα λάιφ στάιλ περιοδικά και οι τηλεοπτικές εκπομπές προσπαθούν να μας πείσουν ότι το λεγόμενο εμπορικό τραγούδι πουλάει, αλλά στο τοπ 10 των πωλήσεων βλέπουμε την Πρωτοψάλτη, την Αλεξίου, τον Λιδάκη, εσάς… Τι προσπαθούν να κάνουν;
«Τίποτα. Εκφράζουν μια γενικότερη αγωνία για να πουλήσουν τη σαβούρα τους. Η οποία δεν αγοράζεται πια, ούτε από τα cd που πουλάνε νομίμως πλέον οι συμπαθείς μαύροι στα ζαχαροπλαστεία και στις καφετέριες».
// Ποιος πρέπει να τραγουδάει τελικά στο Ηρώδειο, στο Μέγαρο Μουσικής, στο Καλλιμάρμαρο, στη Μικρή Επίδαυρο και ποιος δεν πρέπει; Ποιοι θέλουν να εξαργυρώσουν την αίγλη των συγκεκριμένων χώρων;
«Ακούστε, έχει γίνει πολλή φασαρία για αυτήν την ταξινόμηση. Εμένα πάρα πολλά απ’ αυτά που επιτρέπονται μου είναι αδιάφορα. Καλό είναι κανείς να ξέρει γιατί ζητάει ένα χώρο. Δεν ζήτησα ποτέ το Ηρώδειο για να παίξω τα τραγούδια μου, γιατί δεν είναι αυτός ο χώρος που πρέπει να παίξω τα τραγούδια μου… Αντίθετα, έπαιξα την ιστορία του ελληνικού θεατρικού τραγουδιού ή αργότερα τους Αριστοφάνηδές μου μόλις κάνω και τις δέκα κωμωδίες -πλην των “Όρνιθων” που έχουν καταγραφεί από τον Χατζιδάκι. Από εκεί και πέρα, διεθνώς οι χώροι αυτοί διατίθενται για πολλές εκδηλώσεις. Αλλά επίσης και διεθνώς δεν έχουμε και τα παραδείγματα κατινιάς των καλλιτεχνών που έχουμε εν Ελλάδι. Δεν γίνεται να έχεις φάει τη ζωή σου στις μπουζουξερί και να θες και το Ηρώδειο για συχώριο… Για ανάμματα να επιστρέψεις στις μπουζουξερί…».
// Ο κόσμος που έρχεται να σας ακούσει διασκεδάζει ή έρχεται για να νιώσει κάτι άλλο;
«Φροντίζω και για τα δυο. Και για γέλια και για δάκρυα. Και κυρίως κάτι να ‘χει μείνει στην καρδιά…».
// Υπάρχει ένας Χατζιδάκις, ένας Θεοδωράκης, ένας Ξαρχάκος, ένας Μικρούτσικος, ένας Λεοντής σήμερα; Ένας Κραουνάκης; Τους δημιουργούς τους φτιάχνει η εποχή;
«Ναι, και το ταλέντο τους. Έχουμε ανθρώπους, είμαστε αρκετοί κι έρχονται κι άλλοι. Πίστη δεν υπάρχει…».
// Πίστη στο τραγούδι εννοείτε; Υπάρχει πολιτικό τραγούδι σήμερα;
«Ναι, στην ξένη μουσική όλοι οι δημιουργοί πολιτικολογούν. Στην Ελλάδα όχι τόσο. Τα ‘χουμε λύσει τα προβλήματά μας! Η Νικολακοπούλου έχει γράψει εξαιρετικά πολιτικά τραγούδια, όπως τα “Πυρόσβεση”, “Διθέσιο”, “Δι’ ευχών”».
// Η νεολαία διεκδικεί σήμερα ή έχει παραδοθεί;
«Άλλη διεκδικεί κι άλλη έχει παραδοθεί. Αυτό συμβαίνει πάντα. Από τα σπίτια ξεκινάει η συμφορά…».
// Τι ρόλο παίζουν τα ΜΜΕ στην παιδεία του Έλληνα; Οι μουσικές ακαδημίες, τα ριάλιτι για την κουζίνα, για χρεωμένους, για αγρότες που ψάχνουν τον έρωτα μέσω της TV πού αποσκοπούν; Οι εκπομπές με το κουτσομπολιό πόσο φταίνε για την «ηθο-ρύπανση» της εποχής;
«Αυτά συμβαίνουν παντού. Το θέμα είναι ότι ο πολίτης δεν αντιστέκεται σε τίποτα, τα χάφτει όλα σαν τον βλάκα. Δεν βλέπω καμία αντίσταση εκ μέρους του λαού μας. Αυτό είναι το χειρότερο».
