Διεθνές Οικονομικό Βαρόμετρο

1 Στην Ασία ο πλούτος και η δύναμη. Τέσσερις ασιατικές χώρες ανακοίνωσαν προ ημερών τον ρυθμό ανάπτυξης της οικονομίας τους, που δείχνει ότι ξεπέρασαν την κρίση πολύ πιο γρήγορα απ’ ό,τι προέβλεπαν οι έμπειροι αναλυτές της Δύσης. Κίνα, Ινδονησία, Σιγκαπούρη και Νότια Κορέα σημείωσαν ρυθμό αύξησης του ΑΕΠ πάνω
από 10% το τρίμηνο Απριλίου – Ιουνίου 2009, σύμφωνα με δημοσίευμα του «Economist». Στις τέσσερις αυτές χώρες πρέπει να προστεθεί και η Ιαπωνία, που επίσης παρουσίασε αύξηση του ΑΕΠ κατά 3,8%, κατά την ίδια χρονική περίοδο. Βέβαια, ο ρυθμός ανάπτυξης της ιαπωνικής οικονομίας δεν μπορεί να συναγωνιστεί αυτόν της Κίνας ή της Σιγκαπούρης, ωστόσο δείχνει ότι και η Ιαπωνία αναπτύσσεται ταχύτερα από τους εταίρους της Δύσης. Οι δυτικές οικονομίες φέτος θα παρουσιάσουν αρνητικό ρυθμό ανάπτυξης -3,5% περίπου στο σύνολό τους, ενώ οι ασιατικές οικονομίες θα αναπτυχθούν με μέσο ρυθμό +5%. Οι υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης της ασιατικής οικονομίας, σύμφωνα με τους δυτικούς αναλυτές, βασικά οφείλονται στην εγχώρια κατανάλωση, καθώς τα δημοσιονομικά προγράμματα στήριξης της πραγματικής οικονομίας ήσαν γενναιότερα από αυτά των δυτικών χωρών, οι οποίες έριξαν όλους τους διαθέσιμους πόρους στη στήριξη του χρηματοπιστωτικού συστήματος και καθυστέρησαν να ενδιαφερθούν για την πραγματική οικονομία. Η Δύση θάφτηκε στηρίζοντας την οικονομία της απάτης και της τοκογλυφίας και βρέθηκε στην ουρά.
2 Η αναπτυξιακή προσπάθεια των δυτικών ευρωπαϊκών χωρών προσκρούει σε δύο τρομερά εμπόδια: στην έλλειψη βιομηχανικών πρώτων υλών και στη σχεδόν ανυπαρξία ενεργειακών πόρων. Και τα δύο αυτά σημαντικά προβλήματα προϋπήρχαν της σημερινής κρίσης. Γρήγορα η Ευρώπη εξάντλησε τα αποθέματά της σε πρώτες ύλες, ενώ και οι ενεργειακοί της πόροι ήταν πάντα ανεπαρκείς, από την εποχή που το κάρβουνο και ο γαιάνθρακας εξαντλήθηκαν ή τους εκτόπισε η τεχνολογική ανάπτυξη και η χρησιμοποίηση του πετρελαίου. Και τώρα και του φυσικού αερίου. Έτσι, η βιομηχανική παραγωγή της Ευρώπης κατέστη «όμηρος» της διεθνούς διακίνησης πρώτων υλών και ενέργειας. Διέξοδος, η ανάπτυξη υψηλής τεχνολογίας και η στροφή στην παραγωγή υπηρεσιών. Τα ίδια ακριβώς προβλήματα παρουσιάζει σήμερα και η οικονομία της Κίνας. Η αχανής αυτή χώρα, για να εξασφαλίσει συνεχή ροή στην παραγωγή της (και συνεπώς και υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης), πρέπει να εξασφαλίσει και τεράστιους όγκους σε φυσικούς πόρους. Παρουσιάζει μεγάλη ζήτηση για πετρέλαιο, φυσικό αέριο, ουράνιο, κάρβουνο και μεταλλεύματα, κυρίως σιδήρου, χαλκού και αλουμίνας. Διέξοδος, η σύναψη συμφωνιών με τις χώρες παραγωγής. Σήμερα λοιπόν η Κίνα υποχρεωτικά στρέφεται προς την Αυστραλία και την Αφρική, περιοχές πλούσιες σε φυσικούς πόρους, προς το παρόν μη εντατικής εκμετάλλευσης. Έτσι, έγινε γνωστό την περασμένη εβδομάδα ότι η κινεζική δημόσια επιχείρηση PetroChina υπέγραψε συμφωνία, ύψους 41 δισ. δολαρίων, με την αμερικανική Exxon Mobil για την αγορά υγροποιημένου αερίου, παραγωγής Αυστραλίας (του κοιτάσματος Gorgon, αμερικανικής εκμετάλλευσης).
3 Στη λίστα των εκατό ταχύτατα αναπτυσσόμενων επιχειρήσεων του πλανήτη μας, που δημοσίευσε πρόσφατα το γνωστό έγκυρο οικονομικό περιοδικό «Fortune», για πρώτη φορά φέτος περιλαμβάνονται και κινεζικές μεγάλες ιδιωτικές επιχειρήσεις. Στην πρώτη δεκάδα φιγουράρουν δύο κινεζικές εταιρείες, και μάλιστα στην τρίτη θέση βρίσκεται η Sohu.com, με έδρα το Πεκίνο, και στην έβδομη θέση έχει καταταγεί η Shanda Interactive Enter, με έδρα τη Σανγκάη. Τρεις ακόμη επιχειρήσεις βρίσκονται σε διάφορες θέσεις της εκατοντάδας. Σημειώνουμε ότι η κατάταξη στη λίστα του «Fortune» γίνεται εντελώς αντικειμενικά και με βάση τον συνδυασμό του κύκλου εργασιών (εσόδων), των κερδών ανά μετοχή και της συνολικής απόδοσης των απασχολουμένων κεφαλαίων κατά τη διάρκεια των τελευταίων τριών ετών. Σημειώνουμε την παρουσία ιδιωτικών επιχειρήσεων της Κίνας στη λίστα όχι για να πανηγυρίσουμε για τα επιτεύγματα της οικονομίας της μεγαλύτερης πληθυσμιακά χώρας του κόσμου, αλλά για να τονίσουμε
ότι οι Κινέζοι, πάντα σοφοί, εφαρμόζουν ένα σύστημα σοσιαλκαπιταλιστικό. Κινεζική εφεύρεση, που φαίνεται να αποδίδει, προς το παρόν τουλάχιστον. Το σύστημα στηρίζεται στην παράλληλη επιχειρηματική δραστηριότητα κρατικού και ιδιωτικού επενδυτικού κεφαλαίου σε διαχωρισμένους τομείς και με ξεκάθαρους κανόνες, τους οποίους σέβεται πρώτο το κράτος. Έτσι η Κίνα απέκτησε γιγαντιαίες κρατικές και ιδιωτικές επιχειρήσεις. Και θα συνεχίσει. Το μέλλον είναι δικό της, αν καταφέρει να προστατευτεί από τον απάνθρωπο καπιταλισμό της Δύσης.