Τέταρτη και φαρμακερή…
Οπότε υπάρχει μια ολοκληρωμένη εικόνα για τη λειτουργία και την εν γένει δραστηριότητά του.
Ουσιαστικά την εικόνα του ΔΣ τη διαμορφώνουν η πλειοψηφία και η μείζων μειοψηφία. Οι υπόλοιπες παρατάξεις με τη διπλή ή τη μονοπρόσωπη παρουσία ελάχιστο ρόλο μπορούν να διαδραματίσουν. Η φωνή τους σαφώς ακούγεται, καταγράφεται, αλλά δεν έχει τη δυνατότητα ν’ αλλάξει τίποτα. Οι δύο μεγάλες παρατάξεις κάνουν όλο το «παιχνίδι», με την πλειοψηφούσα να έχει το «μαχαίρι και το καρπούζι».
Δεν θα μπούμε στην ουσία των πεπραγμένων κατά τις τρεις αυτές περιόδους του δημοτικού συμβουλίου. Απλώς θα επιχειρήσουμε να δώσουμε μια εικόνα των δύο μεγάλων παρατάξεων.
Το συμβούλιο κινήθηκε σε ρηχά νερά. Οι περισσότεροι σύμβουλοι αποδείχθηκαν «λίγοι» για τη θέση που τους εμπιστεύτηκε ο κόσμος του Πειραιά και δεν πήραν τις ανάλογες πρωτοβουλίες για να δείξουν ότι έχουν άποψη και γνωρίζουν τις αδυναμίες του δήμου. Το γεγονός κάνει εντύπωση, γιατί οι περισσότεροι είναι έμπειροι σύμβουλοι, πολύ γνωστοί στην πόλη και με πολλά χρόνια θητείας. Φθάσαμε στο σημείο να θεωρείται ως μία από τις πρωτοβουλίες που ακούστηκαν περισσότερο και έκαναν εντύπωση στον κόσμο, η αποχώρηση του Δημ. Παρασκευόπουλου από τον συνδυασμό του δημάρχου και η ανεξαρτητοποίησή του. Από τους υπόλοιπους που παρέμειναν στον συνδυασμό, το… κάρο τραβάνε η Νίτσα Βλασσοπούλου, ο Αντ. Αρώνης, ο Δημ. Βρόντος κ.ά. Οι υπόλοιποι είτε κάνουν προσωπική πολιτική (περίπτωση Δ. Γκερλέ) είτε αναλώνονται σε ανούσιες επιθέσεις κατά συγκεκριμένων συμβούλων της μείζονος μειοψηφίας (περίπτωση Αβραμίδη) είτε πιστεύουν ότι εκείνοι είναι και κανένας άλλος (περίπτωση Αντωνάτου).
Αν όμως η πλειοψηφία δεν έχει πείσει, η μείζων μειοψηφία εμφανίζει κυριολεκτικά εικόνα διάλυσης. Τις δύο πρώτες περιόδους το μόνιμο πρόβλημα των συμβούλων της ήταν ποιος θα εμφανιζόταν επικεφαλής, αφού υπήρχε ισχυρό μέτωπο αμφισβήτησης του Τ. Κάρλες, ο οποίος είχε εμφανιστεί ως εκπρόσωπος αλλά στη συνέχεια περιορίστηκε στον ρόλο του απλού συντονιστή έπειτα από απαίτηση των συναδέλφων του. Και ο ίδιος ο Τάσος Κάρλες όμως έδωσε δικαιώματα για να τον αμφισβητήσουν. Έχει εμμονές σε ορισμένα θέματα, ακολουθεί αντιπολιτευτική τακτική που αμφισβητείται και έχει κατηγορηθεί από συναδέλφους του ότι δεν τους ενημερώνει ή ότι σε πολλές περιπτώσεις δεν έχει συζητήσει μαζί τους τη γραμμή που θα ακολουθήσει ο συνδυασμός. Εκείνο που έχει κάνει κακή εντύπωση είναι ότι τις περισσότερες φορές, σε θέματα που δεν συμφωνεί, παίρνει τον συνδυασμό και αποχωρεί, δίνοντας το δικαίωμα στην πλειοψηφία να κατηγορεί όλον τον συνδυασμό για φυγομαχία! Παράγοντες του Πειραιά που γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα λένε πως πολύ πιο αποτελεσματικός και χρήσιμος είναι ως αντιπρόεδρος στο νοσοκομείο Μεταξά παρά ως δημοτικός σύμβουλος.
Από τους υπόλοιπους συμβούλους η Ασπ. Αλυγιζάκη ελπίζουμε να είναι καλύτερη όταν ασχοληθεί με τα οικιακά (οσονούπω παντρεύεται και της ευχόμαστε το καλύτερο), ενώ ο Ηλίας Κατσαφάδος όταν λειτουργεί μόνος του είναι πολύ καλός, γι’ αυτό και προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι συνήθως ακολουθεί άλλους, με αποτέλεσμα να… χάνεται! Η Λίτσα Καλαγιά θέλει να προσφέρει, είναι παρούσα σ’ όλες τις συνεδριάσεις, αλλά έχει μάθει να λειτουργεί κάτω από διαφορετικές συνθήκες και δείχνει απογοητευμένη. Ο Κυριάκος Μανωλάκος έχει δυνατότητες και θα μπορούσε να κάνει πολλά πράγματα. Το ότι δεν τα έχει καταφέρει οφείλεται αποκλειστικά στον ίδιο. Όταν γεμίζει την καρδάρα με το γάλα τής δίνει μια κλωτσιά και την αδειάζει… Η Λίτσα Σαρρή, παρά την εμπειρία της και τη διάθεσή της, αποφεύγει να πάρει πρωτοβουλίες. Ο Γιάννης Βουτσινάς, αν και ηλικιακά μικρότερος απ’ όλους, έχει την πολιτική όσφρηση και βρίσκεται πάντα στο επίκεντρο.
Τέλος, ο Γιώργος Δαβάκης είναι από τους πλέον υπεύθυνους και επιμελείς συμβούλους, με προδιαγραφές για μεγαλύτερα πράγματα, όπως απέδειξε η μέχρι τώρα θητεία του στην ηγεσία του νοσοκομείου «Σωτηρία».