// Πώς βλέπετε το ρόλο των δελτίων ειδήσεων; Ενημερώνουν, παίζουν τα παιχνίδια των καναλαρχών, πιέζουν την εξουσία;
«Δεν βλέπω τηλεόραση. Ένας φίλος μου που ήρθε απ’ την Αγγλία έπαθε σοκ… Μου είπε “τι μεσαιωνικό χωριό είναι αυτό;”».
// Είστε ικανοποιημένος από τους πολιτικούς μας; Τους θεωρείτε πολιτικούς με όραμα ή καριερίστες;
«Οι δύο αρχηγοί μας έχουν φανερή κατάθλιψη… Οι άνθρωποι που μιλάνε υπάρχουν, η Λιάνα, ο Κοροβέσης… Δεν τολμάς και να μιλήσεις. Σε κόβουν οι εκδότες, οι κανάλες. Με τα χρόνια κατάλαβα ότι αν δεν τους λαμβάνεις υπ’ όψιν σου και κάνεις τη δουλειά σου καλά, δεν τους έχεις καμία ανάγκη, αντίθετα σ’ έχουν αυτοί… Ψηφίζω ΚΚΕ κατά συνείδηση, απόντος άλλου κόμματος που να ενδιαφέρεται για το μεροκάματο του εργαζόμενου Έλληνα πολίτη. Στην Κύπρο κατάλαβα τι σημαίνει “σεβόμαστε τον πολίτη”!».
// Πώς βλέπετε την αντιπολίτευση; Και σας το λέω αυτό γιατί ο Καραμανλής στη ΔΕΘ ισχυρίστηκε ότι πήγαμε σε πρόωρες εκλογές ναι μεν για την οικονομία, αλλά ουσιαστικά γιατί η κυβέρνηση εκβιάστηκε από τη μη συναίνεση του ΠΑΣΟΚ στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Είναι τόσο έτοιμο το
ΠΑΣΟΚ για να κυβερνήσει; Εδώ ο Καραμανλής μίλησε για πάγωμα των μισθών για δυο έτη…
«Ξεχνάμε ότι αυτή η αντιπολίτευση εξουσίασε είκοσι χρόνια, διέλυσε την πάσα ελπίδα του Έλληνα για αλλαγή και ρήμαξε τα ταμεία και τα προγράμματα της γ…….. της ΕΟΚ και καθιέρωσε τη μίζα 50-50… Βλέπουμε πάλι τα ίδια αντιπαθέστατα άτομα να ‘χουν βγει σαν τα σαλιγκάρια με τα προπέρσινα βρακιά τους να κονομήσουν καμία ψήφο, επειδή φοβούνται τρελά ότι ο Καραμανλής είναι πάντα πιο συμπαθής, άσχετα με τις δημοσκοπήσεις, και επίσης ξεχνάμε ότι αυτή η αντιπολίτευση παρέδωσε το μαγαζί στη δεξιά εν μια νυκτί για να το κάνει φυσικά και η δεξιά σύσκατο και να της το ξαναδώσει τώρα πίσω χειρότερο και να ‘ρθει να το ξαναζητάει ως αντιπολίτευση σε κάνα χρόνο το πολύ. Το μόνο όραμα των κομμάτων της αντιπολίτευσης είναι η μάσα! Τα ταμεία δεν έχουν λεφτά, τα κόμματα έχουν… Αυτά τα ολίγα… Να αδιαφορήσουμε προτείνω. Να δούμε τις μέσα μας κυβερνήσεις, που κι αυτές δεν πάνε καθόλου καλά. Ζούμε στον παράδεισο και τον κάναμε κόλαση. Εξήντα χρόνια μπαλάκι σε δυο κόμματα με μπαλαντέρ το αθάνατο Μητσοτακέικο… Ξυπνάτε, αδέρφια!».
// Πολλοί υποστηρίζουν ότι αν δεν
υπάρξει αυτοδυναμία, θα δούμε και κυβέρνηση Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ. Αν και ο πρωθυπουργός απέρριψε μια κυβέρνηση συνεργασίας… Κύριε Κραουνάκη,
από αποχή πώς θα τα πάμε; Στις Ευρωεκλογές είδαμε τους πολίτες να ψηφίζουν παραλίες… Τώρα τι θα γίνει; Θα πάνε στο βουνό;
«Τι να σας πω; Ότι έχω εμπιστοσύνη στο λαό μας μπροστά στην κάλπη; Δεν έχω…».
// Με τα ελληνοτουρκικά τι πρέπει να κάνουμε; Οι παρενοχλήσεις ελληνικών αεροπλάνων πάνω από το Αιγαίο και οι συνεχείς προκλήσεις δεν λένε να σταματήσουν… Και η νέα κυβέρνηση πρέπει να διαχειριστεί την καυτή πατάτα της ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε.
«Την Τουρκία τη θυμάται η Αμερική κάθε φορά που πρέπει να μας βάλει τα δυο πόδια σ’ ένα παπούτσι… Άρα…».
