Ανύπαρκτη η στάση των πρυτάνεων σε όλα τα εθνικά θέματα
Είναι βέβαιο ότι θα περίμενε κανείς από τους ακαδημαϊκούς να πάρουν μια θέση σαφέστερη και να μη χρησιμοποιήσουν μια ιστορική, γνωστή εν πολλοίς, παραφιλολογία για να δικαιολογήσουν μια πρόταση η οποία με πολλούς τρόπους και στη συνείδηση του Βορρά έχει απορριφθεί. Πρέπει όμως να συνυπολογίσουμε με την πρόταση και το ποιοι τη διατύπωσαν.
Είχα την ευκαιρία να συζητήσω πολλάκις με την ομάδα αυτή των ώριμων, ως θα έπρεπε, κοινωνικά, επιστημονικά και πολιτιστικά μελών της Ακαδημίας.
Συμπέρασμα: Υπάρχουν ακαδημαϊκοί και Ακαδημαϊκοί. Εμένα αυτό μου φτάνει ως διάκριση, εκείνοι πρέπει να αποδεικνύουν τη θέση τους. Είναι αλήθεια ότι η Ακαδημία είχε στους κόλπους της μέλη επιφανή, των οποίων ο χαρακτηρισμός θα ήταν λίγος με ένα μόνον Α.
Η ομάδα όμως ως σύνολο πάντα είχε ανακλαστικά μειωμένα. Μήπως φταίνε τα πολλά α; Και κάτι που πολλές φορές το αγνοούμε ή το ξεχνάμε. Το ανώτατο αυτό ίδρυμα, που έχει υιοθετήσει εμμέσως το όνομα αρχαίων επιφανών αθηναϊκών ακαδημιών, δεν είναι παρά ένα ίδρυμα μόνον για Αθηναίους. Δεν μπορεί να γίνει μέλος με τα πλήρη προνόμια μη διαμένων στην Αθήνα. Αυτό και μόνον από μόνο του ενοχλεί όλη την υπόλοιπη Ελλάδα και προκαλεί άμεση διάκριση. Δεν κατάλαβα γιατί δεν προωθήθηκε η ίδρυση και Ακαδημίας Θεσσαλονίκης ή όπου αλλού. Φυσικά, για να χρυσωθεί το χάπι αυτής της διάκρισης, αξιόλογα πρόσωπα μη κατοικούντα και δραστηριοποιούμενα στην Αθήνα ονομάσθηκαν αντεπιστέλλοντα μέλη χωρίς ουσιαστικά προνόμια, μόνο μέλη.
Γιατί όμως να μας ξενίζει η στάση της Ακαδημίας Αθηνών, η οποία στο κάτω κάτω διετύπωσε μια λίγο ή πολύ άστοχη πρόταση για το όνομα του κράτους των Σκοπίων, δείχνοντας στην περίπτωση αυτή μειωμένα ανακλαστικά, και να μην απορούμε για την ανύπαρκτη στάση των κεφαλών των πνευματικών ιδρυμάτων της χώρας, των πρυτάνεων, οι οποίοι, απ’ όσο γνωρίζω, όχι μόνον για τη Μακεδονία και το πρόβλημα που υπάρχει, άλλα ούτε για τη Θράκη ούτε για το Αιγαίο ούτε για την Ήπειρο, όπου επίσης αντίστοιχα εθνικά ταλαιπωρούνται με πάμπολλες παραποιήσεις ιστορίας, γεγονότων και πραγματικότητας δεν έχουν πάρει θέση. Κάθιδροι όμως μέσα στο καλοκαίρι έσπευσαν να συνεδριάσουν εκτάκτως για να δημιουργήσουν συνθήκες πίεσης αλλαγής του νόμου ώστε να μπορέσουν να επανεκλεγούν. Αν και ούτε και σ’ αυτό το μη νόμιμο σήμερα συμφέρον τους, αλλά και το ακαδημαϊκά ανήθικο, κατάφεραν να συμφωνήσουν. Να επανεκλεγούν άραγε γιατί; Για να μη διατυπωθεί για άλλη μια τετραετία καμία άποψη; Ούτε για ακαδημαϊκά θέματα (όπως το πολύ σοβαρό θέμα του ασύλου ή της αθρόας εισαγωγής σε τμήματα-φαντάσματα επαγγελματικά ή και επιστημονικά) ούτε για εθνικά;
Είναι μια ευκαιρία στη φθινοπωρινή τακτική σύνοδο των πρυτάνεων να ακούσουμε τις απόψεις και τις θέσεις ενός τόσο σημαντικού οργάνου γύρω από το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων και όχι μόνον. Για να τους βοηθήσω, θα πω ότι το όνομα «Μακεδονία» για τα Σκόπια το έχουν αναγνωρίσει περισσότερες από 120 χώρες εμμέσως ή αμέσως. Η πραγματική αναγνώριση όμως μπορεί να προέλθει από την Ελλάδα και μόνον. Όλες οι άλλες αναγνωρίσεις τούς αφήνουν πολύ ή λίγο αδιάφορους, χωρίς τη δική μας όμως παραμένουν ανύπαρκτοι, όπως ήταν.
Μπορούν λοιπόν οι πρυτάνεις να καταλάβουν κάτι τέτοιο, να το διατυπώσουν και να το στοιχειοθετήσουν επιστημονικά; Ή θα παραμείνουν μόνον στην έκφραση δυσαρέσκειας για τα οικονομικά των πανεπιστημίων και στην απλή επίσημη γκρίνια; Εγώ θα παρακολουθήσω όσα θα γίνουν με ενδιαφέρον.