Οι δύο όχθες
Όταν η αστική τάξη ζητάει περισσότερα κέρδη, ισχυρή κυβέρνηση και συναίνεση, είναι φανερό ότι οι εργαζόμενοι έχουν ανάγκη από ισχυρό ΚΚΕ και ρωμαλέο κίνημα κατά της πολιτικής της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και των οικονομικών στηριγμάτων τους.
Αυτό το συμπέρασμα προκύπτει, αν δει από τη δική του σκοπιά το ζήτημα ο εργάτης, ο μικρομεσαίος αγρότης, ο αυτοαπασχολούμενος, δηλαδή από τη σκοπιά των συμφερόντων του.
Αναφερόμαστε στις προχθεσινές τοποθετήσεις – πολιτικές παρεμβάσεις που έκαναν για μια ακόμη φορά οι πρόεδροι του ΣΕΒ και του ΕΒΕΑ και άλλοι εκπρόσωποι επιχειρηματικών ομίλων. Απαίτησαν νέα οικονομικά μέτρα, ενώ έδειξαν ευθέως ότι δεν τους ενδιαφέρει αν στην κυβέρνηση θα βρίσκεται η ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ, αφού και το ένα και το άλλο κόμμα υπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Η έγνοια τους έχει να κάνει μόνο με το αν θα υπάρχει ισχυρή κυβέρνηση, ώστε τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας να εξυπηρετηθούν ακόμη πιο αποφασιστικά. Γιʼ αυτό και επανέφεραν το σενάριο της συγκυβέρνησης ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, δίχως να κρύβουν την ανησυχία τους μήπως από τις ερχόμενες βουλευτικές εκλογές δεν προκύψει αυτοδύναμη κυβέρνηση.
Αυτά, λοιπόν, από τη μια όχθη, η οποία με τη γνωστή ταξική της θρασύτητα απαιτεί ακόμη πιο εκτεταμένες ελαστικές σχέσεις εργασίας, ακόμη μεγαλύτερη έμμεση φορολογία στα είδη λαϊκής κατανάλωσης, ακόμη περισσότερα προνόμια, ακόμη περισσότερα αντιασφαλιστικά μέτρα. Στο πλευρό της βρίσκονται οι εργοδοτικές πλειοψηφίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, οι πλειοψηφίες σειράς συνδικαλιστικών οργανώσεων, βασικό στήριγμα του μαύρου μετώπου πλουτοκρατίας – αστικών κομμάτων – εργατικής αριστοκρατίας.
Επομένως το ζητούμενο είναι τι πρόκειται να πράξει η άλλη όχθη, δηλαδή ο λαός, που βρίσκεται αντιμέτωπος με την ολόπλευρη επίθεση εναντίον του. Μια επίθεση που περιλαμβάνει από την καταστροφή του περιβάλλοντος και τους νεκρούς εργάτες στους τόπους δουλειάς, μέχρι τον αποκλεισμό των παιδιών της λαϊκής οικογένειας από τη μόρφωση, την ανεργία και την καθήλωση του εισοδήματος στο επίπεδο της προηγούμενης εικοσαετίας. Μέχρι τη συμμετοχή στους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ εναντίον των λαών.
Όλα δοκιμάστηκαν. Αυτό που δεν έχει αποφασίσει ο λαός να δείξει ακόμη είναι η δύναμή του.
Η κατάσταση θα χειροτερέψει. Επομένως η επιλογή για τους εργαζόμενους είναι μόνο μία: Να δείξουν τη δύναμή τους πρώτα απʼ όλα στη δράση και όταν έρθει η ώρα και στην κάλπη.