Χρήσιμες (και δωρεάν…) πληροφορίες για τον Πρόεδρο Κάρολο Παπούλια

Ο Πρόεδρος Παπούλιας είναι ένας πολύ σοβαρός άνθρωπος. Βαθύτατα καλλιεργημένος, ευαίσθητος, ευφυής και κυρίως αξιοπρεπής. Σοβαρός, όχι ανιαρός, διότι συχνά αυτά τα δύο ταυτίζονται. Άνθρωπος με χιούμορ, γνώσεις, καλός αφηγητής, άριστος αναγνώστης, άνθρωπος που όσοι τον γνωρίζουν αποζητούν την επαφή μαζί του. Περισσότερο διανοούμενος παρά πολιτικός, ζει εδώ και πολλά χρόνια σε ένα διαμέρισμα στον τέταρτο όροφο πολυκατοικίας προς το τέλος της οδού Ασκληπιού, εργένικα, μέσα στα εκατοντάδες, μπορεί και χιλιάδες βιβλία του και στις λεμονιές, δέντρα πια, που έχει φυτεμένες σε βαρέλια στο μπαλκόνι του. Δύσκολα ο ίδιος ή οι επισκέπτες του μπορούν να δουν τι γίνεται απέναντι, αφού οι φυλλωσιές των δέντρων είναι πυκνές, τα γιασεμιά μεγάλα και τα φυτά του πλούσια χάρη στη φροντίδα που ο ίδιος δείχνει γιʼ αυτά. Ήταν και είναι ένας άνθρωπος «χαμένος» στην ποίηση, στη μυθιστορία, στην πολιτική ιστορία, στη γεωγραφία, αρκετά κοινωνικός και μαζί πολύ μοναχικός. Δεν έχει κανένα πρόβλημα να περνάει ώρες και μέρες χωρίς να συναντήσει κανέναν, μια και συναντά όσους θέλει στις σελίδες που επιλέγει να έχει κοντά του. Ο Κάρολος Παπούλιας πριν γίνει Πρόεδρος ήταν υπουργός και βουλευτής, αλλά πάνω απʼ όλα ήταν αθλητής (του επίπονου και τεχνικού επί κοντώ και του βόλεϊ) και αναγνώστης.

Οι τελευταίες ιδιότητες δεν χάνονται, καθώς έχουν να κάνουν με την ψυχή, κι αυτό το ξεχνούν μόνο όσοι δεν τις έχουν. Πρόκειται για όσους κάνουν μονοδιάστατη καριέρα πολιτικού επειδή δεν τα κατάφεραν αλλού και επειδή συναρτούν την καθημερινότητα, την ισορροπία και τη ζωή τους με τις συμπτώσεις της πολιτικής και τα πολιτικά ταιριάσματα ιδεών, χρόνων και σχεδίων. Τις περισσότερες φορές στεγνοί άνθρωποι, χωρίς ψυχικά χαρίσματα, χιούμορ και ευγένεια, ημιαγράμματοι, κι ας έχουν τελειώσει πανεπιστήμια. Θύματα και αναλώσιμα της πολιτικής, πρωταγωνιστές της για περιόδους μικρές ή μεγάλες, που κάνουν το μεγάλο λάθος να θεωρούν πως όλοι σκέπτονται όπως οι ίδιοι. Πως όλοι ενδίδουν σε όσα κι εκείνοι, πως η ματαιοδοξία στέφει τελικώς τη ζωή των ανθρώπων. Συχνά βλέπουν ότι έχουν δίκιο κι έτσι επιβεβαιώνονται για να συνεχίσουν και να επεκτείνουν τη θεώρησή τους αυτή συνολικά στη ζωή και στους ανθρώπους. Ο Κώστας Καραμανλής και ο Γιώργος Παπανδρέου δεν θα πρέπει να παγιδευτούν από εκφραστές των θεωρήσεων αυτών και να πιστέψουν πως ο Κάρολος Παπούλιας ανήκει σε αυτήν τη μεγάλη, είναι αλήθεια, ανθρώπινη κατηγορία. Και οι δυο τους τον ξέρουν καλά, από παλιά ο Γιώργος Παπανδρέου, αργότερα ο Κώστας Καραμανλής. Ο τελευταίος, μάλιστα, έκανε την υπέρβαση, ενθουσιασμένος από τη χαρακτηροδομή και τα προσόντα του Παπούλια, να τον προτείνει για Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας. Αφήνοντας στην άκρη όχι το ότι είναι ΠΑΣΟΚ, αλλά το ότι ήταν στενός φίλος και συνεργάτης του Ανδρέα Παπανδρέου, αυθεντικός εκφραστής της σκληρής γραμμής των εθνικών δικαίων στην εξωτερική πολιτική και πιστός φίλος του αραβικού κόσμου. Όλα αυτά είχαν κόστος για τη συντηρητική παράταξη, που παντού, όχι μόνο στην Ελλάδα, διατηρεί περισσότερες σχέσεις με το Ισραήλ και λιγότερες με τους Άραβες, ομαλότερες σχέσεις με τις ΗΠΑ απʼ ό,τι οι σοσιαλιστές.

Όμως η υπέρβαση έγινε και ο Κάρολος Παπούλιας αποδείχτηκε άριστος Πρόεδρος και αγαπημένος των Ελλήνων. Αποδείχτηκε χρήσιμος και σοφός, αποφεύγοντας έναν ανιαρό διδακτισμό: Έλεγε αυτό που πίστευε για τις αξίες της ζωής, τους νέους, τις ιδέες, τις αντιλήψεις. Χωρίς να συνοδεύει τις ρήσεις του με συμπερασματικές παραινέσεις, που συχνά επιφέρουν το αντίθετο του επιθυμητού αποτέλεσμα.

Γιατί τα λέμε όλʼ αυτά; Μα, για ώρα ανάγκης. Κι επειδή ζούμε στην εποχή του Προέδρου που θα εκλεγεί τον Μάρτιο του 2010. Και φυσικά για να θυμίσουμε σε όσους προτίθενται να τον πιέσουν εθνικά, πολιτικά, συναισθηματικά να κάνει αυτό ή εκείνο ότι ο Κάρολος Παπούλιας είναι ένας κανονικός άνθρωπος. Με επιλογές, πάθη, σκέψεις και αρχές. Επίσης, υπερέχοντας στο σημείο αυτό των κανονικών ανθρώπων, έχει ζήσει την εξουσία χωρίς ποτέ να την επιζητήσει. Έχει φθάσει στο ανώτατο πολιτειακό αξίωμα, με αποτέλεσμα να μη διατηρεί μέσα του ψήγματα ματαιοδοξίας ή ανθρώπινης φιλοδοξίας τέτοια, που θα τον ωθούσαν σε κατανοητούς, ανθρώπινους συμβιβασμούς, προκειμένου να πετύχει εκείνο ή το άλλο.

Όσοι λοιπόν σχεδιάζουν αφελώς ή όχι το πολιτικό σκηνικό των επόμενων μηνών καλό θα είναι (για το δικό τους καλό πρώτα…) να θυμούνται ότι για τον Παπούλια ως σταθερές αξίες υπάρχουν τα Γιάννενα, το νησάκι, οι Φραγκάδες, αλλά και οι λεμονιές, οι σελίδες, τα δροσερά απογεύματα και κυρίως η προσωπική αξιοπρέπεια.