Τηλοψία: Η παραμορφωτική όψη του κόσμου (μας)

Ακόμα και όταν μεταφέρουν στο γυαλί πραγματικά γεγονότα, επαναλαμβανόμενα επί ημέρες σε κάθε δελτίο ειδήσεων με πρόσθετες -και ασήμαντες- λεπτομέρειες, καθώς και αυθαίρετες ή αντιφατικές ερμηνείες, ο τηλεθεατής που σέβεται τον εαυτό του κάνει χρήση του τηλεκοντρόλ για να εξαφανιστούν από τα μάτια του, πότε τετριμμένες και πότε ανατριχιαστικές εικόνες και να ξεκουραστούν τα αυτιά του από φλύαρες, ανούσιες ή σοβαροφανείς απόψεις. Εκλογολογία και πανδημία της γρίπης είναι τα δύο προσφιλή θέματα ΟΛΩΝ των καναλιών. Θέματα μάλιστα που δεν εξαντλούνται στο πλαίσιο των δελτίων ειδήσεων, αλλά τους αφιερώνονται τον τελευταίο καιρό και ειδικές εκπομπές… (Το πιο εξοργιστικό είναι η απόπειρα ορισμένων τηλεφωστήρων και των αυστηρά επιλεγμένων συνομιλητών τους να συνδυάσουν την ένταση και την έκταση της πανδημίας της γρίπης με… ασφαλή συμπεράσματα για το πότε της διεξαγωγής των εκλογών!.

Ταυτόχρονα με τα ως άνω το σκαστό και μη επιδεχόμενο αμφισβήτησης σκάνδαλο της Ζήμενς αποσιωπάται έμμεσα, διαχεόμενο στους Χριστοφοράκους και Σία, δηλαδή: ΣΤΟΥΣ ΔΩΡΟΔΟΚΗΣΑΝΤΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΔΩΡΟΔΟΚΗΘΕΝΤΕΣ, ανάμεσα στους οποίους ενδέχεται να συμπεριλαμβάνονται και τινές εκ των εκπροσώπων του λαού που κατέθεσαν προσφάτως… ανεπίληπτο και… ειλικρινέστατο «ΠΟΘΕΝ έσχες»… (- Έσχες; – Έσχον. – ΠΟΘΕΝ; – …)

Οι αδρά αμειβόμενοι τηλεαστέρες λειτουργούν ως κριτές και τιμητές των πάντων και μαζί με καμιά τριανταριά πασίγνωστους δικηγόρους και πάσης φύσεως… βαθυστόχαστους «αναλυτές», ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ ΠΑΝΤΑ, μετατρέπουν τις εκπομπές τους, ή χορταστικό τμήμα των εκπομπών τους, σε ΤΗΛΕΔΙΚΕΙΑ. (Ελάσσονος σημασίας κανάλι είχε βαφτίσει μάλιστα μία από τις εκπομπές του, απροκάλυπτα και ανερυθρίαστα, «τηλεδικείο» – εκπομπή που δεν γνωρίζω αν υφίσταται ακόμα.

Αφήνω ως ευκόλως εννοούμενη τη σκανδαλώδη -και με το αζημίωτο- προβολή προσώπων του δημόσιου βίου με πενιχρές ικανότητες και μηδενική προσφορά στον τόπο, σε συνδυασμό με την πλήρη αποσιώπηση των ικανών, των τίμιων, των ανθρώπων με ανάστημα και παρρησία, οι οποίοι είναι, ούτως ή άλλως, δυσεύρετοι.

