ΙΣΤΟΡΙΕΣ… ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΤΡΕΛΑΣ

Ο Θουκυδίδης έκλεισε όλη τη σοφία που ενστάλαξε στον «Επιτάφιο του Περικλέους» στη φράση: «Σε εκείνη την πολιτεία όπου δίδονται μέγιστα βραβεία αρετής, εκεί και πολίτες άριστοι πολιτεύονται». Το θεμέλιο μιας πολιτείας είναι το ήθος αρχόντων και πολιτών. Και οι άρχοντες οφείλουν να εκθέτουν καθημερινά σε άμιλλα κάθε μορφή αρετής, σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής των πολιτών, και ιδιαίτερα των νέων, ώστε διά της επιβράβευσης να την καταστήσουν κοινόν έθος και ήθος της κοινωνίας.

Τούτο αποτελεί στιβαρή έδραση μιας κοινωνίας, που επιζητεί να ζήσει, να προκόψει και να ευδαιμονήσει. Αν δεν υπάρχουν βραβεία αρετής, τότε το ήθος εκλείπει και η ηθική κατάρρευση επέρχεται, για να συμπαρασύρει ολόκληρη την κοινωνία στον αφανισμό. Πόσω μάλλον σε μια πολιτεία όπου δίδονται βραβεία κακοήθειας. Σ’ αυτήν θα πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι δεν υπάρχει η παραμικρή ελπίδα σωτηρίας. Εκεί ακριβώς βρίσκεται και το μέγα πρόβλημα της σημερινής ελληνικής κοινωνίας. Χάσαμε τις αρχές μας, χάσαμε τις αξίες, τις προτεραιότητες και τις συνήθειες των πατεράδων μας και βαδίζουμε χωρίς πυξίδα.

Μου λένε πολλές φορές τι θα γίνει σε περίπτωση πολεμικής σύρραξης Ελλάδος – Τουρκίας. Ντρέπομαι να πω την αλήθεια. Και η αλήθεια είναι ότι εξέλιπε από τον τόπο η αρετή της φιλοπατρίας. Κανείς δεν θέλει να διακινδυνεύσει το παραμικρό για χάρη της Πατρίδος μας. Κανείς δεν θέλει ούτε καν να υπηρετήσει. Εκεί είναι το πρόβλημα και όχι στην Τουρκία, στα Σκόπια ή στην Αλβανία. Οι κρατούντες επί τριάντα πέντε χρόνια δίδαξαν την αρπαχτή, την κατάχρηση, την αήθεια, επιδεικνύοντας αλαζονικά πολυτελή διαβίωση, προκλητική συσσώρευση πλούτου και περιφρόνηση των πάγιων ελληνικών παραδόσεων. Χρειάζονταν πολλά χρήματα και γι’ αυτό έσπρωξαν εγκληματικά και ενσυνείδητα τη χώρα στη διαφθορά, στον δανεισμό και στη χρεοκοπία. Την κατέστησαν μια από τις πιο διεφθαρμένες χώρες του κόσμου, σύμφωνα με το μέγεθος της προσωπικής τους διαφθοράς.

Επειδή, όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός μας, το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι, ήρθε, μετά τη σαπίλα της κεφαλής, η σειρά και του σώματος να βρωμίσει. Οι πολίτες πια έμαθαν πολύ καλά τα κόλπα των αρχόντων τους, τα αντέγραψαν και διεκδικούν απαιτητικά το μερτικό τους στην παρανομία, ποδοπατώντας τους νόμους. Στον μικρό καλοκαιρινό μας τόπο, φέτος κανένας σχεδόν δεν έκοβε αποδείξεις, παρακρατώντας έτσι παράνομα τα έσοδα του κράτους. Αυτό επιβλήθηκε σιωπηρά και ετσιθελικά και το περίεργο είναι ότι οι πολίτες δεν ζητούσαν τις κατά νόμο αποδείξεις. Εστιατόρια, ταβέρνες, καφετέριες, ουζερί και φυσικά οι μικροεπαγγελματίες κόψανε με το μαχαίρι τις αποδείξεις για να μην αποδίδουν τον ΦΠΑ. Ζήτησα από τον σερβιτόρο το πρώτο βράδυ στην καφετέρια να μου φέρει μαζί με τον λογαριασμό και τη νόμιμη απόδειξη της ταμειακής μηχανής. «Κώστα, ο κύριος θέλει και απόδειξη της μηχανής!», αναφώνησε το γκαρσόνι, έκπληκτο. Ένιωσα κάτι μεταξύ σπιούνου και παραβάτη. Πήρα την απόδειξη ως να ήσαν τα τριάκοντα αργύρια. Σε πολύ καλό σημείο του λιμανιού έχει το ψητοπωλείο του ένας αλλοδαπός. Πολύ εργατικός, έχει το μαγαζί του σε καλό επίπεδο, γι’ αυτό και ο παράς τρέχει με ουρά. Με τον φόβο του ξένου, στην αρχή έδινε κάποια απόδειξη, γρήγορα όμως κατάλαβε ότι εδώ είναι «μπάτε σκύλοι, αλέστε» και μάλλον υποκύπτοντας και σε κάποια πίεση σταμάτησε.

