Και τώρα τι κάνουμε;

Στέρεψαν τα δάκρυα και η οργή. Στάχτη άφησαν πίσω τους οι φλόγες. Διακόσιες χιλιάδες στρέμματα πράσινου κάηκαν μέσα σε τρεις μέρες. Δεν υπάρχει Έλληνας που να μη ράγισε η καρδιά του. Κανείς δεν είχε διάθεση για τίποτε. Κατάθλιψη, μάτια απλανή, παράπονο παντού. Γιατί;
Η κυβέρνηση θα πρέπει να δώσει την απάντηση. Δικές της όλες οι ευθύνες. Χωρίς να απαλλάσσεται κανείς μας. Όμως η επόμενη μέρα είναι εδώ. Και δεν μπορείς να μείνεις κολλημένος στα μνήματα…
Τι κάνουμε για να μην ξαναθρηνήσουμε δέντρα, που δεν φταίνε σε τίποτε. Ή μάλλον φταίνε γιατί μας ζουν…
Συστράτευση είναι η απάντηση. Διά στόματος του Προέδρου της Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια. Προφητικός από τον παράδεισο της Βάλια Κάλντα, όπου βρισκόταν στις 10 Ιουνίου:
«Χρειάζεται συστράτευση για να προστατέψουμε αυτά τα όμορφα. Για να μην ξαναέχουμε μια Ηλεία, έναν Γράμμο, μια Πάρνηθα, μια Πεντέλη».
Προστέθηκαν δυστυχώς το Γραμματικό, η Άνοιξη, ο Άγιος Στέφανος, ο Διόνυσος. Γιατί δεν υπήρξε συστράτευση. Όπως έλειψε και ο ένας, ο αρχιστράτηγος. Ο μόνος που θα έδινε εντολές και θα συντόνιζε τα πάντα. Και δεν θα υπήρχε το αλαλούμ, όπου ο καθένας διέταζε.
Αλλά και ο απαραίτητος εξοπλισμός, όσο κι αν κοστίζει (ας πάρουμε 1-2 Φάντομ λιγότερα). Ώστε να μην τρέχουμε να ζητιανεύουμε βοήθεια και στο μεταξύ η φωτιά να σπέρνει τον όλεθρο.
Συστράτευση σημαίνει να γίνουμε ΟΛΟΙ εθελοντές. Παρόντες στη μάχη για την πρόληψη και την καταστολή.
Αυτό πρέπει να κάνουμε…