Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας…
Υπήρξαν πολλοί που εξήραν τη χειρονομία του τούρκου πρωθυπουργού να τηλεφωνήσει στον έλληνα ομόλογό του για να του εκφράσει τη συμπάθειά του για τις πυρκαγιές. Γρήγορα όμως απογοητεύθηκαν όταν συνειδητοποίησαν ότι την ίδια στιγμή τουρκικά πολεμικά αεροπλάνα παραβίαζαν τον εναέριο χώρο μας. Οι συνήθειες και οι τακτικές δεν αλλάζουν…
Μήπως το ίδιο δεν έκαναν την ημέρα που σύσσωμη η ελληνική ηγεσία παρίστατο στην κηδεία του ηρωικού πιλότου μας Ηλιάκη στην Κρήτη; Τα τουρκικά αεροπλάνα δεν παραβίασαν και τότε τον ελληνικό εναέριο χώρο;
Αλλά ας μην πάμε πολύ μακριά. Λίγες μέρες πριν πολλοί προέτρεξαν και έδωσαν μάλιστα εξωπραγματική διάσταση στη σημασία της επίσκεψης του Ερντογάν στη Μονή Αγίου Γεωργίου Κουδουνά! Ορισμένοι έφθασαν να μιλήσουν για απαρχή νέας περιόδου σχέσεων Άγκυρας – Πατριαρχείου! Αλλά ας μη βιάζονται. Ήταν έξυπνη η κίνηση του τούρκου πρωθυπουργού στην κατάλληλη χρονική στιγμή. Ανώδυνη για κείνον και τη χώρα του και άκρως επικοινωνιακή! Χειρονομίες όπως αυτές εκτιμώνται «από τους τρίτους» και… τακτοποιούν τις συνειδήσεις εκείνων που κόπτονται σε ακαδημαϊκό και μόνο επίπεδο για τα δικαιώματα των χριστιανών ορθόδόξων της Τουρκίας και του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Που πάντοτε -και ας μην το ξεχνάμε- παραμένει ο «Πατριάρχης του Φαναρίου» για την Άγκυρα, που αρνείται επίμονα την οικουμενική διάσταση του Πατριαρχικού Θρόνου. Όταν μάλιστα τέτοιες κινήσεις γίνονται λίγους μόνο μήνες πριν από την έκθεση προόδου της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την Τουρκία, οι σκοπιμότητες είναι προφανείς.
Και άλλες φορές στο παρελθόν εκδηλώθηκαν σχετικές κινήσεις από την τουρκική πλευρά. Όλες όμως παρέμειναν σε επίπεδο προθέσεων. Ποτέ δεν συνοδεύθηκαν από συγκεκριμένα μέτρα και πράξεις. Αμφιβάλλουμε αν κι αυτήν τη φορά η Άγκυρα θα αλλάξει τροπάριο. Οι μέχρι τώρα εμπειρίες επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές… Ο σχετικός κατάλογος είναι αρκούντως γνωστός. Πρέπει όμως να υπογραμμίσουμε ότι από τη σωρεία των παραβατικών συμπεριφορών της γείτονος λησμονούμε μερικές φορές ιστορικές λεπτομέρειες που, αν και θεωρούνται ήσσονος σημασίας, δεν παύουν να αντικατοπτρίζουν την τουρκική αδιαλλαξία, αφού ως τέτοιες παραμένουν χαραγμένες στη συνολική μνήμη του έθνους.
Ποιος επί παραδείγματι μπορεί να ξεχάσει ότι ο δρόμος όπου βρίσκεται το Πατριαρχείο στην Κωνσταντινούπολη μέχρι το 2007 ονομαζόταν «Σαμπραζάν Αλή Πασά»; Ήταν το όνομα του οθωμανού αξιωματούχου που αποφάσισε τον απαγχονισμό του Πατριάρχου Γρηγορίου Ε’ τη 10η Απριλίου 1821 (Και από τότε ως ένδειξη πένθους παραμένει κλειστή η κεντρική πύλη του Πατριαρχείου). Τον Φεβρουάριο του 2007 οι Τούρκοι άλλαξαν την ονομασία και έδωσαν το όνομα «Ντόκτορ Σαδίκ Αχμέτ». Είναι, θυμίζουμε, ο μουσουλμάνος δυτικοθρακιώτης βουλευτής που σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα το 1995 έξω από την Κομοτηνή.
Πάλι καλά λοιπόν που κάποιοι αφελείς δεν πρότειναν ν’ ανοίξει η πύλη του Πατριαρχείου, επειδή ο τούρκος πρωθυπουργός επισκέφθηκε τον Άη Γιώργη τον Κουδουνά!