ΝΑ ΜΗ ΓΙΝΕΙ… ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΟ ΠΕΔΙΟΝ ΤΟΥ ΑΡΕΩΣ

Οργή και αγανάκτηση έχει προκαλέσει στους κατοίκους πέριξ του Πεδίου του ʼρεως η προσπάθεια που επιχειρείται για τη δήθεν ανάπλαση –όπως τη χαρακτηρίζουν– πάρκων και ελεύθερων εκτάσεων, που σκοπό έχει την προετοιμασία τους για εμπορική εκμετάλλευση, με τα δένδρα και τα φυτά να λειτουργούν ως… ντεκόρ στις καφετέριες και τα εμπορικά κέντρα που ετοιμάζονται να λειτουργήσουν.
Όπως υποστηρίζουν οι δεκάδες κάτοικοι της περιοχής γύρω από το Πεδίον του ʼρεως που υπογράφουν και σχετικό υπόμνημα, τα πάρκα και οι δασικές εκτάσεις της Αττικής σύντομα θα γίνουν «πίσω αυλές» καταστημάτων ή δενδροστοιχίες ασφαλτοστρωμένων πλατειών!
Χαρακτηριστικά οι κάτοικοι στο υπόμνημά τους αναφέρουν:
«Το πιο πρόσφατο θύμα αυτής της πολιτικής οικονομικής αξιοποίησης και κερδοφορίας μέσω του πρασίνου είναι το Πεδίον του ʼρεως. Τόσο το κράτος όσο και η προσφάτως αναλαβούσα τη διεύθυνση του Πεδίου, Υπερνομαρχία Αθηνών έχουν επί χρόνια ανεχθεί την καταστροφή του Πεδίου. Από τις χονδροειδείς καταπατήσεις του Πανελληνίου Γυμναστικού Συλλόγου και τα αυθαίρετα κτίσματα που το ίδιο το κράτος αδειοδότησε εντός του Πεδίου του ʼρεως μέχρι την πλήρη εγκατάλειψή του από τη διευθύνουσα αρχή και από τη διαρκώς αποδεκατιζόμενη υπηρεσία Δασών. Η συνειδητή παραγνώριση των καθηκόντων φροντίδας και αναδασώσεως (αποκαταστάσεως και πυκνώσεως της βλαστήσεως, γκρεμίσματος των αυθαιρέτων κτισμάτων και ασφαλτοστρώσεων) εξικνείται μέχρι του σημείου η περιβαλλοντικώς υπερευαίσθητη Υπερνομαρχία Αθηνών-Πειραιώς να δίνει λυσσαλέο αγώνα ώστε το Πεδίον του ʼρεως να μη θεωρείται δάσος και να μην απολαμβάνει την προστασία που παρέχουν τα άρθρα 24 παρ. 1 και 117 παρ. 3 του Συντάγματος στα δάση και προφανώς η ίδια να μη βαρύνεται με υποχρεώσεις που δεν επιδέχονται επικερδούς εκπληρώσεως. Οι προτεραιότητες της Υπερνομαρχίας καθίστανται σαφείς από την κατανομή των 9 εκατομμυρίων: 720.000 ευρώ για φυτοτεχνικά έργα, 4.372.785 ευρώ για έργα πολιτικού μηχανικού και 2.371.680 ευρώ για έργα ηλεκτρολογικά και υδραυλικά.
Είναι απορίας άξιον πώς η περιβαλλοντική προστασία λαμβάνει ως περιεχόμενο τον “καλλωπισμό” και την “αισθητική απόλαυση” ως πρόφαση για τη δόμηση και την εμπορευματική χρήση. Πώς μπορεί κανείς να επικαλείται την προστασία του περιβάλλοντος και ταυτόχρονα να αντιμετωπίζει τα δάση ως πλατείες».