Ημέρα της εβδομάδος Τρίτη, σαν αστραπή κυκλοφόρησε η είδηση ότι αύριο έρχεται το πρώην ΣΔΟΕ. Με το παλαιό όνομα γνωρίζουν αυτήν την υπηρεσία ελέγχων οι πολίτες. Τετάρτη βράδυ οι ελεγκτές διανυκτέρευσαν στο ξενοδοχείο τους και Πέμπτη πρωί υποτίθεται θα έπιαναν δουλειά. Πρωί της Πέμπτης πήγα για ψωμί στον φούρνο. «Την απόδειξή σας, κύριε», μου λέει ο φούρναρης και την τοποθετεί προσεκτικά στη σακούλα. «Πάρτε και την απόδειξή σας», μου λένε και στο καφενείο και όπου αλλού πήγα. Ξαφνιάστηκα γιατί είχα ξεχάσει το ΣΔΟΕ και νόμισα ότι ζούσα σε άλλη χώρα. Το βράδυ στην καφετέρια βλέπω στο τραπέζι, μαζί με το τασάκι, και ένα καλαίσθητο κυλινδρικό πλαστικό αντικείμενο που δεν το είχα ξαναδεί. Ρωτάω τον σερβιτόρο τι είναι αυτό και με αφέλεια μου λέει: «Είναι για τις αποδείξεις, για να κόψουμε το ΣΔΟΕ». Πράγματι, ταυτόχρονα με την παραγγελία έφερε και τοποθέτησε την απόδειξη εντός του κυλίνδρου. «Ξέρετε», μου λέει, «το ΣΔΟΕ απαιτεί να μπαίνει η απόδειξη στη θέση της μαζί με το σερβίρισμα». Την Παρασκευή το βράδυ, μη βλέποντας το κυλινδράκι στο τραπέζι, ρωτάω: «Τι έγινε με το ΣΔΟΕ;». «Φύγανε», μου λέει. «Κάνανε ελέγχους;» συνεχίζω εγώ περίεργα. «Μπα, όχι», μου απαντά. «Πού να τολμήσουν μετά απ’ αυτό που πάθανε στη Λήμνο;», συνέχισε θριαμβευτικά.

Είμαστε πια εκτός ελέγχου, σκέφτηκα και αναπόλησα τον Παπαθανασίου που απορεί με την τεράστια υστέρηση των εσόδων του κράτους, μη βλέποντας τις ευθύνες του πολιτικού κόσμου. Σκέφτηκε ποτέ άραγε ότι το μπατακτσίδικο κράτος εκτρέφει μπατακτσήδες πολίτες; Για να εισπράξουν έκτακτη εισφορά, αλλοιώσανε το ετήσιο εισόδημα του κάθε πολίτη, προσθέτοντας και τα με άλλο τρόπο φορολογούμενα έσοδα. Απάτη του υπουργείου Οικονομικών, διότι στην κατ’ έτος φορολογία δεν προστίθενται. Όμως τι τους νοιάζει; Αυτοί λεφτά θέλουνε. Η βενζίνη με το βαρέλι στα 65 δολάρια είναι ακριβότερη απ’ όταν ήταν στα 147. Ληστεία πραγματική. Με τον ίδιο τρόπο όμως τους απαντά ο πολίτης, κλέβοντας τον ΦΠΑ. Και ο φαύλος κύκλος της καθημερινής τρέλας συνεχίζεται, μέχρι να μας βάλει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο σε διαδικασία πτώχευσης.

