Γιορτάζουμε γιατί χάθηκε άλλο ένα κομμάτι ελληνικό;
Οταν οι μανάδες, τα αδέλφια και τα παιδιά ακόμη αναζητούν, ψάχνουν, δεν λένε να βγάλουν τα μαύρα για τους δικούς τους, τους 1.619, που εδώ και 35 χρόνια ακόμη αγνοούνται και κανείς δεν τους λέει έστω πού είναι θαμμένοι, να πάνε νʼ ανάψουν ένα κερί…
Οταν ο τύμβος της Μακεδονίτισσας είναι γεμάτος νεκρούς, ήρωες που έχασαν τη ζωή τους βάζοντας τα στήθη τους απέναντι στον «Αττίλα», που συνεχίζει να ζει και κρατάει δικά μας εδάφη…
Οταν υπάρχουν χιλιάδες πρόσφυγες, που έχασαν τα σπίτια τους, το βιος τους…
… εμείς εδώ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΜΕ! Τι; Άλλη μια χαμένη γη, ποτισμένη με αίμα ελληνικό…
Κόστισε πολύ ακριβά η αποκατάσταση. Πληρώθηκε με ζωές, μάρτυρες, βιασμούς, λεηλασίες, βανδαλισμούς, ερείπια. Με τη μισή Κύπρο τουρκική. Κι εμείς πανηγυρίζουμε;
Αντί να κλαίμε! Γιορτή, αντί ένα λιτό μνημόσυνο, γονατιστοί στην Κύπρο μας. Με την υπόσχεση, όχι απλώς ότι «δεν ξεχνάμε», αλλά ότι δεσμευόμαστε. Ότι βήμα πίσω δεν θα κάνουμε. Για αγώνα όλοι μαζί, μέχρι να ξαναδούμε την Κύπρο λεύτερη και ενωμένη. Χωρίς εποίκους και ξένα στρατεύματα κατοχής.
Κατάργησε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας την πασαρέλα στην οποία είχε… μετεξελιχθεί η «γιορτή» της 24ης Ιουλίου, αλλά πρέπει και να πάψει να λέγεται «Αποκατάσταση της Δημοκρατίας», τίτλο που εφηύραν για να κρυφτούν οι ευθύνες εκείνων που άφησαν αβοήθητη την Κύπρο, γιατί ήταν… μακράν…