Στις 4 Οκτωβρίου ας βάλει ο λαός και τους δικούς του όρους
Παράδοση άνευ όρων χαρακτηρίστηκε η προσφυγή σε πρόωρες εκλογές. Εγκατάλειψη την ώρα της μάχης. Ότι σήκωσε λευκή σημαία και το ʼβαλε στα πόδια… Δείλιασε μπρος στα δύσκολα. Απελπίσθηκε, λένε, απογοητεύτηκε, είδε πως δεν γίνεται τίποτα, πως ό,τι και να κάνει αντιδρούν, ζητάνε όλο και περισσότερα. Και έκανε στον Γιώργο δώρο, ανέλπιστο και για τον ίδιο.
Υπάρχει βέβαια και η αντίθετη άποψη. Σίγουρα όμως η κίνηση Καραμανλή στερείται λογικής, με βάση την εμπειρία. Όμως στην πολιτική πολλές φορές η… λογική φθάνει σε όρια παραλογισμού. Το να ρισκάρει κανείς τι άλλο είναι; Αν η ζαριά που έριξε ο Καραμανλής είναι σωστή, θα φανεί το βράδυ της 4ης Οκτωβρίου, ημέρα που έχει τα γενέθλιά της η Νέα Δημοκρατία. Κι αν τα επιχειρήματα που επικαλέστηκε και τα οποία τον οδήγησαν στην απόφαση για πρόωρες κάλπες έπεισαν ή όχι και σε τι ποσοστό. Όμως όλα αυτά ίσχυαν και τον Ιούνιο. Τίποτε δεν άλλαξε δραματικά. Τουλάχιστον απʼ όσα μας έχουν πει… Και όσα ξέρουμε. Γιατί επομένως δεν έκανε διπλές εκλογές, βουλευτικές και ευρωεκλογές, οπότε θα ξεκαθάριζε τότε η νεφελώδης κατάσταση, θα κερδίζονταν τρεις μήνες, δεν θα ταλαιπωρείτο ο κόσμος δύο φορές να πάει να ψηφίσει, η αγορά δεν θα πλήρωνε την αστάθεια, θα γλίτωνε η χώρα τα εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ που στοιχίζει μια ακόμη εκλογική αναμέτρηση.
Νωπή εντολή θα υπήρχε από τότε, όπως ζητούσε συνεχώς ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και στη θέση αυτή προσχώρησε με καθυστέρηση και ο Καραμανλής. Γιατί δεν ανακάλυψε από τότε ότι θέλει να έχει νωπή εντολή για να προχωρήσει σε σκληρά μέτρα και μεταρρυθμίσεις; Είναι ένα ερώτημα, κοινή απορία, όπου πειστική απάντηση δεν έχει δώσει ο πρωθυπουργός…
Αλλά και αν οι κάλπες δεν δώσουν λύση, τότε τι γίνεται; Ξανά μανά το ίδιο έργο… Κάλπες και έχει ο Θεός… Μέχρι να βρεθεί διέξοδος. Και ποιος με το χέρι στην καρδιά θα πει ότι πλέον αρμενίζουμε με ούριο άνεμο, με σωστή πυξίδα;
Όλα αυτά που ζούμε αυτές τις μέρες σε μια διαπίστωση οδηγούν. Ότι στου κασίδη το κεφάλι λειτουργούν… Ο λαός, οι πολίτες καλούνται για μια ακόμη φορά να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά… Να ξεμπλέξουν το κουβάρι που μπέρδεψαν και τα έκαναν μούσκεμα αυτοί τους οποίους εμπιστεύτηκαν. Ενώ δική τους είναι η υποχρέωση και η ευθύνη. Κανένας δεν τους έπιασε από τον λαιμό, να γίνουν πρωθυπουργοί, να γίνουν υπουργοί. Έχουν όλοι κυβερνητικό παρελθόν πλέον. Κανένας δεν προέκυψε από παρθενογένεση. Δεν είναι δυνατόν όταν δεν μπορούν να λύσουν τα προβλήματα, τότε να θυμούνται τον λαό. Τον οποίο ξεχνούν όταν πρέπει να κάνουν αυτά που του υποσχέθηκαν. Και τώρα του ζητούν πάλι να δώσει πληρεξούσιο… Με τον εκβιασμό ότι η χώρα κινδυνεύει. Ως πότε όμως θα είναι συνεχώς το θύμα; Στις 4 Οκτώβρη μπορεί να βάλει και τους δικούς του όρους… Αν το θέλει…