// Με τους Τούρκους δεν έχετε πρόβλημα;
«Οι Τούρκοι πάντως ως λαός αντέδρασαν για το τσιγάρο… και βγήκαν στο δρόμο με πέντε τσιγάρα αναμμένα στο κάθε χέρι…».
// Σας πείραξε η απαγόρευση του καπνίσματος βλέπω… Είναι πολιτισμός της καθημερινότητας όμως… Και μιας που
ανέφερα τη λέξη «πολιτισμός», γιατί το κράτος δεν δίνει λεφτά στον πολιτισμό; Φοβάται τη γνώση, μισεί την κουλτούρα;
«Γιατί δεν φέρνει λεφτά αυτό το μαγαζί όπως λένε…».
// Γιατί ο Έλληνας αρέσκεται στο να καταναλώνει; Πώς έγινε δέσμιος της ύλης και το μόνο που τον νοιάζει είναι η καλοπέρασή του; Τώρα που πέσαμε σε οικονομική δυσπραγία τι θα κάνουμε; Με τι αξίες θα πορευθούμε;
«Αυτά θα τα βρει μόνο του το κάθε σπίτι. Να φυτέψουν, να πάρουν ζώα, να αξιοποιήσουν τα χωριά του ο καθένας… Δεν ξέρω. Η ανάγκη είναι όμως μεγάλη δασκάλα…».
Στον Καραμανλή χρωστάμε τον αγωγό με τους Ρώσους!
// Έχουμε πραγματική Δημοκρατία σήμερα; Ή πολίτες δύο ταχυτήτων; Τι πρέπει να κάνουμε με τους μετανάστες μας;
«Έχουμε Δημοκρατία ανάπηρη. Τα είπα όλα στην παράβαση των Νεφελών…
Αναζητήστε τη…».
// Από την κυβέρνηση Καραμανλή τι σας πειράζει περισσότερο; Τα σκάνδαλα, οι φωτιές που έκαψαν την Αττική, οι φόροι που πλήττουν για μια ακόμη φορά τα μεσαία στρώματα ενώ οι πλούσιοι συνεχίζουν να φοροδιαφεύγουν, η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που δεν έγινε;
«Τον Καραμανλή τον συμπαθώ προσωπικά, καθώς και τη γυναίκα του, το περιβάλλον είναι άθλιο. Νομίζω πιο πολύ μ’ ενοχλεί που κανείς δεν έχει τον τσαμπουκά να γράψει στ’ α…….. του το πολιτικό κόστος και να πει μια φορά την αλήθεια στον κόσμο. Να ‘στε σίγουροι ότι αυτός ο ακατέργαστος λαός -όπως μας ονομάζουν στα υπουργικά τους συμβούλια- κάτι τέτοιο θα το εκτιμούσε βαθύτατα… Όμως στον Καραμανλή χρωστάμε το θέμα του αγωγού με τους Ρώσους. Αυτή η κίνηση στα χρόνια που έρχονται θα καταγραφεί στις επιτυχίες του».
// Μια «ροκ» ερώτηση… Τι θα αλλάζατε στην Ελλάδα; Ποια είναι η πρώτη προτεραιότητα;
«Τη νοοτροπία “Ο θάνατός τους η ζωή μου”».
// Νοσταλγείτε κάτι; Υπάρχουν σπίτια πλέον με μωσαϊκά, να κάνουν πάρτι και ζευγάρια να χορεύουν αγκαλιασμένα;
«Όχι, δεν νοσταλγώ τίποτα…».
// Το «πόσο σ’ αγαπώ» σε ποιον θα το λέγατε σήμερα; Υπάρχει ρομαντισμός και φλερτ σήμερα; Υπάρχουν έρωτες δυνατοί ή ζευγάρια που συμβιβάζονται είτε από το φόβο της μοναξιάς είτε για την κοινωνία… είτε για την περιουσία;
«Υπάρχουν σ’ αγαπώ. Δεν εκφράζονται, αλλά υπάρχουν… Σκάψτε…».
// Γιατί οι μεγάλοι της Γης δεν υπογράφουν τις συνθήκες για το περιβάλλον, ενώ λιώνουν οι πάγοι, τα δάση του Αμαζονίου αποψιλώνονται και το κλίμα αλλάζει ανά περιοχή;
«Γιατί όλοι νομίζουν ότι είναι αθάνατοι!».
// Να μου πείτε εδώ συντηρούν τη φτώχεια, την πείνα, τους εμφύλιους πολέμους στην Αφρική… Φως στο τούνελ βλέπετε για τη χώρα μας; Η αλλαγή από πού θα έρθει;
«Από τα σπίτια μας!».
// Ποιο βραβείο θέλετε να σας δώσει η ζωή; Αυτό της ίδιας της ζωής μήπως; Της ευτυχίας;
«Πριν ψοφήσω να μην αισθάνομαι ότι πέρασα τζάμπα!».