Κι άλλο θαύμα α λα Ρεπούση σε βιβλίο του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου!

Το κοινωνικό κράτος αμφισβητεί το κράτος Δικαίου!

Γράφει σε σημείωμά του ο κ. Νικολαΐδης όχι γενικόλογες απόψεις, αλλά προσεκτικές διαπιστώσεις. Συγκεκριμένα:

«Επί του θέματος των βιβλίων ο καθένας μας έχει την εμπειρία του. Το ίδιο και το παιδί μου το οποίο τελείωσε φέτος τη Βʼ Λυκείου. Μεταξύ των βιβλίων που ήταν υποχρεωμένο να μελετά (και εν πολλοίς να αποστηθίζει), για το αντίστοιχο μάθημα, ήταν ένα με τίτλο “Εισαγωγή στο Δίκαιο και στους πολιτικούς θεσμούς”. Έχει τέσσερις συγγραφείς, ενώ άλλοι αναγράφονται ως υπεύθυνοι επιμελείας, εποπτείας και κρίσης. Υποθέτω ότι όλοι έχουν αμειφθεί για τη δουλειά που έκαναν υπέρ της καλής εκπαίδευσης των νέων.

Η εκπαιδευτική χρησιμότητα σχολικών βιβλίων που διαπραγματεύονται τέτοια θέματα απαιτεί λογική και λιτή διατύπωση των εννοιών σε καλή ελληνική γλώσσα και αντικειμενική παρουσίαση και εξήγηση των υπαρχόντων θεσμών και λειτουργιών χωρίς δόσεις απόψεων ή επιθυμιών του συγγραφέα. Ίσως γι’ αυτόν τον λόγο μου έκαναν εντύπωση διάφορα τμήματα του ως άνω βιβλίου. Π.χ. το υποκεφάλαιο “Η αρχή του κράτους Δικαίου στο Σύνταγμα του 1975/86” τελειώνει με το απόσπασμα (σελ. 69): “Έτσι, η αρχή του κοινωνικού κράτους έρχεται να αμφισβητήσει το κράτος Δικαίου, γιατί επιδίωξή του είναι η αξίωση για ανακατατάξεις στην οικονομική και κοινωνική τάξη. Έτσι, η αρχή του κοινωνικού κράτους αποτελεί αμφισβήτηση του αστικού κράτους και εγγυάται τις προϋποθέσεις για τον εκσυγχρονισμό του. Συνεπώς, το κοινωνικό κράτος αμφισβητεί ουσιαστικά το αστικό κράτος και η αμφισβήτηση αυτή θέτει εν δυνάμει την ανάγκη του εκσυγχρονισμού του. Με άλλα λόγια, το κοινωνικό κράτος αποκαλύπτει στους ανθρώπους την ανεπάρκεια του αστικού κράτους και κάνει επιτακτική την ανάγκη του εκσυγχρονισμού του”.

Το παιδί μου πήρε είκοσι στο μάθημα. Όμως, ακόμη μειδιά και απορεί με κείμενα σχολικών βιβλίων όπως το ανωτέρω, ενώ εγώ θλίβομαι γνωρίζοντας τι το περιμένει στο Ελλαδικό Πανεπιστήμιο στο οποίο προσδοκά να φοιτήσει…».