Οι Τούρκοι δρουν, εμείς δεν δρούμε

Σημειώνει ο κ. Μαρκεζίνης:

«Η εξωτερική μας πολιτική ασκείται διά διαβημάτων που δεν αποφέρουν άλλο αποτέλεσμα παρά να δίνουν σαφή την εντύπωση ότι εμείς δεν δρούμε, αλλά αντιδρούμε. Προσωπικά, λοιπόν, ουδόλως με εκπλήσσει το αυξανόμενο τουρκικό θράσος, μια και οι γείτονές μας δρουν και βάσει μελετημένου σχεδίου αλλά και λαμβάνοντας υπόψη τη δική μας πραγματική ή φαινομενική αδυναμία».

Και πιο κάτω υπογραμμίζει:

«Όταν έχεις φαντασία, θάρρος και αυτοπεποίθηση στην εξωτερική πολιτική, η ιστορία δείχνει ότι πάντοτε ο Δαβίδ νικά τον Γολιάθ»!

Συμβουλές προς ναυτιλλομένους δηλαδή.

Και για να μη μας παραπλανούν για το τι συνέβη στα Ύμια και τι κόστος για την Ελλάδα είχε, ο κ. Μαρκεζίνης διαπιστώνει ότι:

«Ο χειρισμός της κρίσης στα Ύμια αποτελεί παράδειγμα απόφασης που ελήφθη στο πλαίσιο μιας ΜΗ μελετημένης εξωτερικής πολιτικής, μέσα στην ένταση μιας κρίσης που έπληξε αιφνίδια μια νεοδιορισμένη κυβέρνηση. Επιφανειακά, η ελληνική αντίδραση ήταν πραγματιστική και, ομολογουμένως, θαρραλέα – αν και ολοένα περισσότερες μελέτες δείχνουν σήμερα ότι, καθώς επρόκειτο για μια ad hoc αντίδραση και

όχι για μια προσχεδιασμένη στρατηγική κίνηση, ο χειρισμός της κρίσης έδωσε στην Τουρκία τη δυνατότητα να γράψει μια προσημείωση στην οποία σήμερα επανέρχεται δριμύτερη».

Δεν παραλείπει και αιχμές που είναι προφανές ότι στόχο έχουν την υπουργό Εξωτερικών κ. Μπακογιάννη, μιλώντας για «προσωπική πολιτική» και «προσωπικά σχέδια». «Σπανίως είναι τόσο προφανής η διάκριση μεταξύ εθνικής και προσωπικής πολιτικής, καθώς ο τρόπος σκέψης ενός υπουργού επηρεάζεται, για ευνόητους λόγους, από ”προσωπικά στοιχεία”», τονίζει ο κ. Μαρκεζίνης και συνεχίζει: «Λέγοντας ”προσωπικά στοιχεία”, αναφέρομαι στην ιδιοσυγκρασία, το υπόβαθρο, την εκπαίδευση, τις φιλοσοφικές και θρησκευτικές πεποιθήσεις, τον

άμεσο περίγυρο και τα προσωπικά σχέδια».