Γιατί στρουθοκαμηλίζει η Ελλάδα στις ταπεινωτικές προκλήσεις της Τουρκίας;

Επίσης μπορεί να μη γνωρίζει τις διαφορές της συνθήκης της Λωζάννης από τη συνθήκη του Μοντρέ, όμως επειδή όλα αυτά τα ζητήματα άπτονται εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων και επειδή η ελληνική κυβέρνηση και ιδιαίτερα ο κύριος πρωθυπουργός, καθώς επίσης και η ένοικος του υπουργείου Εξωτερικών κυρία Μπακογιάννη αφήνουν αναπάντητες αυτές τις συμπεριφορές και πονηριές των Τούρκων στο Αιγαίο, έχει δημιουργηθεί ένα κλίμα ανασφάλειας στον ελληνικό λαό και περισσότερο στους Αιγαιοπελαγίτες, αφού έχει εμπεδωθεί στη συνείδησή μας ότι η χώρα είναι πλέον ένα ξέφραγο αμπέλι, με τον τρόπο με τον οποίο ασκείται η εξωτερική πολιτική.

Αναλύοντας τις αμφισβητήσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο, τόσο στη θάλασσα όσον και στον αέρα, από τον Νοέμβριο του 1973 όταν πρωτοξεκίνησαν μέχρι τα τώρα, θα διαπιστώσουμε μια ποιοτική αλλαγή καθώς σωρευτικά κατατείνουν σε ανατροπή του σημερινού status.

Στη θάλασσα μας απαγορεύουν να επεκτείνουμε τα χωρικά μας ύδατα στα 12 ν.μ., ενέργεια που κατ’ αυτούς θα αποτελέσει αιτία πολέμου, ενώ επίσης υποστηρίζουν και ότι τα νησιά μας δεν έχουν υφαλοκρηπίδα. Στον αέρα με τις καθημερινές μαζικές παραβιάσεις και παραβάσεις των κανόνων εναέριας κυκλοφορίας από τα πολεμικά τους αεροσκάφη σε διάταξη, με τους εικονικούς βομβαρδισμούς με υπερπτήσεις πάνω από το Φαρμακονήσι και Αγαθονήσι και στα πλαίσια του ΝΑΤΟ, με τη νέα του δομή που τώρα διαμορφώνεται, αμφισβητούν το εύρος του εναέριου χώρου μας από τα 10 ν.μ. στα 6. Επίσης η αμφισβήτηση του δικαιώματος της χώρας μας για την έρευνα και διάσωση στο Αιγαίο, η κρίση στα Ύμια το 1996 και οι εξαγγελθείσες πριν από λίγες μέρες αποφάσεις της Τουρκίας για έρευνες στην ελληνική και κυπριακή υφαλοκρηπίδα συνθέτουν το ντόμινο της απαράδεκτης και προκλητικής συμπεριφοράς των Τούρκων σε βάρος των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων.

Η ιστορία των ερευνών εκ μέρους της γείτονος με διάφορα ερευνητικά σκάφη καλά κρατεί από το 1976, με κορύφωση την έξοδο του «Πίρι Ρέις» τον Μάρτη του 1987 για έρευνες και σε ελληνική υφαλοκρηπίδα. Τώρα πάλι, με νέα απόφαση του υπουργικού συμβουλίου από τον Νοέμβριο του 2008, που δημοσιεύθηκε πριν από μερικές μέρες στην τουρκική Εφημερίδα της Κυβέρνησης, εκχωρείται το δικαίωμα ερευνών στην ΤΡΑΟ (δημόσια εταιρεία πετρελαίου) νοτιοανατολικά του Καστελλόριζου και βόρεια της Κύπρου και μέσα σε ελληνική και κυπριακή υφαλοκρηπίδα στον χώρο της ελληνικής και κυπριακής Α.Ο.Ζ. Με αυτόν τον τρόπο η Τουρκία έμπρακτα αμφισβητεί το δικαίωμα του Καστελόριζου να έχει τη δική του Α.Ο.Ζ., όπως προβλέπει η σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας και όπως άλλωστε συμβαίνει με όλα τα νησιά της Ε.Ε.

