ΑΛΩΠΗΞ ΚΑΙ ΕΧΙΝΟΣ

Στη δημοσκοπική αφενός και κλεπτοκρατική αφετέρου δημοκρατία μας, κάποιοι ετοιμάζουν τις αποσκευές τους, μήπως καλού κακού υποχρεωθούν να παραδώσουν, και κάποιοι τις ετοιμάζουν μήπως αντιστρόφως κληθούν να αναλάβουν!
Στις περιπτώσεις αυτές το δίλημμα το έχει το εκλογικό σώμα, το οποίο πριν έρθει η στιγμή να αποφασίσει ας σκεφθεί και τον ακόλουθο μύθο του ευρηματικότατου Αισώπου του Φρυγός (Αισώπειοι Μύθοι, Ζήτρος σελ. 80-81):
Όταν κάποιος πολιτικός αρχηγός δικαζόταν στη Σάμο για αδίκημα που μπορούσε να επισύρει την ποινή του θανάτου, ο Αίσωπος, υπερασπίζοντάς τον, είπε: «Μια αλεπού που περνούσε από έναν ποταμό παρασύρθηκε σ’ ένα φαράγγι κι επειδή δεν μπορούσε να βγει απ’ αυτό, ταλαιπωρούνταν για πολλή ώρα και κολλούσαν πάνω της πολλά τσιμπούρια. Ένας σκαντζόχοιρος που τριγύριζε εκεί, μόλις την είδε, τη λυπήθηκε και της είπε αν θέλει να της βγάλει τα τσιμπούρια, εκείνη όμως δεν τον άφηνε. Όταν τη ρώτησε για ποιον λόγο τού το αρνείται, αυτή είπε: “Αυτά πια έχουν χορτάσει από μένα και μου ρουφούν λίγο αίμα, αν μου βγάλεις αυτά, θα έρθουν άλλα πεινασμένα και θα μου πιουν το υπόλοιπο αίμα”. Λοιπόν και σας Σάμιοι αυτός πια καθόλου δεν θα σας βλάψει, διότι είναι πλούσιος, ενώ αν τον σκοτώσετε, θα έρθουν άλλοι φτωχοί, που κλέβοντας τα δημόσια χρήματα θα τα καταξοδέψουν για ζημία σας».

Για την αντιγραφή
Στέλιος Παπαθεμελής