Αρχίζει το «πάρε-δώσε»
ΠΕΡΙΟΔΟΣ εκβιαστικών πιέσεων πάνω στην Λευκωσία θ’ αποτελέσει το διάλειμμα στις συνομιλίες για λύση του Κυπριακού, μέχρι τα μέσα Σεπτεμβρίου, οπόταν και η διαδικασία θα επαναληφθεί. Στη νέα δε φάση, θ’ αρχίσει και το πραγματικό παζάρι του τελικού «πάρε-δώσε» για γεφύρωση των διαφορών.
Όπως ανέφεραν στο «ΠΑΡΟΝ» άριστα ενημερωμένες πηγές, τόσο στη Λευκωσία όσο και στην Αθήνα (με το ελλαδικό υπουργείο Εξωτερικών να βρίσκεται σε ανοικτή γραμμή με το Προεδρικό στην Κύπρο), ήδη κάποια κέντρα διαβιβάζουν την ανάγκη συμβιβασμού, συναρτώντας το ενδεχόμενο αδιέξοδο με οριστική παγίωση των τετελεσμένων στη σημερινή τους μορφή κι επισείοντας, ευθέως πλέον, τον κίνδυνο αναγνώρισης του ψευδοκράτους σ’ επίπεδο Ταϊβάν.
Ειδικότερα το Λονδίνο αφήνει να διαρρεύσουν πληροφορίες του Φόρεϊν Όφις, σύμφωνα με τις οποίες: Κάποιες μουσουλμανικές χώρες (όπως το Πακιστάν και το Αζερμπαϊτζάν) προτίθενται να προχωρήσουν ακόμη ένα βήμα, με απευθείας διπλωματική αναγνώριση του κατοχικού μορφώματος, πράγμα που θα δημιουργήσει νέα κατάσταση με ανάλογες συνέπειες.
Η Λευκωσία ναι μεν ανησυχεί από αυτές τις πληροφορίες (κι ενδείξεις που ενισχύονται συνεχώς), αλλά καταλαβαίνει ότι πρόκειται κυρίως για κλασικές μορφές ασκήσεως πιέσεων, όπως και στο παρελθόν. Παρόλο που ως προς το ενδεχόμενο «ταϊβανοποιήσεως» θεωρεί ότι ο κίνδυνος είναι και υπαρκτός και άμεσος, για πολλούς λόγους. Οι οποίοι κι έχουν ενταθεί, μετά και τις υπαινικτικές αναφορές Πούτιν. Που δείχνουν στροφή της Μόσχας προς αυτήν την κατεύθυνση.
Το «πάρε-δώσε» πάντως θ’ αφορά κατά κύριο λόγο: α) Το εδαφικό, και όχι τόσο το ποσοστό που θα διατηρηθεί κάτω από τουρκικό έλεγχο και διοίκηση, όσο τις περιοχές που θ’ αποδοθούν ή όχι στους Έλληνες β) Τις δομές και τη νομή της κεντρικής εξουσίας και άρα το ποσοστό νομής της κρατικής κυριαρχίας. Όπου η εκ περιτροπής προεδρία θεωρείται πλέον δεδομένη. Και της οποίας οι τρόποι και τα μερίδια νομής, θα εξαρτηθούν όπως φαίνεται από τις ρυθμίσεις στο εδαφικό. Με το τελευταίο να εξαρτάται και από τους αριθμούς των προσφύγων που θα θελήσουν να επανέλθουν στις εστίες τους.
Εκείνο που αυτή τη στιγμή απασχολεί και τα Ηνωμένα Έθνη και τους άλλους που παρεμβαίνουν, είναι η «εκτός συζητήσεως» για την τουρκική πλευρά, εγγύηση, ότι θα διατηρηθούν οι εθνικές πλειοψηφίες στα συνιστώντα μέρη (κρατίδια). Δηλαδή στις δύο ζώνες που θα περιέλθουν «σε νέο συνεταιρισμό». Όρο που η Λευκωσία προαπορρίπτει. Αλλά που θα τεθεί ακριβώς στο τραπέζι του απαιτώ και του δίδω.
Τόσο τα Ηνωμένα Έθνη (και προσωπικά ο Γενικός Γραμματέας που θα εμπλακεί ευθέως στη νέα φάση των διαδικασιών με την επίσκεψή του στην Μεγαλόνησο που προγραμματίζεται, αλλά δεν έχει ακόμη οριστικοποιηθεί) όσο και το Λονδίνο μαζί με κοινοτικούς εταίρους, θεωρούν απαραίτητο να υπάρξει μια «κατ’ αρχήν συμφωνία» μέχρι τον Νιόβρη το αργότερο, προκειμένου ν’ αποσοβηθεί κρίση με απρόβλεπτες υποτροπές. Και γι’ αυτό οι παρεμβάσεις προς τη Λευκωσία είναι πιεστικές, προκειμένου να μην αποτύχουν τα σχεδιαζόμενα. Να μην υπάρξει δηλαδή διαφυγή, αλλά δέσμευση για τελικό πλαίσιο λύσεως, αρχές του νέου έτους το αργότερο και δημοψηφίσματα μέσα στον Φεβρουάριο. Αυτός είναι τώρα ο στόχος.
Το Προεδρικό στην Κύπρο δεν φαίνεται μεν διατεθειμένο να ενδώσει και να υπερβεί κάποιες κρίσιμες γραμμές, αλλά κάποιοι κύκλοι και στη Λευκωσία και στην Αθήνα, θεωρούν ότι «επιβάλλεται να μη χαθεί το μομέντουμ» και υποδεικνύουν στον Χριστόφια τις τεράστιες ευθύνες που θα τον βαρύνουν, εάν οδηγηθούν τα πράγματα σε οριστική διχοτόμηση και αναγνώριση του ψευδοκράτους. Αναμένεται ακριβώς, ότι τα πράγματα ως προς την τηρητέα γραμμή, θα τεθούν επί τάπητος σύντομα στην Αθήνα, όπου θα έλθει πριν από τον νέο γύρο των συνομιλιών ο κύπριος Πρόεδρος.