ΕΙΣ ΟΙΩΝΟΣ ΑΡΙΣΤΟΣ ΑΜΥΝΕΣΘΕ ΠΕΡΙ ΚΟΛΑΚΕΙΑΣ ΚΙ Η ΠΟΝΗΡΑ ΜΕΘΟΔΟΣ ΤΗΣ ΗΜΕΤΕΡΑΣ ΒΛΑΚΕΙΑΣ

Ότε καί έπλασε ο Θεός
πάσαν τήν οικουμένη
κάπου τού περισσέψανε
καί αρκετοί βλαμμένοι.

Πολύ στενοχωρέθηκε
καί εις τή σύγχυσή του
τούς βλάκες τούς διόρισε
όλους στή δούλεψή του.

Τούς πάντες ενεθρόνισε
κι αυτοί τόν ευλογούσαν
καί άσματα πανώρια
συχνά τού τραγουδούσαν.

Ολονυκτίες συνεχείς,
καντήλια καί λιβάνια,
καμπάνες αλλοπρόσαλλες
καί οι καπνοί ντουμάνια.

Όμως καί η υπομονή
τά όριά της έχει
καί εβαρέθηκε ο Θεός
ΨΑΛΕ ΚΑΙ ΠΕΡΑ ΒΡΕΧΕΙ.

Τά φάλτσα τόν ξεκούφαναν
κι η πλάση αλυχτούσε
λές κι ήτανε λυκόσκυλο,
κάργια πού εγκυμονούσε.

Τά δέντρα ξεραθήκανε,
οι ποταμοί επίσης,
οι χήρες γκαστρωθήκανε
κι άρχισαν τίς ΕΙΔΗΣΕΙΣ.

Ηφαίστεια ξερνούσανε
φλόγες μαζί καί λάβα
καί οι σεισμοί συγκλόνιζαν
Ινδία καί Ιάβα.

Ο Βούδας εζουρλάθηκε
κι άρχισε τή βλαστήμια
κι ο Ζωροάστρης χέστηκε
βλέποντας τά συντρίμμια.

Πένθος ομού καί κοπετός
καί άλλοτε φρενίτις,
χαρά μόνον αισθάνονταν
ο άθεος κι ο Κνίτης.

Θυμώνει τότε κι ο Θεός
όχι διά τά φάλτσα
αλλά διά τό λάθος του
πού έμοιαζε μέ σάλτσα.

Πώς έγινε καί έφτιαξε
τόσο πολλούς μαλάκες
τών πάντων ο αλάνθαστος
καί τώρα σπάνε πλάκες

Mαζί, Κινέζοι καί Ινδοί
κι οι πάντες εξ Ελλήνων,
εκείνοι πού σφαχτήκανε
εκ τών ημισελήνων;

Απάντηση δέν λάβαινε
διότι ποιός μπορούσε
νά αντιλέξει στόν Θεό;
Κάλλιο ν’ αυτοκτονούσε.

Καί τότε ο Δημιουργός
εις όλα του ξεφτέρι
πιάνει, μετράει αριθμούς
καί γράφει σέ τεφτέρι.

Θέλει νά βρεί απάντηση
πού είναι οι βλαμμένοι,
πού είν’ οι περισσότεροι
κι οι τοποθετημένοι.

Καί ω! τού θαύματος ορά
ότι η πλειονότης
είναι εκεί πού άπαντες
δηλώνουν ΠΑΤΡΙΩΤΗΣ.

Είναι είς γήν Ελληνική
ο είς πάνω στόν άλλον
κι όταν ζητήσεις δίκαιον
ακούς άλλα αντ’ άλλων.

Απ’ ένα λάθος τού Θεού
γίναμε πρώτοι εις όλα
κι από Ελλάδα η Ελλάς
κατάντησε καριόλα.
………………………………………
Αυτά τά επάθαμε από ένα λάθος
ΕΝΟΣ Θεού, σκεφτείτε τί θά γινόταν
άν από τούς δώδεκα παλαιότερους
έκανε ο καθένας από ένα τέτοιο λάθος.