Και εδώ μπαίνει το μεγάλο ερώτημα:

Πώς θα αποτρέψουμε την έναρξη των ερευνών όταν και εάν αυτές αρχίσουν αφού οι Τούρκοι τον στρατηγικό τους στόχο, της ανατροπής δηλαδή του σημερινού status στο Αιγαίο που είναι κατοχυρωμένο με διεθνείς συνθήκες και συμβάσεις, καθώς και την εξεύρεση ζωτικού χώρου μέσω Α.Ο.Ζ. στην Ανατολική Μεσόγειο δεν τον εγκαταλείπουν.

Δεν θα αναλύσουμε στο πλαίσιο αυτής της προσέγγισης τις παραλείψεις της κυβερνητικής πολιτικής που δεν προχώρησε στην πρόσκληση της κυπριακής κυβέρνησης επί προεδρίας του αείμνηστου Τάσσου Παπαδόπουλου για τη χάραξη των Α.Ο.Ζ. των δύο χωρών ούτε και στους χειρισμούς για το ίδιο θέμα με την Αίγυπτο. Θα σταθούμε όμως στον τρόπο με τον οποίο αντιδρά η σημερινή κυβέρνηση σε όλες αυτές τις ταπεινωτικές προκλήσεις της γειτονικής χώρας σε βάρος της Ελλάδας. Δυστυχώς οι χειρισμοί αυτοί κρίνονται αναποτελεσματικοί έως υποτονικοί!

Είναι καιρός να συνειδητοποιήσουμε ως λαός και ως έθνος ότι για να σταματήσουμε την απαράδεκτη και προκλητική συμπεριφορά της Τουρκίας στο Αιγαίο δεν είναι ανάγκη να πάμε σε θερμό επεισόδιο ούτε σε πόλεμο. Αυτό είναι ψευτοδίλημμα! Υπάρχει το παράδειγμα του Μάρτη του 1987 όταν και τότε οι Τούρκοι ήθελαν με το ερευνητικό τους σκάφος «Πίρι Ρέις» να κάνουν γεωτρήσεις σε ελληνική υφαλοκρηπίδα.

Τότε με περίτεχνους διπλωματικούς χειρισμούς του αείμνηστου Ανδρέα Παπανδρέου, αξιοποιώντας παράλληλα την ισχύ των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας μας με τρόπο αποφασιστικό και ξεκάθαρο και διαμηνύοντας προς όλες τις κατευθύνσεις ότι θα προστατεύσουμε με όλους τους δυνατούς τρόπους τα εθνικά κυριαρχικά μας δικαιώματα η γειτονική χώρα τελικά δεν τόλμησε να προχωρήσει σε ενέργειες εις βάρος της ελληνικής υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο.

Γι’ αυτό πρέπει να καταλάβουν τόσο ο πρωθυπουργός της χώρας όσο και η κυρία υπουργός των Εξωτερικών ότι η άσκηση της εξωτερικής πολιτικής απέναντι στην Τουρκία πρέπει να γίνεται με καθαρές θέσεις και πάνω από όλα με αποφασιστικότητα. Στην άσκηση της εξωτερικής πολιτικής με τέτοια χαρακτηριστικά, κύριε πρωθυπουργέ και κυρία υπουργέ των Εξωτερικών, η δύναμη αποτροπής των Ενόπλων Δυνάμεων με τα πανάκριβα οπλικά συστήματα που διαθέτουν και που αγόγγυστα πληρώνει ο ελληνικός λαός είναι συστατικό στοιχείο της διασφάλισης της εθνικής μας ανεξαρτησίας και ακεραιότητας, παράγοντας ειρήνης, σταθερότητας και ανάπτυξης.

Η διαμόρφωση της εξωτερικής πολιτικής της χώρας μας που διασφαλίζει την εθνική μας ανεξαρτησία και ακεραιότητα χωρίς εκπτώσεις θα πρέπει να στηρίζεται και στην αποτρεπτική ικανότητα των Ενόπλων Δυνάμεων μας.

Αλήθεια, γιατί αυτό το κάνουν με πολύ μεγάλη επιτυχία οι Τούρκοι και δεν μπορούμε να το κάνουμε εμείς;

Αλήθεια, όταν οι Τούρκοι δεσμεύουν τεράστιες περιοχές στον θαλάσσιο και εναέριο χώρο του Αιγαίου για μεγάλα χρονικά διαστήματα για να κάνουν αεροναυτικές ασκήσεις, εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε αντίστοιχα ασκήσεις στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Κύπρου και Τουρκίας ή στη Μαύρη Θάλασσα για να αισθάνονται και αυτοί τη δική μας πίεση πιο κοντά;

Δεν θα ήθελα εγώ να υποδείξω ειρηνικά αντίποινα που μπορεί να πάρει η χώρα μας αξιοποιώντας την αποτρεπτική ικανότητα των Ενόπλων Δυνάμεών μας στην άσκηση της εξωτερικής μας πολιτικής, γιατί υπάρχουν πιο ειδικοί.

