«Ήταν απίστευτη και για μας η προσφορά της Εθνικής για την εξαγορά της Finansbank»!
Μάλιστα, δικαιώνονται από τον ίδιο τον πρώην ιδιοκτήτη και ιδρυτή της τουρκικής τράπεζας, που με τα κεφάλαια της κορυφαίας ελληνικής τράπεζας μπήκε ξαφνικά στη λίστα των μεγιστάνων της Τουρκίας!
Ο Χοσνού Οζιεγκίν, σε μια εξομολογητική συνέντευξη στην κυριακάτικη εφημερίδα «Zaman», η οποία πέρασε απαρατήρητη στην Ελλάδα από τους εγχώριους υμνητές της πολιτικής Αράπογλου, παραδέχεται ότι ούτε ο ίδιος πίστευε το υψηλό τίμημα που πρόσφερε το 2006 η Εθνική, αρχικά για το 46% των μετοχών της Finansbank (2,8 δισ. δολάρια). «Ακόμη και ο ίδιος έμεινε έκπληκτος όταν προσέλκυσε μια ελκυστική προσφορά ύψους 2,8 δισ. δολ. για το 46% της εταιρείας», τονίζει στον πρόλογο της συνέντευξης ο δημοσιογράφος της τουρκικής εφημερίδας. «Η πρώτη αντίδρασή του ήταν ότι «αυτό είναι απίστευτο». Ύστερα από αυτήν την πώληση ο Οζιεγκίν έγινε μέλος της «λέσχης των πλουσίων», ενώ είχε υπηρετήσει σε ταπεινές θέσεις επί χρόνια».
Χάρη στο ελληνικό «δώρο», που ουδείς έχει εξηγήσει μέχρι σήμερα επαρκώς γιατί προσφέρθηκε (μήπως θα ζημιωνόταν η Εθνική, αν πλήρωνε για την εξαγορά ένα «λογικό» τίμημα;), ο Οζιεγκίν έχει σήμερα μια περιουσία 3 δισ. δολ. και, όπως σημειώνεται στο κείμενο της τουρκικής εφημερίδας, είναι πολύ κοντά στις κορυφαίες θέσεις των πλουσιότερων ανθρώπων της Τουρκίας. Η Εθνική, όμως, βρίσκεται εκτεθειμένη στους κινδύνους μιας ασταθούς οικονομίας, σε συνθήκες οξύτατης διεθνούς κρίσης, ενώ έχει πληρώσει ένα τίμημα που ακόμη και σήμερα επιβαρύνει τον ισολογισμό της με «αέρα» υπεραξιών 2,6 δισ. ευρώ.
Στη συνέντευξή του ο Οζιεγκίν δεν βρίσκει λόγια για να δικαιολογήσει την εκπληκτική ελληνική προσφορά, παρότι είναι ο άνθρωπος που γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα την πραγματική κατάσταση της Finansbank. Αφήνει να εννοηθεί, όμως, ότι έπαιξε κάποιο ρόλο και η οικονομική διπλωματία της Άγκυρας, ενώ τονίζει ότι η εξαγορά εγκρίθηκε από τις αρμόδιες κρατικές αρχές σε χρόνο-ρεκόρ, προφανώς επειδή οι Τούρκοι είναι «ευέλικτοι» όταν πρόκειται να λάβουν σκληρό συνάλλαγμα, έστω και αν ο στρατός τους δεν δείχνει την ίδια ευελιξία όταν η Finansbank επιχειρεί να χρηματοδοτήσει αγορές «ευαίσθητων» ακινήτων στην Τουρκία (σχετικό αποκαλυπτικό δημοσίευμα είχε το «Π» την περασμένη Κυριακή).
Πάντως, από τις απαντήσεις του Οζιεγκίν μένει έκθετος ο κ. Αράπογλου. Προφανώς όταν το τίμημα εκπλήσσει τον ίδιο τον ιδιοκτήτη μιας τράπεζας, που ξέρει καλύτερα από τον καθένα την αξία της, πρόκειται για ένα τίμημα αδικαιολόγητα υψηλό.
Σώσαμε τον Ερντογάν!
