Βυζάντιον

Κάνει ζέστη, αλλά ο ανεμιστήρας πάνω από το όμορφο, σοφό και γόνιμο κεφάλι μου δίνει μια καλή και αποτελεσματική μάχη. Έχει αφόρητη υγρασία. Δεν με ενοχλεί. Η υγρασία επιτρέπει στο μεταξωτό παρεό της νεαρής μιγάδας που με συνοδεύει αυτές τις μέρες να ενώνεται τέλεια με το κορμί της. Εκείνη αφήνει το ποτήρι με το ουίσκι στο τραπέζι και πλέκει με τα μαλλιά μου ένα σχοινί για να κρατηθεί, να μην την παρασύρει ο πόθος στην άβυσσο. Μα ποιος είμαι; Ο Αλιάγας; Ο Πέτρος Κωστόπουλος που γράφει editorial από την Αβάνα; Ο εκδότης μου που φιλοξένησε τη Madonna στην Κεφαλονιά;
•••

Όχι, εγώ είμαι, ο μίζερος Προκόπιος, που βλέπει με πλεονάζουσα χαιρεκακία το καλοκαίρι να ξεψυχά μέσα στην καλοσχηματισμένη αγκαλιά αγοριών και κοριτσιών που χορεύουν στα beach bar. Αρκετά με το καλοκαίρι. Φτάνει, το βαρέθηκα. Είμαι το πρόβατο που, ενώ γνωρίζει ότι οδεύει προς σφαγή, θέλει να επιστρέψει στην ασφάλεια του μαντριού του. Μου έχει λείψει ο χειμώνας. Έχω νοσταλγήσει την γκρίζα θέα έξω από το παράθυρό μου. Την καχεκτική βροχή που μετά βίας διακρίνεται, την ψύχρα που δεν είναι τόσο έντονη, με αποτέλεσμα να μην μπορείς να αποφασίσεις αν θα ανάψεις τη θέρμανση ή όχι. Ας μην γκρινιάζω, μια ανάσα είμαστε από εκείνη τη μέρα. Θα έχετε προσέξει κι εσείς πως φτάνει μια μέρα που κλείνεις τα παράθυρά σου για να μην κρυώσεις, αν και την προηγούμενη τα είχες ανοιχτά. Είναι η μέρα που βάζεις κουβέρτα για να κοιμηθείς. Είναι η μέρα που περιμένω κι εγώ, ο εκ φύσεως κακομαθημένος, προκειμένου ν’ αρχίσω να μετράω μέρες για το καλοκαίρι. Ευτυχώς μέχρι τότε, όπως όλα δείχνουν, ο χρόνος θα κυλήσει σαν νερό. Σαν το νερό του Βριλησσού που κυλάει βρώμικο στη ρεματιά του Χαλανδρίου και μετά χάνεται κάτω από τα μπάζα.
•••
Η κοντή μας μνήμη είναι που μας σώζει τελικά. Δεν μπορεί να βγάλει κεφάλι πέρα από τον φράχτη που έχουν υψώσει γύρω μας και δεν θυμάται. Για φαντάσου, ας πούμε, να καταλάβαιναν οι άνθρωποι τι ακριβώς έχει συμβεί με τον Χριστοφοράκο. Να είχαν όλοι μνήμη και αντίληψη ικανές να βάλουν στη σειρά γεγονότα, πρόσωπα, συσχετισμούς και φωτογραφίες. Θα είχε μείνει τίποτα όρθιο; Όχι βέβαια. Μόνο που η μνήμη μας είναι πιο εύπλαστη κι από ζυμάρι. Ιδού ένα ωραίο παράδειγμα. Όταν παρακολουθείτε δελτία ειδήσεων, οι αναφορές στο θέμα Χριστοφοράκου επενδύονται αποκλειστικά και μόνο από τα πλάνα που τον δείχνουν στην Ευελπίδων, με την καπαρντίνα στο χέρι, ή από το πλάνο που τον εμφανίζει ξυρισμένο και γελαστό στο Μόναχο. Έτσι δεν είναι; Ωραία, το θυμάστε. Φανταστείτε, όμως, ένα κανάλι όπου ο διευθυντής ειδήσεων βρίσκεται υπό την επήρεια ουσιών και ζητεί από το μοντάζ να μην επιλέξουν τα γνωστά πλάνα, αλλά κάτι άλλο. Να επενδύσουν το ρεπορτάζ με τις γνωστές φωτογραφίες του Χριστοφοράκου που γελάει με τον Καραμανλή και την Ντόρα. Να τον δείξουν αγκαλιά με τον Αλογοσκούφη, έτοιμο να φορέσει τη φανέλα του Ολυμπιακού που του προσφέρει ο Κόκκαλης. Αυτομάτως δεν σου αποκαλύπτονται όλα; Δεν κάνεις πλέον τη σύνθεση; Δεν έχεις την αλήθεια στο πιάτο; Χωρίς παραστατικά, χωρίς υπεράκτιες εταιρείες, χωρίς εμβάσματα και άλλες βλακείες. Απλώς το ξέρεις, το βλέπεις. Εδώ κάνω μια παύση για να το σκεφτείς λίγο.
•••
