επικαιρότητα
1Ο βασανισμένος επί τόσα χρόνια λαός του Ιράκ, που οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ τον κρατούν δεσμώτη εκεί κοντά στον Καύκασο, γνωρίζει και τη δριμύτερη φάση του αγώνα που διεξάγεται στη χώρα αυτή. Μπορεί να είναι και η τελευταία φάση, καθώς οι αμερικανικές δυνάμεις ετοιμάζουν την οριστική αποχώρησή τους, αφήνοντας φυσικά τους δικούς τους ανθρώπους στην εξουσία. Τώρα οι επιθέσεις με παγιδευμένα φορτηγά σκορπούν τον θάνατο και την καταστροφή. Το αίμα ρέει άφθονο και στο Βόρειο Ιράκ αλλά και στην πρωτεύουσα. Ο στρατός και η αστυνομία που έφτιαξαν οι ΗΠΑ δεν είναι σε θέση να εξουσιάσουν τη χώρα. Πριν από δύο περίπου μήνες ο έλεγχος των μεγάλων αστικών κέντρων του Ιράκ μεταβιβάστηκε από τους τμηματικά αποχωρούντες Αμερικανούς στα ιρακινά στρατεύματα κι αυτό έδωσε το σύνθημα της έναρξης της σημερινής φάσης του αγώνα. Το διακύβευμα φαίνεται να είναι η περιοχή της Μοσούλης στο Βόρειο Ιράκ. Εκεί Κούρδοι και σουνίτες διεκδικούν με πείσμα τον έλεγχο της πλούσιας σε κοιτάσματα πετρελαίου περιοχής μετά την ολοκληρωτική αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής. Όμως αυτός ο ανταγωνισμός Αράβων (σουνιτών) και Κούρδων ίσως προκαλέσει, μετά τις εκατόμβες των θυμάτων, ως επί το πλείστον αμάχων, τα αντίθετα αποτελέσματα. Δηλαδή, να πεισθεί η διεθνής και η αμερικανική κοινή γνώμη ότι δεν ήρθε ακόμη η ώρα για την οριστική αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής. Αυτό αποδεικνύει και η τελευταία επίθεση στη Βαγδάτη, στο κέντρο της εξουσίας, που είχε αποτέλεσμα τον θάνατο 100 ατόμων και τον τραυματισμό 500 περίπου. Η κατοχική κυβέρνηση απέδειξε ότι είναι ανίκανη να προστατεύσει ακόμη και τα κυβερνητικά κτίρια! Βέβαια, για τα αποθέματα πετρελαίου του Ιράκ και της μείζονος περιοχής της Μέσης Ανατολής (Ιράν, Εμιράτα κ.λπ.) δεν ενδιαφέρονται μόνο οι άραβες σουνίτες του Ιράκ και οι Κούρδοι. Πολλοί και ισχυροί έχουν στόχο τα εκεί πλούσια αποθέματα του μαύρου χρυσού. Αυτό είναι γνωστό και πέρα από κάθε αμφιβολία. Και τώρα, με την αποχώρηση των αμερικανικών δυνάμεων κατοχής, αναζητούν τρόπους για να εξασφαλίσουν την εκμετάλλευση αυτού του πλούτου. Άλλοι αγωνίζονται για την παραμονή των στρατευμάτων κατοχής, άλλοι για τριχοτόμηση του Ιράκ (νότιο – κεντρικό – βόρειο) και άλλοι ενδιαφέρονται αποκλειστικά για τα πετρέλαια. Ποιοι χρηματοδοτούν ή υποδαυλίζουν την τωρινή φάση της βίας, με τις εκατόμβες των θυμάτων μεταξύ του άμαχου πληθυσμού; Έριδες για τον πλούτο των εθνών!
2Οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ προσπαθούν να φέρουν τις κυβερνήσεις Ελλάδας και Τουρκίας στο τραπέζι του διαλόγου για την επίλυση των ελληνοτουρκικών διαφορών. Η χώρα μας έχει πάγια θέση ότι μία και μόνη διαφορά υπάρχει με τη γειτονική χώρα: ο καθορισμός της υφαλοκρηπίδας στο Ανατολικό Αιγαίο. Η Τουρκία όμως θέλει να εκμεταλλευτεί τη φοβισμένη εξωτερική πολιτική της Ελλάδας και την υποχωρητικότητα που δείχνει και η σημερινή ελληνική κυβέρνηση, ως συνέχεια της παρόμοιας πολιτικής των κυβερνήσεων Σημίτη. Βασικό χαρακτηριστικό της τουρκικής πολιτικής είναι η αμφισβήτηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων στο Αιγαίο και έτσι στο τραπέζι του διαλόγου επιδιώκει να τεθεί προς συζήτηση και διαπραγμάτευση και θέμα κυριαρχίας στην περιοχή του Ανατολικού Αιγαίου. Βασικά αυτόν τον σκοπό υπηρετούν οι σχεδόν καθημερινές παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου και του FIR Αθηνών. Με τη μέθοδο αυτή, η Τουρκία επιθυμεί να εγγράψει υποθήκη για μελλοντικές διεκδικήσεις εις βάρος της χώρας μας. Η Τουρκία αυτήν την εποχή αισθάνεται αναβαθμισμένη και επιδιώκει να παίξει ηγεμονικό ρόλο στη μείζονα περιοχή Μέσης Ανατολής – Βαλκανίων. Και βέβαια η αναβάθμιση αυτή οφείλεται στη στρατηγική της νέας εξωτερικής πολιτικής του Προέδρου Ομπάμα, που θεωρεί την Τουρκία γέφυρα για την προσέγγιση των ΗΠΑ με τα μουσουλμανικά κράτη. Το γεγονός αυτό όπλισε τη γειτονική μας χώρα με ιδιαίτερη θρασύτητα απέναντι στη χώρα μας. Στην αναβάθμιση της Τουρκίας αποφασιστικά βοήθησε και ο Πούτιν με την υπογραφή των πρόσφατων ενεργειακών συμφωνιών. Ένα άλλο βασικό πλεονέκτημα της Τουρκίας είναι και η γεωγραφική της θέση, που αποτελεί κομβικό σημείο για τις τωρινές προτεραιότητες του ΝΑΤΟ για Αφγανιστάν και Ιράκ. ΗΠΑ και ΝΑΤΟ θέλουν ισχυρή Τουρκία, έστω και σε βάρος των γειτονικών της χωρών. Ποιοι είναι οι σχεδιασμοί της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής; Απλώς προσπαθεί να διατηρεί αναμμένα θυμιατήρια για να λιβανίζει ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και Τουρκία. Κι αυτό το θεωρεί σώφρονα και ρεαλιστική πολιτική! Κάπως έτσι έσβησαν πολλά όνειρα του μείζονος Ελληνισμού.