Το ανθυγιεινό θέρος της Νέας Δημοκρατίας
Δεν συμβαίνουν σπουδαία πράγματα εν μέσω θέρους, όλα κυλάνε όπως ο καθένας περίμενε, με τη γρίπη να μονοπωλεί τα σχεδόν εξ ορισμού μονοθεματικά δελτία ειδήσεων και τα ενδονεοδημοκρατικά νέα να κερδίζουν λίγο χώρο στην πληροφόρηση των ανθρώπων. Η αντιπολίτευση μάχεται την κυβέρνηση για ανεπάρκεια γνώσεων, χειρισμών και εμβολίων, ο αρμόδιος υπουργός απαντά ότι θα εμβολιασθεί όλος ο πληθυσμός και ήδη πολλοί σκέπτονται μήπως όλο αυτό με την επελαύνουσα γρίπη Η1Ν1 είναι μια αηδία και μισή, όπως συνέβη με τις αδελφές της, των πουλερικών και των άλλων ζώων. Βεβαίως, όπως αρμόζει στους Έλληνες σε κάθε κρίση, μεγάλη ή μικρή, διογκωμένη ή όχι, άδειασαν το «γιατρικό» απʼ τα φαρμακεία ώστε κανείς άλλος πλην των ιδίων που «πρόφτασαν» να μην το βρει όταν και αν το χρειαστεί. Τα σχολεία ανοίγουν ή δεν ανοίγουν, οι πιτσιρικάδες λατρεύουν ήδη τη γρίπη ή ό,τι άλλο οδηγήσει τα σχολεία σε κλείσιμο, τα μέσα ενημέρωσης μάχονται ποιο θα ενσπείρει τον περισσότερο και αποτελεσματικότερο πανικό στους εκουσίως πανικοβαλλομένους και ο απλός πυρετός με έναν πονόλαιμο μεταβάλλεται σε υποψήφια πνευμονία και προστάδιο της σατανικής γρίπης.
Την ίδια ώρα, τις ίδιες μέρες, ο βουλευτής Ιω. Μανώλης βεβαιώνει ότι η ΝΔ έχει τελειώσει και ο ίδιος θα παραιτηθεί (από βουλευτής υποθέτουμε, ώστε το κόμμα του να μπορεί να τον αντικαταστήσει και να μην οδηγηθεί εξ αυτού η χώρα σε εκλογές) στις 7 Σεπτεμβρίου. Οι φιλονεοδημοκράτες αγρότες του κάμπου και άλλοι συνδικαλιστές, που πιθανώς δεν είδαν να διορίζονται όσοι εκείνοι ήθελαν να διοριστούν, επιτίθενται κατά του κυβερνητικού εκπροσώπου Ευαγγ. Αντώναρου επειδή τους αποκάλεσε μεμονωμένους πολίτες, απειλώντας θεούς και δαίμονες, όντες απολύτως βέβαιοι πως εκείνοι και όχι άλλος εκφράζουν «την παράταξη» και ασφαλώς είναι θεματοφύλακες της εντιμότητας και της αρχής του γνωστού «σεμνά και ταπεινά». Αυτό που δεν έχουν αντιληφθεί οι θεματοφύλακες είναι πως ο μοναδικός λόγος που κρατάει τη ΝΔ στην εξουσία είναι ο αρχηγός της και αρχηγός τους. Αλλιώς το οικοδόμημα θα είχε καταρρεύσει προ πολλού. Είναι αυτή η παράξενη σχέση που διατηρεί ο Κ. Καραμανλής με τον κόσμο, με το εκλογικό σώμα, σχέση που τον αθωώνει στη συνείδηση των πολιτών σε μεγάλο βαθμό για πολλά απʼ όσα συμβαίνουν, αν όχι για όλα.
Η εμφάνιση αυτόκλητων προστατών και σωτήρων του Καραμανλή από τους διεφθαρμένους συνεργάτες του μάλλον κακό του κάνει αφού τον παρουσιάζει να μην είναι σε θέση έπειτα από πεντέμισι χρόνια στην κυβέρνηση να κουμαντάρει όχι τη χώρα, αλλά τον κύκλο των φίλων και συνεργατών του. Αλλά αυτά είναι δικά τους θέματα, θα τα λύσουν ή δεν θα τα λύσουν μόνοι τους. Δικά μας γίνονται από την ώρα που οι διαφωνίες των θεματοφυλάκων δείχνουν ότι υπάρχει τόσο μεγάλο πρόβλημα που η χώρα δεν κυβερνάται. Αυτό είναι θέμα όλων. Έχουμε ξαναγράψει τη σκέψη-διαπίστωση: Ας μην είχε 152 και μετά 151 , δηλαδή 150 βουλευτές ο Καραμανλής και θα βλέπατε πόσοι από τους ανησυχούντες αλλά και από τους άλλους, τους μπλεγμένους σε σκάνδαλα, θα ήταν ήδη σπίτι τους και κανείς δεν θα ξανάκουγε γιʼ αυτούς, πριν τουλάχιστον περάσουν πολλά χρόνια.
Αλλά η πολιτική είναι ένα παιχνίδι με συγκεκριμένα δεδομένα και αρκετούς εναλλασσόμενους αγνώστους. Όπως όταν έκανε τις εκλογές τον Σεπτέμβριο του 2007 δεν περίμενε ότι θα βρεθεί με οριακή πλειοψηφία στη Βουλή, παρά την ευρεία σε ποσοστά νίκη, έτσι και τώρα ο Κ. Καραμανλής δεν μπορεί να ξέρει τι θα του προκύψει από κάλπες που θα στηθούν τώρα ή σε λίγους μήνες. Το βέβαιο είναι ότι δεν μπορεί να ελπίζει μόνο στη φθορά του ΠΑΣΟΚ από τον χειρισμό του θέματος εκλογής Προέδρου Δημοκρατίας, διότι οι δικές του απώλειες από τις κυβερνητικές ατασθαλίες και την ποιότητα αρκετών στελεχών του είναι πολύ μεγαλύτερες. Από την άλλη πλευρά, δεν μπορεί να περιμένει όσο πιο πολύ γίνεται ελπίζοντας σε κάποιον από μηχανής θεό διότι έτσι εκτίθεται στη μειωτική κριτική των «θεματοφυλάκων του κάμπου» (και άλλων), κάτι που παραπέμπει σε αδυναμία χειρισμού των εσωκομματικών του θεμάτων, άρα πόσο περισσότερο των μεγάλων θεμάτων της χώρας. Στο μεταξύ, το καλοκαίρι περνάει και ο καιρός φέρνει άλλα…