Πώς έχασε η Νέα Δημοκρατία τον μεσαίο χώρο

Είναι εκείνο το ποσοστό που δίνει πάντα τη δυναμική που απαιτείται στο πρώτο κόμμα για να σχηματίσει -με την ισχύουσα εκλογική νομοθεσία- κυβέρνηση, είναι εκείνο το ποσοστό που αναφέρεται πάντα στους προβληματισμένους ψηφοφόρους που κάποτε πιθανότατα να ψήφιζαν… Κέντρο και σήμερα έχουμε συνηθίσει να αναφερόμαστε σε αυτούς με το ιδεολόγημα του Μεσαίου Χώρου. Ο απροσδιόριστος αυτός χώρος των προβληματισμένων ψηφοφόρων ή τουλάχιστον των περισσότερο δύσκολων να… αυτοπροσδιορισθούν, των ψαγμένων (πιθανότατα αυτός θα ήταν και ο όρος που θα τους ταίριαζε), είναι εκείνος που θεωρητικά δίνει την πρώτη θέση. Μέσα σ’ αυτούς εισχωρούν και οι καιροσκόποι, που μετακινούνται μόλις βλέπουν τη ζυγαριά να γέρνει και σου λένε… πήραμε από τους νυν, πάμε τώρα γι’ άλλα…

Ο χώρος αυτός έχει μια ιδιαιτερότητα και μπορεί να πει κανείς ότι ενυπάρχουν σʼ αυτόν στοιχεία πολιτικής και από το ΠΑΣΟΚ και από τη Νέα Δημοκρατία. Είναι συνήθως νοικοκυραίοι μεσαίου έως ανώτερου εισοδήματος, αγαπούν την πατρίδα τους, θέλουν ασφάλεια και αυτοπροσδιορίζονται ως αστοί, δεν θέλουν ρουσφέτια, έχουν τη δική τους άποψη.
Η κατηγορία αυτή των πολιτών δεν γεύθηκε επί Νέας Δημοκρατίας ούτε ένα στοιχείο απ’ αυτά που καλύπτουν τις θέσεις τους.

Ιδιαίτερα στο θέμα της ασφάλειας, η κυβέρνηση τα κατάφερε να δημιουργήσει κλίμα… ανασφάλειας. Οι άνθρωποι αυτοί -οι ψαγμένοι- ήθελαν την Αστυνομία, όταν καιγόταν η Αθήνα, σκληρή απέναντι στην παρανομία, με οποιοδήποτε μάλιστα κόστος. Τι είδαν; Μια Αστυνομία θεατή των βανδαλισμών και των πυρπολήσεων. Και βρήκε την ευκαιρία να ξεφυτρώσει η νέα γενιά τρομοκρατών, πιο αδίστακτη από την παρέα Κουφοντίνα και αδελφών Ξηρού.

Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης ήταν οι «κεντρώοι» να εγκαταλείψουν τη Νέα Δημοκρατία και να πάνε για μπάνιο στις ευρωεκλογές…