Όμως θυμίζω ότι υπάρχει μια τουρκική παροιμία που πρέπει να τη θυμούμαστε πάντα και λέει ότι: «Όταν δεν μπορείς να δαγκώσεις το χέρι του διπλανού σου, τότε οφείλεις να το φιλήσεις».

Αυτό έγινε το 1987 στην κρίση του Μάρτη εκ μέρους της Τουρκίας, όταν είδε την αποφασιστικότητα της τότε ελληνικής κυβέρνησης, και αυτό συμβαίνει πάντα, αν καθίσει κανείς να μελετήσει και να αναλύσει τις διεθνείς σχέσεις και τη συμπεριφορά των κρατών, αλλά και την ίδια την ιστορία στο διάβα των αιώνων απανταχού της Γης.

Συμπερασματικά ο τόπος μας χρειάζεται μια νέα εθνική στρατηγική που να στηρίζεται σταθερά και διαχρονικά σε συγκεκριμένους άξονες, αξιοποιώντας όμως ταυτόχρονα τη συγκυρία τόσο στη γειτονιά μας όσο και διεθνώς.

Γι’ αυτό:

Α) Επιβάλλεται να υπάρξει ουσιαστική ανάπτυξη των νησιών του ανατολικού Αιγαίου, ιδιαίτερα των μικρών. Στους κατοίκους των μικρότερων όπως Αγαθονήσι, Φαρμακονήσι, Φούρνοι και Ψέριμος να δοθούν ειδικά οικονομικά κίνητρα για να παραμένουν στα σπίτια τους, να μην τα εγκαταλείπουν και να μην αισθάνονται ανασφαλείς. Μια τέτοια πολιτική θα δώσει τη δυνατότητα να επιστρέψουν όσοι τα εγκατέλειψαν κατά το παρελθόν, αφού θα έχουν ειδικά οικονομικά προνόμια.

Β) Το ενιαίο αμυντικό δόγμα Ελλάδας – Κύπρου πρέπει να ενισχύεται καθημερινά, να μην ατονεί και να μην αποδυναμώνεται επειδή ενοχλεί κάποιους.

Γ) Ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις, ώστε να αποτελούν παράγοντα αποτροπής, σταθερότητας και ειρήνης στην περιοχή μας, για να πιάνουν τόπο και τα τεράστια ποσά που δαπανώνται.

Δ) Η προμήθεια των πανάκριβων οπλικών συστημάτων πρέπει να γίνεται με τη μέγιστη διαφάνεια, με διακομματικό έλεγχο και συμμετοχή.

Ε) Αξιοποίηση των δυνατοτήτων που έχουμε, ιδιαίτερα στην Ε.Ε., στο ΝΑΤΟ και στον ΟΗΕ.

ΣΤ) Αποδόμηση του αγκαλιάσματος της Άγκυρας με τις μουσουλμανικές χώρες, ιδιαίτερα τις αραβικές, που δυστυχώς επιτρέψαμε να πετύχει τα τελευταία χρόνια, μολονότι παραδοσιακά έχουμε άριστες σχέσεις μαζί τους.

Μόνον έτσι μπορούμε να μιλούμε για αποτελεσματική εξωτερική πολιτική που θα διασφαλίζει χωρίς εκπτώσεις τα εθνικά μας συμφέροντα και θα εμπνέει εμπιστοσύνη στον λαό μας και σεβασμό στους φίλους και εχθρούς μας.

Όσοι δε επιβουλεύονται την εθνική μας ανεξαρτησία, θα γνωρίζουν ότι τα όποια οφέλη μπορούν να προσδοκούν από οποιαδήποτε απονενοημένη ενέργειά τους σε βάρος της χώρας μας θα είναι σαφώς μικρότερα από το κόστος το οποίο θα υποστούν. Έτσι δεν θα το αποτολμήσουν και τότε το Αιγαίο θα μετατραπεί πράγματι σε θάλασσα ειρήνης, ανάπτυξης και προόδου των λαών μας.