Η του Δήμου ανάστασις

Τι θέλει ο Κώστας Βουτσάς στο «Ένα έξυπνο μούτρο»; Να «τρουπώσω κάπου και αν τρουπώσω, μετά δεν βγαίνω με τίποτα». Ο Δήμος Ντικούδης δεν είναι ακριβώς αντίστοιχη περίπτωση, άλλωστε το μπάσκετ έχει ημερομηνία λήξης για όλους, αλλά τουλάχιστον το πρώτο σκέλος είχε την ευκαιρία να το πραγματοποιήσει, βρίσκοντας ένα αξιοπρεπέστατο (που σημαίνει στα πρότυπα του κασέ του) διετές συμβόλαιο στον Άρη. Ο Ντικούδης έχει να παίξει σταθερό μπάσκετ από το 2007, τη χρονιά του πρώτου τριπλ κράουν του Παναθηναϊκού και οι «κιτρινόμαυροι» το είχαν υπολογίσει αυτό. Επίσης, είχαν θέσει επί τάπητος έναν παράγοντα υπέρ του Ντικούδη, που δεν μπαίνει σε κομπιουτεράκι: την κουμπαριά και τη φιλία του με τον Νίκο Χατζηβρέττα, ο οποίος, δίχως υπερβολή, επιστρέφει στην ομάδα της καρδιάς του. Ο Χατζηβρέττας τράβηξε τον Ντικούδη μαζί του και η απαίτηση του εκκολαπτόμενου αρχηγού της ομάδας έγινε πραγματικότητα χωρίς να χρειαστεί ιδιαίτερη συζήτηση. Ο πρώην παίκτης του Παναθηναϊκού και της ΤΣΣΚΑ Μόσχας, άλλωστε, είχε κάνει το «Χαριλάου» δεύτερο σπίτι του, «είναι Άρης», κατά το περίφημο σλόγκαν, από τα γεννοφάσκια του και δεν υπήρχε περίπτωση να του χαλάσουν το χατίρι. Παρ’ όλα αυτά, δεν έχουν παρατήσει στο Αλεξάνδρειο την περίπτωση του Γουίλκινσον και της επιστροφής του, αφού συνεχίζουν να ψάχνουν για… τεσσάρι. Λειτουργικότερο του σκουριασμένου Δήμου, σε κάθε περίπτωση.