Η έκπτωση των αξιών που βιώνουμε την τελευταία εικοσαετία είναι πρωτοφανής και αποτελεί ΑΚΛΟΝΗΤΟ ΔΕΔΟΜΕΝΟ. Πρότυπα που θα εμπνεύσουν δεν υπάρχουν. Οι αντίρροπες δυνάμεις στον γενικευμένο εκπεσμό σπανίζουν. Οι πολιτικές μας ηγεσίες είναι κατώτερες των περιστάσεων και οι πνευματικοί μας ταγοί υπνώττουν ανυποψίαστοι. Τα μόνα πρότυπα που υφίστανται -και με εφιαλτικά τρομακτικό μάλιστα αντίκτυπο- ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΠΡΟΤΥΠΑ ΠΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΑΦΕΙΔΩΣ ΟΙ ΤΗΛΕΟΡΑΣΕΙΣ. Οι οποίες μας εκμαυλίζουν, μας εκχυδαΐζουν, μας αποβλακώνουν και μας μετατρέπουν σε άβουλα και άκριτα μιμητικά όντα. (Όπως ευφυώς γράφει την Τρίτη «Ο ΚΑΙΡΟΣ» της «Ελευθεροτυπίας»: «Το πρόβλημα της χώρας είναι Η ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΗΣ ΚΡΙΣΗ και όχι η οικονομική». Μια στοιχειώδης κρίση που μας έχει αφαιρέσει η πλύση εγκεφάλου των τηλεοράσεων.)

Το μόνο χρήσιμο και ευχάριστο που προβάλλουν οι τηλεοράσεις είναι οι αθλητικές εκδηλώσεις: Αγώνες στίβου, ποδοσφαίρου, μπάσκετ, βόλεϊ, υδατοσφαίρισης, τένις κ.λπ. Όσο για αρκετές εξαίσιες ταινίες και πολύ ποιοτικές εκπομπές λόγου και κυρίως διαλόγου, αυτές είναι δώρον άδωρον, διότι είναι προγραμματισμένες για μετά τα μεσάνυχτα και διαρκούν μέχρι τις πρωινές ώρες…

«Τηλοψία: Η παραμορφωτική όψη του κόσμου (μας)». Αυτός είναι ο τίτλος του σημερινού άρθρου και τον επαναλαμβάνω για να σημειώσω ότι έως τις προηγηθείσες αράδες κάλυψα στον βαθμό που μπορούσα τα της παραχάραξης του κόσμου, δηλαδή του εξωτερικού κόσμου και της όψης του. Μένει εκείνο το εν παρενθέσει «μας», που αφορά τον ουδόλως ασήμαντο εσωτερικό κόσμο κάθε ατόμου.

Όταν ξύπνησα προ ημερών μου ήρθε μια απλούστατη και… ουρανοκατέβατη σκέψη. Κάτι που δεν το είχε βάλει ποτέ ο νους μου. Ένας συσχετισμός και, για την ακρίβεια, μια εξίσωση. Δώδεκα ήταν οι θεοί του Ολύμπου και δώδεκα οι απόστολοι του Χριστού. Δεν γνωρίζω κατά πόσο αξιοποίησαν οι ιστορικοί των θρησκειών αυτήν την ισοτιμία – ούτε με ενδιαφέρει να το γνωρίζω. Αδιαφορώ επίσης για τον αριθμό δώδεκα και τον συμβολισμό του. Εκείνο που θέλω να τονίσω είναι ότι ο εσωτερικός κόσμος του ανθρώπου ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΠΑΓΗΣ. Σύγκειται από μια πλειάδα ενδογενών και εξωγενών ιδιοτήτων, που μπορεί να αντιστοιχούν σε ιδιότητες, αρμοδιότητες και καθήκοντα των θεών του Ολύμπου ή των αποστόλων, μπορεί και όχι. Το σημαντικό είναι ότι η τηλεόραση τσαλαβουτάει στον εσωτερικό σου κόσμο, προσδιορίζει τα συναισθήματά σου -χαρά, λύπη, θυμό, απόγνωση- σου προκαλεί άγχος με τα κατά το πλείστον αρνητικά ερεθίσματά της, αδρανοποιεί τις δημιουργικές σου δυνάμεις, προβάλλοντας καταστροφές, σεισμούς και καταποντισμούς, πολέμους και τρομοκρατική βία, που κουτσουρεύουν κάθε έφεση για καταξίωση. Τέλος, εξοικειώνει με τον βόρβορο, την αρπαχτή και τον εξανδραποδισμό του άλλου στον βωμό της «επιτυχίας».

Τους θεούς του Ολύμπου και τους αποστόλους, γιατί τους ανακάτεψες; θα αναρωτηθεί εύλογα ο καθένας. Απάντηση: Για να πω εν κατακλείδι ότι αν υπήρχε τηλεόραση στην εποχή τους, θα τους απαξίωνε συλλήβδην και αθρόως.