Το πρόβλημα είναι οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι, που τους τα παίρνουν και οι δυο πλευρές και μυαλό δεν βάζουν. Δεν καταλαβαίνω γιατί τουλάχιστον οι μισθωτοί δεν ζητούν αποδείξεις. Στις ειδήσεις μεγαλοκαναλιού έβγαινε ένας τύπος δήθεν αγανακτισμένος και έλεγε: «Έλεος πια. Δύο μήνες είναι η σεζόν, ας μας αφήσουν να κονομήσουμε και μετά να δώσουμε και ΦΠΑ». Δηλαδή, αφήστε μας να παρανομούμε, να γδέρνουμε τον κοσμάκη και, άμα κλείσει η θερινή περίοδος, θα αποδώσουμε τα νόμιμα όταν δεν θα υπάρχει χρήμα. Προπαγάνδα από τηλεοράσεως για να μην πληρώνονται φόροι. Ποιος κοροϊδεύει ποιον σ’ αυτόν τον τόπο;

Μετά τη μεταπολίτευση καταργήθηκε η απαγόρευση της εντοπιότητος, καταργήθηκαν σοβαρές υπηρεσίες ελέγχου, όπως η αγορανομία, και σιγά σιγά αδρανοποιήθηκαν οι υπηρεσίες λειτουργίας του κράτους. Ενέσκηψε παρανομία, αυθαιρεσία και κλοπή σε βάρος του Δημοσίου. Συνεστήθη υπηρεσία «αδιάφθορων», «Ράμπο» και άλλα νεοελληνικά γελοία ονόματα. Ομολογούσε έτσι το κράτος ότι στις εφορίες, για παράδειγμα, φτιάξαμε σώμα αδιάφθορων, γιατί όλοι οι άλλοι είναι διεφθαρμένοι. Ο θεσμός του τοπικού εφόρου ακυρώθηκε και ο ίδιος απαλλάχτηκε από κάθε ευθύνη. Οι «Ράμπο» έγιναν κράτος και μαζί με τις εξουσίες συγκέντρωσαν στα χέρια τους και τη μεγάλη παρανομία. Οι πολιτικοί μας μπορούσαν έτσι να ελέγχουν συγκεντρωτικά τεράστια χρηματικά ποσά. Αυτός ήταν άλλωστε και ο στόχος όλων αυτών των αλλαγών. Δημιουργήθηκαν ανθρωποδεξαμενές χρήματος σε χέρια κομματικών έμπιστων.

Στην υπόθεση του τέως υπουργού Ναυτιλίας τα είδαμε αυτά ξεκάθαρα. Οι πρωταγωνιστές της υπόθεσης, από κομματικοί ιδιαίτεροι, εξελίχθηκαν σε λεφτάδες επιχειρηματίες και εφοπλιστές. Στην ουσία είναι ζωντανά χρηματοκιβώτια των πολιτικών αφεντάδων, με το αζημίωτο βέβαια. Όλα αυτά για να γίνουν έπρεπε να κτυπηθεί το κρατικό σύστημα στη βάση του. Καταργήθηκε η εντοπιότητα για να μπουν σε θέσεις-κλειδιά της κρατικής μηχανής τοπικοί κομματικοί φίλοι του πολιτευτού. Με αυτόν τον τρόπο στήθηκε η δουλειά και ξεπρόβαλαν από παντού σαν μανιτάρια νεόπλουτοι, που δεν τους ήξερε ούτε η μάνα τους. Έλεγχος δεν μπορούσε να γίνει λόγω πλήρους αποδυνάμωσης των αρμόδιων κρατικών υπηρεσιών ελέγχου. Έτσι μπήκαμε στον αστερισμό της πλήρους διαφθοράς, και τα δύο μεγάλα κόμματα που δημιούργησαν την κατάσταση καταφέρνουν ακόμα και τώρα να μας αποπροσανατολίζουν και να μας εμπαίζουν με την αμέριστη βοήθεια των ΜΜΕ. Εμείς πάντως είμαστε έτοιμοι να τους ξαναψηφίσουμε, μέχρι τελικής πτώσεως, η οποία πλέον είναι ορατή.