Εντάξει; Δεν χρειάζεται δα και αρκετή σκέψη. Και επιμένω να ασχολούμαι με τις εικόνες. Έτσι όπως προβάλλεται ο Χριστοφοράκος από τα Μέσα Ενημέρωσης, έχεις την εντύπωση πως πρόκειται για ένα πρόσωπο που παίζει τον ρόλο του κακού και προσπάθησε να εκμαυλίσει το σύστημα. Προσέγγισε κόμματα μέσω προσώπων ήσσονος σημασίας, ισχυρίζεται πως έδωσε χρήματα αλλά δεν μπορεί ακόμα να το αποδείξει κ.λπ. Έτσι δεν είναι; Όχι ακριβώς. Διότι αν ακούσεις την ίδια ιστορία βλέποντας τις κατάλληλες φωτογραφίες, τότε υπάρχει περίπτωση να καταλάβεις ότι ο Χριστοφοράκος και το πολιτικό σύστημα δεν είναι δύο κόσμοι ξένοι, αλλά ζωτικά όργανα του ίδιου παρασιτικού οργανισμού.
•••
Θα θυμάσαι ότι ορισμένες οργανώσεις, όπως η ΕΤΑ και ο ΙΡΑ, διέθεταν, εκτός από στρατιωτικό τμήμα, έναν πολιτικό βραχίονα προκειμένου να έχουν δυνατότητα θεσμικής διαπραγμάτευσης. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και τώρα. Μια οργάνωση, μια σιωπηρή συμμαχία σκοτεινών δυνάμεων ελέγχει τη χώρα, εκμεταλλεύεται τους πόρους της, αισχροκερδεί εις βάρος ενός λαού που πρώτος απ’ όλους προκρίνει τη λαμογιά ως μέσο επιβίωσης. Ναι, έχουμε διεφθαρμένους πολιτικούς. Αλλά και η συλλογική μας συνείδηση είναι εξόχως διεφθαρμένη. Όλοι γνωρίζουμε πως τα κίνητρα για κάθοδο στον πολιτικό στίβο δεν μπορούν να είναι αγνά. Είναι η βουλιμία, η απληστία, η δίψα για δύναμη, ενίοτε και η οκνηρία που καθοδηγούν κάποιον στην ελληνική πολιτική σκηνή. Κανένας τους δεν έχει διάθεση προσφοράς στα κοινά, ας είμαστε ειλικρινείς. Αν θέλεις να προσφέρεις, πήγαινε ν’ αλλάζεις πάνες ακράτειας στο ΚΑΠΗ της περιοχής σου. Στην πολιτική μπαίνεις για τη δύναμη. Παντού το ίδιο ισχύει, σχεδόν σε κάθε δυτική δημοκρατία. Μόνο που εκεί υπάρχει θεσμικό πλαίσιο που λειτουργεί και ένας λαός που δεν διατηρεί αυτή τη χυδαία νοοτροπία της αρπαχτής, του βολέματος, του ρουσφετιού. Δες μια προεκλογική συγκέντρωση στη Δύση και μετά πες μου πόσοι από αυτούς έχουν πάει εκεί προκειμένου να διοριστούν οι ίδιοι ή τα παιδιά τους στο Δημόσιο. Εδώ, λοιπόν, έχουμε διεφθαρμένους πολιτικούς στην πλάτη ενός λαού που, αν μπορούσε, θα έκανε ακριβώς τα ίδια. Ο Χριστοφοράκος δεν είναι το πρόβλημα. Είναι ο φακός που φωτίζει τη σαπίλα. Το νυστέρι που κάνει την τομή και αποκαλύπτει το καρκίνωμα. Τώρα αν νομίζετε ότι το πρόβλημά μας είναι οι αποδείξεις για το αν ο Γείτονας πήρε ή δεν πήρε χρήματα για λογαριασμό του ΠΑΣΟΚ, τότε είστε άξιοι της μοίρας που μας έχουν προετοιμάσει.
•••
Επισκέφθηκα, που λέτε, το μουσείο της Ακροπόλεως, σκεπτόμενος για πολλοστή φορά πως όλα αυτά που μας κάνουν υπερήφανους είναι στα μουσεία. Ελάχιστα είναι γύρω μας, στη σκληρή καθημερινότητα. Χάζευα, λοιπόν, τις κόρες και τους κούρους. Κάποιος μου είπε να προσέξω τα δάχτυλα των ποδιών τους. Στο αρχαίο ελληνικό πόδι το δεύτερο δάχτυλο έχει ίδιο μήκος ή είναι μεγαλύτερο από το μεγάλο, το χοντρό. Δείτε τώρα τα πόδια σας. Αν όντως είναι έτσι, τότε μπορείτε να ισχυριστείτε ότι προέρχεστε από αρχαία ελληνική ρίζα. Αν δεν είναι έτσι, κλείστε τα μάτια και ακούστε τον πρόγονό σας να μιλάει κάτι περίεργο, πάντως όχι ελληνικά. Δεν είναι αυτό το θέμα μας. Εκεί που χάζευα, που λέτε, βλέπω τα ηλεκτρολογικά του μουσείου, τα ασύρματα access points και τους διακόπτες. Φυσικά, όλα της Siemens. Αν σε ολόκληρο το μουσείο φαίνεται ένα και μόνο brand, αυτό είναι της Siemens. Σύμπτωση; Κατά πάσα πιθανότητα ναι, πρόκειται για σύμπτωση. Η εικόνα, όμως, δένει όμορφα. Ο Παρθενώνας, τα αγάλματα, η Siemens. Το παρελθόν και το παρόν του ελληνικού πολιτισμού. Η αρχή και, ελπίζω, το τέλος του.
•••

