Τώρα ο Κύρκος θέλει συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ!
Δεν τους έφθανε ο μαύρος Δεκέμβρης, που έδιωξε όλον εκείνον τον κόσμο που είχε πιστέψει τον ΣΥΡΙΖΑ ως αντίσταση στον δικομματισμό και του πρόσφερε ποσοστά που τους τρέλαναν, μέχρι σημείου να κάνουν λογαριασμό ότι θα είναι το δεύτερο κόμμα στις εκλογές, δεν τους έφθανε η αναταραχή που προκάλεσε ο… αθυρόστομος και ασυμβίβαστος Κοροβέσης, ήρθε και ο Λεωνίδας Κύρκος να ρίξει λάδι στη φωτιά που κατακαίει την Αριστερά στα δεξιά του ΚΚΕ…
Με την πρότασή του για συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ το ηγετικό στέλεχος του ΣΥΝ (πριν από τη διάσπαση και του ΚΚΕ και μετά του ΚΚΕ Εσωτερικού, της ΕΑΡ και εκείνου του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου, που έκανε κυβέρνηση με τη ΝΔ, την… τρισκατάρατη Δεξιά και το παρακράτος) έβαλε το κερασάκι για τη διάλυση…
Συνεργασία που έχουν επανειλημμένα δημόσια απορρίψει Αλαβάνος, Τσίπρας, Λαφαζάνης και οι συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, το ΔΗΚΚΙ μάλιστα έβγαλε και ανακοίνωση, και οι μόνοι που συμφωνούν πάνω κάτω με την πρόταση του Κύρκου είναι τα πρώτα ονόματα της Ανανεωτικής Πτέρυγας με επικεφαλής τον Φώτη Κουβέλη.
Προφανώς ο κ. Κύρκος πεθύμησε την εξουσία… Τη δοκίμασε το ʼ89 και φαίνεται ότι του άρεσε. Και τώρα μέσω ΠΑΣΟΚ επιχειρεί να επανέλθει.
Από συνέπεια ας μη γίνεται λόγος. Ζητάει συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, το οποίο όμως ΑΠΕΡΡΙΠΤΕ το 1989 και προτίμησε τη Δεξιά και τον Μητσοτάκη, από το να κάνουν τότε τη φιλολαϊκή κυβέρνηση που θέλει τώρα με το ΠΑΣΟΚ.
Και μάλιστα τότε από το κρεβάτι της εντατικής στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο ο Ανδρέας τα είχε δώσει όλα (καίρια υπουργεία, ο Κρεμαστινός ξέρει…) στον Φλωράκη, όταν τον επισκέφθηκε, στο πλαίσιο της διερευνητικής εντολής που είχε πάρει από τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Σαρτζετάκη. Όμως είχαν ήδη κλείσει τη συμφωνία της Γλυφάδας με τα κεφτεδάκια της Μαρίκας.
Θυμίζουμε ότι το μεσημέρι ο Χαρίλαος Φλωράκης, μετά την προτελευταία συνάντηση στην αίθουσα του κόμματος στη Βουλή με την αντιπροσωπεία του ΠΑΣΟΚ (Λιβάνης, Λαλιώτης, Άκης), όταν τον ρώτησαν πώς είναι το κλίμα, είχε πει «ε, δεν το έφαγε κι ο γάιδαρος», αφήνοντας να εννοηθεί ότι στη βραδινή συνάντηση θα κατέληγαν σε συμφωνία σε όλα για να σχηματίσουν κυβέρνηση. Μόνο που πήγαν με εντελώς άλλες θέσεις. Και εδώ χρήσιμο για την ιστορία θα ήταν αν μας έλεγε ο Λεωνίδας Κύρκος, που συμμετείχε μαζί με τον Νέστορα, τι μεσολάβησε κι άλλαξαν γραμμή και πήγαν με τον Μητσοτάκη.
Για την προοδευτική παράταξη δεν διαφωνεί κανείς να υπάρξει μια κυβέρνηση συνεργασίας. Πάνω όμως σε όρους και θεμέλια, που δεν θα οδηγήσουν σε περιπέτειες και ανατροπές. Και επ’ αυτού η προϊστορία κάθε άλλο παρά διδάσκει ότι υπάρχουν τα εχέγγυα. Όμως αυτό είναι θέμα των ηγεσιών.
Επισημαίνουμε απλώς ότι δεν στηρίζεται σε στέρεη βάση η πρόταση συνεργασίας, όταν ο κ. Κύρκος ούτε τους δικούς του δεν πείθει, αντίθετα σπέρνει νέα ζιζάνια… Και γι’ άλλη μια φορά η Αριστερά (έστω και… γιαλαντζί) βρίσκεται σε περιδίνηση. Και οι πιθανότητες είναι πολλές να επιστρέψει στα γνώριμά της μονοπάτια, του 1% και 1,5%.
Είναι δυστυχώς η αναπόφευκτη κατάληξη της κάθε Βαβυλωνίας… Όταν έχεις να κάνεις με ανεμομαζώματα, όπου ο καθένας έχει τον δικό του Θεό. Και δεν υπάρχει ένας ισχυρός ιστός.
Ποια μπορεί να είναι η επόμενη μέρα, μετά το λάδι που έριξε ο Κύρκος; Ένα κομμάτι του ΣΥΝ, η ανανεωτική πτέρυγα, να «κολλήσει» στο ΠΑΣΟΚ και οι υπόλοιποι να τραβήξουν ο καθένας τον δρόμο του.
Και φυσικά η ευθύνη γι’ αυτήν την αποτυχία του εγχειρήματος ΣΥΡΙΖΑ ανήκει αποκλειστικά στα δύο «Α», τον Αλέκο (που δεν δείχνει τι θέλει ή δεν έχει σκεφτεί τι θα κάνει) και τον Αλέξη…
Και εδώ τα λέει πολύ σωστά ένας σύντροφός τους από το Ποδοχώρι Καβάλας, μέλος του ΣΥΝ, σε κείμενό του που δημοσιεύθηκε την Τρίτη στην «Αυγή», στο πλαίσιο του «διαλόγου» που κάνει. Παραθέτουμε την κατάληξή του:
«Πρέπει να το καταλάβουν όλα τα ηγετικά στελέχη, απογοητεύουν τον απλό πολίτη. Καθημερινά αγριεύουν όλο και περισσότερο τον αριστερό και προοδευτικό κόσμο. Κάτσετε καλά, θα σας τιμωρήσει ο κόσμος όπως ανάλογα του συμπεριφέρεστε. Επιτέλους πιο φρόνιμα, ιδιαίτερα τώρα που καταρρέει ο δικομματισμός και χρεοκοπεί το πολιτικό σύστημα, ο ελληνικός λαός πιστεύει πως μόνο στην Αριστερά υπάρχει ελπίδα. Μην τον απογοητεύετε».