επικαιρότητα

1
Η μεγάλη αποχή των ευρωπαίων ψηφοφόρων στις ευρωεκλογές της 7ης Ιουνίου εξακολουθεί να απασχολεί τα ευρωπαϊκά ΜΜΕ. Έτσι στις 12 Ιουλίου η έγκυρη γαλλική «Le Monde Diplomatique» δημοσίευσε άρθρο του Alain Garrigois, καθηγητή Πολιτικών Επιστημών στο παρισινό πανεπιστήμιο Οuest – Nanterre, γύρω από το θέμα αυτό. Και η κεντρική διαπίστωσή του είναι ότι στις ευρωεκλογές παρατηρείται κάθε φορά σημαντική αύξηση της αποχής. Στις πρώτες εκλογές για την ανάδειξη των μελών του Ευρωκοινοβουλίου το 1979 η αποχή έφτασε στο 38% των τότε ευρωπαίων ψηφοφόρων, στις επόμενες ευρωεκλογές του 1984 η αποχή ήταν 41%, το 1989 το ποσοστό ανέβηκε ελαφρά στο 41,5% στις επόμενες ευρωεκλογές του 1994 το ποσοστό αποχής έφτασε στο 43,3% για να κάνει άλμα στο 50,5% στις εκλογές του 1999, στο 54,6% σ’ αυτές του 2004 και τώρα στις ευρωεκλογές της 7ης Ιουνίου 2009 το ποσοστό αποχής αυξήθηκε στο 56,8%. Στη Γαλλία η αποχή ήρθε «πρώτη» δύναμη με 59,5%, καθώς και στη Γερμανία με ποσοστό 56,7%, ενώ παρουσίασε πανδημία αποχής η Πολωνία με 75,5%, η Ρουμανία με 72,6% και η Σλοβακία με 80,4%. Αλλά και στα υπόλοιπα κράτη της «ΕΕ-27» η αποχή ήταν αρκετά υψηλή, με εξαίρεση το Βέλγιο, όπου η συμμετοχή στις ευρωεκλογές είναι υποχρεωτική και η αποχή συνεπάγεται σοβαρές κυρώσεις. Το σημαντικό ποσοστό της αποχής δείχνει ότι ο ευρωπαίος ψηφοφόρος έχει απαξιώσει τη «δημοκρατία» που του προσφέρει η ηγεσία της ΕΕ, την «καθαρότητα» των θεσμών και των αποφάσεών της. Οι μόνες καθαρές είναι οι ομαδικές φωτογραφίες των ηγετών στις Συνόδους Κορυφής. Η ηγεσία της ΕΕ, πολιτική και υπηρεσιακή, δεν κατάφερε να εδραιώσει στον ευρωπαίο ψηφοφόρο την πεποίθηση ότι σέβεται τη δημοκρατία και τους αντιπροσωπευτικούς θεσμούς της. Ένα απογυμνωμένο Κοινοβούλιο από νομοθετική άποψη, μια οιονεί κυβέρνηση (Κομισιόν) επιλεγμένη και όχι εκλεγμένη από τον λαό, αποφάσεις που είναι το αποτέλεσμα σκληρής διαπραγμάτευσης, συμβιβασμών και παζαριών, μια αμερικανοκίνητη εξωτερική πολιτική, δεν συντελούν στην εδραίωση της δημοκρατίας και ασφαλώς δεν είναι δημοκρατική διακυβέρνηση. Και ο ευρωπαίος ψηφοφόρος διαισθάνεται ότι οι ευρωεκλογές αποτελούν απλώς έναν δημοκρατικό μανδύα στην αυταρχική και γεμάτη παζάρια διακυβέρνηση της ΕΕ. Αυτόν τον διασυρμό των δημοκρατικών θεσμών αποδοκιμάζει με την αποχή του ο ευρωπαίος ψηφοφόρος. Αυτό το μήνυμα των ευρωεκλογών δεν μπόρεσαν ή δεν θέλησαν να το διαβάσουν αυτοί που αποτελούν την ηγεσία της ΕΕ.

2
Η πολύ γνωστή και έγκυρη αμερικανική εφημερίδα «Τάιμς» της Ν. Υόρκης δημοσίευσε την ανατριχιαστική περίπτωση ενός παιδιού από το Αφγανιστάν, του Μοχάμεντ Τζαουάντ, που σε ηλικία 12 ετών, σύμφωνα με την κυβέρνηση της χώρας αυτής, συνελήφθη με την κατηγορία της συμμετοχής σε τρομοκρατική ενέργεια τον Δεκέμβριο του 2002 εναντίον αμερικανικού στρατιωτικού οχήματος. Ο νεαρός Αφγανός, παιδί ακόμη, από τη σύλληψή του μέχρι σήμερα υποβάλλεται σε φριχτά βασανιστήρια και μάλιστα χωρίς να υπάρχουν στοιχεία για τη συμμετοχή του στη συγκεκριμένη τρομοκρατική ενέργεια. Η εναντίον του κατηγορία στηρίχθηκε αποκλειστικά και μόνο στη δική του ομολογία, που όπως απέδειξε ο ευσυνείδητος έφεδρος αντισυνταγματάρχης του αμερικανικού στρατού Ντάρελ Βάντεβελντ, που ανέλαβε να ερευνήσει την υπόθεση, υπήρξε προϊόν απάνθρωπων βασανιστηρίων. Ο γενναίος αμερικανός έφεδρος αντισυνταγματάρχης υπέβαλε το πόρισμα της έρευνάς του και ζήτησε την απελευθέρωση του Μοχάμεντ Τζαουάντ. Όμως ο νεαρός Αφγανός αντί απελευθέρωσης και εν μέσω φρικτών βασανιστηρίων μεταφέρθηκε στις φυλακές του Γκουαντάναμο! Αηδιασμένος ο Βάντεβελντ, που είναι δικηγόρος και έχει τιμηθεί από τη στρατιωτική αρχή με πολλές διακρίσεις, υπέβαλε την παραίτησή του από τον αμερικανικό στρατό και ίδρυσε την Ένωση Πολιτικών Ελευθεριών μαζί και με άλλους τέως στρατιωτικούς δικηγόρους. Και στο πλαίσιο της δραστηριότητας της ένωσης αγωνίζεται για να αποδοθεί δίκαιο στην υπόθεση του αγοριού από το Αφγανιστάν. Ήλπιζε ότι η κυβέρνηση Ομπάμα θα έδειχνε ευαισθησία στο δράμα αυτού του παιδιού, που υφίσταται φρικαλέα μεταχείριση επί περίπου εφτά χρόνια! Αλλά μάταιες οι ελπίδες. Ο υπουργός Άμυνας κωφεύει μέχρι στιγμής στις σχετικές εκκλήσεις για την απελευθέρωση του νεαρού Αφγανού, που μέχρι τώρα έχει πολλές φορές αποπειραθεί ν’ αυτοκτονήσει. Ο σημερινός υπουργός Άμυνας κατείχε το αξίωμα αυτό και στην κυβέρνηση Μπους. Και μας φωνάζει ότι είναι πάντα ο ίδιος. Αυτή είναι η «αμερικανική δικαιοσύνη», την οποία θέλουν να επιβάλουν σε όλον τον πλανήτη. Καμαρώστε την ή φτύστε την!