Τώρα όσον αφορά τα κουτσομπολιά που μαζεύω…

Οι τελικές κινήσεις Καραμανλή συνδέονται άμεσα με τα στοιχεία που έχει στη διάθεσή του ο Χριστοφοράκος. Φανταστείτε, ας πούμε, να κάνει θεαματική αλλαγή προσώπου, αλλά ο καινούργιος να βρεθεί μπλεγμένος μέσα στη Siemens. Θα κλείσουν ωραία σπίτια πριν καν ανοίξουν για κυριακάτικα branch…

Ο Ζαγορίτης μέχρι πότε θα ανέχεται την απαξίωση; Στο τέλος θα τον συζητούν αρνητικά ως και οι γραμματείς των υπουργών…

Σε αυτό που συνηθίζουμε να ονομάζουμε οικονομικό επιτελείο έχει εμφανιστεί μια αισιόδοξη διάθεση για σπέκουλα με άνοδο στο χρηματιστήριο. Κάνουν θετικές προβλέψεις και θα μας πουν ότι η κρίση ξεπερνιέται…

Μου λένε ότι η αγορά τέχνης θα πάθει ένα μικρό σοκ τον Νοέμβριο όταν διαπιστώσει ότι στο Greek Sale του Sothebyʼs θα εμφανιστούν έργα που μέχρι πρόσφατα ήταν στα χέρια πολύ γνωστών επιχειρηματικών οικογενειών της χώρας.

Ναι, είναι αλήθεια ότι μάλλον χαλάει η συμφωνία για τη μεταβίβαση του City στον εφοπλιστή Ρέστη. Γι’ αυτό και χτύπησαν την πόρτα ενδιαφερόμενοι υπό την καθοδήγηση συνταξιούχου μεγαλοδημοσιογράφου που ξέρει το σπορ και έχει τη διάθεση να ασχοληθεί…