Στη συνέντευξη του Οζιεγκίν υπάρχουν τρεις ερωτήσεις «ελληνικού ενδιαφέροντος»:
– Ερωτηθείς πώς άρχισε η διαδικασία πώλησης της Finansbank και πώς επηρεάζουν οι σχέσεις μεταξύ των εταιρειών τις διακρατικές σχέσεις, ο Οζιεγκίν απαντά ως εξής: «Ναι, επηρεάζουν. Αυτό είναι αμοιβαίο. Η προσέγγιση μεταξύ των κρατών κάνει και τις οικονομικές σχέσεις καλύτερες, ενώ οι καλύτερες οικονομικές σχέσεις συμβάλλουν στις πολιτικές σχέσεις των χωρών. Νομίζω, όμως, ότι στην περίπτωσή μας ήταν πιο ορατή η οικονομική διάσταση. Ένας αξιωματούχος από την Άγκυρα μου είπε: «Κάναμε κάποιες δουλειές με την Ελλάδα. Ένα από τα πράγματα που κάναμε ήταν να αυξήσουμε τον αριθμό των πτήσεων, ένα άλλο ήταν το σχέδιο της κατασκευής αγωγού φυσικού αερίου. Αλλά η δική σου συμφωνία έχει μεγαλύτερη αξία, με βάση το μέγεθός της». Όταν αποφάσισα να πουλήσω τη Finansbank, επιλέξαμε την αμερικανική επενδυτική τράπεζα Morgan Stanley να κλείσει τη συμφωνία. Ετοίμασε μια σύντομη αναφορά που περιείχε ορισμένες χρήσιμες πληροφορίες. Στείλαμε αυτήν την αναφορά σε 20-25 τράπεζες που θα μπορούσαν να εκδηλώσουν ενδιαφέρον. Δώδεκα από αυτές έδειξαν ενδιαφέρον και ζήτησαν περισσότερες πληροφορίες. Έξι από αυτές έστειλαν εκπροσώπους στην Κωνσταντινούπολη για περαιτέρω διαβουλεύσεις. Ενημερώθηκαν από στελέχη και τρεις εξ αυτών υπέβαλαν προσφορές. Η καλύτερη υποβλήθηκε από την Εθνική».
– «Οι κρατικές αρχές σάς ενθάρρυναν τότε να κλείσετε τη συμφωνία με Έλληνες;» ερωτά στη συνέχεια ο δημοσιογράφος. «Ναι», είναι η απάντηση του Οζιεγκίν. «Η Τουρκία έχει αφιερώσει χρόνο και προσπάθειες για να προσελκύσει ξένα κεφάλαια τα τελευταία χρόνια», τονίζει μεταξύ άλλων.
– Στο ερώτημα αν είχε ανησυχίες κατά τη διαδικασία της έγκρισης της συμφωνίας από τις αρμόδιες αρχές, ο Οζιεγκίν απαντά ότι δεν είχε. «Στην πραγματικότητα, η διαδικασία ήταν πολύ γρήγορη. Η απόφαση της πώλησης ανακοινώθηκε τον Απρίλιο και είχε ολοκληρωθεί τον Αύγουστο (σ.σ. του 2006). Αν προσπαθήσεις να αγοράσεις μια τράπεζα στην Ολλανδία, θα σου πάρει έξι μήνες».
Από αυτήν την απάντηση φαίνεται και πόσο «καίγονταν» οι Τούρκοι εκείνη την εποχή για ξένα κεφάλαια, ώστε να αποφύγει η κυβέρνηση Ερντογάν μια νέα κρίση στην αγορά συναλλάγματος, λόγω των τεράστιων ελλειμμάτων στο ισοζύγιο πληρωμών. Τα δισεκατομμύρια της Εθνικής στην πραγματικότητα διέσωσαν την Τουρκία από μια σοβαρή οικονομική κρίση, που ίσως και να δοκίμαζε πολιτικά τη σταθερότητα της κυβέρνησης Ερντογάν, γιʼ αυτό και οι κρατικές υπηρεσίες της Άγκυρας έσπευσαν να εγκρίνουν τη συμφωνία με τον… εχθρό. Η Αθήνα, λοιπόν, ρίσκαρε χρήματα των ελλήνων καταθετών για να διασωθεί ο Ερντογάν, προφανώς επειδή «ποντάρει» στον τούρκο πρωθυπουργό για τη βελτίωση των διμερών σχέσεων, αλλά τρία χρόνια αργότερα στο «ταμείο» της εξωτερικής μας πολιτικής δεν έχει εμφανισθεί το παραμικρό κέρδος… Και φυσικά αυτά τα 2,8 δισ. δολ. θα μπορούσαν να μείνουν στην Ελλάδα για επενδύσεις σε υποδομές που έχει ανάγκη η χώρα.