Παιδική κατασκήνωση πάνω σε ρέμα!
Απίστευτο και όμως αληθινό: Παιδική κατασκήνωση είναι κτισμένη πάνω σε ρέμα που μπαζώθηκε πρόχειρα για να γίνει
οικόπεδο! Παρόλο που το Συμβούλιο της Επικρατείας έχει αποφανθεί να ανακληθεί η άδεια λειτουργίας της, όπως και έκανε αμέσως το υπουργείο Υγείας, ο νομάρχης Χαλκιδικής, πριν από περίπου ενάμισι μήνα, επέτρεψε τη λειτουργία της, αγνοώντας τους κινδύνους που διατρέχουν τα ανύποπτα παιδάκια που φιλοξενούνται!
Η υπόθεση αποκαλύφθηκε όταν η κατασκήνωση, που είχε το εύηχο όνομα «Γλάροι» (σ.σ.: αν και έτσι όπως εμφανίζεται η υπόθεση, μάλλον θα έπρεπε να λέγεται
κοράκια), πήρε μέρος στους διαγωνισμούς Ταμείων και φορέων με σκοπό να αναλάβει το έργο της θερινής διαβίωσης (διακοπών) των παιδιών των μελών τους.
Ένα από τα Ταμεία που έλαβαν σχετική προσφορά από τη συγκεκριμένη κατασκήνωση ήταν και το Ενιαίο Ταμείο Ανεξάρτητα Απασχολούμενων (ΕΤΑΑ). Το ΔΣ του Ταμείου όμως απέρριψε την προσφορά επειδή η κατασκήνωση δεν είχε άδεια, δεδομένου ότι, όπως αναφέρει η απόφαση του ΣτΕ, στην έκτασή της υπάρχει ορατό ρέμα που έχει επιχωματωθεί και εμποδίζει τη ροή των υδάτων!
Αμέσως έπειτα από αυτό, ο νομάρχης Χαλκιδικής, πρώην δικηγόρος της επιχείρησης που ελέγχει την κατασκήνωση, έσπευσε και συνάντησε τον πρόεδρο του Ταμείου, ζητώντας του να ανακαλέσει την απόφαση και να επανεξετάσει το θέμα! Προφανώς ο νομάρχης λησμόνησε την ιδιότητά του και θυμάται μόνο την εργασιακή του σχέση με την επιχείρηση. Γι’ αυτό και αντιδρά ως
υπάλληλός της!
Μπορεί όμως να μην
κατάφερε τίποτα εν προκειμένω ο νομάρχης με το ΕΤΑΑ, αλλά
κατάφερε να ξαναδώσει άδεια λειτουργίας στην κατασκήνωση, αδιαφορώντας αν θέτει σε κίνδυνο τη ζωή εκατοντάδων παιδιών!
Ενώ, δηλαδή, υπάρχει απόφαση του ΣτΕ (αρ. 2407/2008) του Δ΄ τμήματος, που δέχεται ως σωστή, νόμιμη και παραδεκτή την απόφαση της Νομαρχίας Χαλκιδικής του 1999 που «έβαλε λουκέτο» στην κατασκήνωση, η ίδια νομαρχία, με άλλον νομάρχη όμως τώρα, δίνει άδεια λειτουργίας στην κατασκήνωση (αρ. πρωτ. 11/ 954/ 27/ 5/ 2009) για φιλοξενία 487 παιδιών από 6 μέχρι 16 ετών! Ο όρος που βάζει είναι να μη χρησιμοποιούνται οι οικίσκοι που βρίσκονται εντός της οριογραμμής του ρέματος. Δηλαδή δέχεται ότι υπάρχει ρέμα που μπαζώθηκε και οικίσκοι για παιδιά επί αυτού! Και παρ’ όλα αυτά δίνει στην κατασκήνωση άδεια λειτουργίας. Με άλλα λόγια, η νομαρχία πιστεύει πως αν έρθει καμιά «κατεβασιά» από τα βουνά, ύστερα από κάποια ξαφνική μπόρα του καλοκαιριού, θα παρασύρει ή θα κάνει ζημιές στους οικίσκους που είναι μέσα στο ρέμα και τους άλλους που είναι στις όχθες θα τους αφήσει
ανέπαφους! Αγνοεί δηλαδή πως το νερό, αν δεν έχει διέξοδο από τη φυσική του πορεία θα
ξεσπάσει κάπου αλλού και φυσικά τα πρώτα σημεία που θα υποστούν τις συνέπειες του «ξεσπάσματος» θα είναι τα διπλανά από τον κλειστό φυσικό διάδρομο, δηλαδή όσα είναι στις όχθες του ρέματος
Πέρα από αυτό όμως, εδώ το θέμα δεν είναι
γεωγραφικό ούτε πολιτικό. Είναι βαθιά κοινωνικό και ανθρώπινο, αφού έχει να κάνει με 487 ψυχές που με την απόφαση του νομάρχη Χαλκιδικής τίθενται σε άμεσο κίνδυνο. Και φυσικά, ύστερα απ’ όλα αυτά, τα ερωτήματα που ανακύπτουν είναι πολλά και πελώρια, γιατί αποκαλύπτουν πως σ’ αυτόν τον τόπο δεν λειτουργεί τίποτα. Δηλαδή:
Δεν υπάρχει κανένας αρμόδιος, π.χ. ο περιφερειάρχης, για να
τραβήξει το αυτί του δημάρχου και να του επιβάλει να σεβαστεί την απόφαση του ΣτΕ;
Αν ένας πολίτης ανατρέπει συνειδητά και παραβιάζει δικαστικές αποφάσεις, τιμωρείται. Ο νομάρχης που παραβιάζει την απόφαση του ανωτάτου ακυρωτικού δικαστηρίου, γιατί δεν τιμωρείται; Ποιος τον έχει στο
απυρόβλητο και γιατί;
Αν γίνει κάτι κακό (που το απευχόμαστε βέβαια με όλη μας την ψυχή) ποιος θα φταίει; Ο νομάρχης που παρανομεί ή το κράτος που δεν μπορεί να εφαρμόσει τον νόμο;
Τελικά επιτρέπεται να χτίζει κανείς πάνω σε ρέματα ή όχι; Γιατί αν δεν επιτρέπεται, γιατί οι κατασκηνώσεις «Γλάροι» αντί να τιμωρηθούν
επιβραβεύθηκαν; Μήπως επειδή είχαν
υπάλληλο τον νομάρχη στο παρελθόν; Αν όμως οι εργασιακές σχέσεις και τα προσωπικά συμφέροντα τίθενται από ορισμένους πάνω από τη ζωή μικρών παιδιών, για ποιο κράτος και για ποια κοινωνία μιλάμε;