Μια απόπειρα δωροδοκίας και μια στάση Ηθικής μιας ζωής

Ο Μάνιος Κούριος Δεντάτος ήταν μια θρυλική φυσιογνωμία της Ρωμαϊκής ιστορίας. Ένας ολιγαρκής και αδιάφθορος ήρωας.
Όπως διαβάζουμε σε ένα λατινικό κείμενο, «κάποια μέρα υποδέχεται τους πρέσβεις των Σαμνιτών», καθισμένος «σε ένα σκαμνί δίπλα στη φωτιά, να γευματίζει από ένα ξύλινο πιάτο», που ήρθαν «με πολύ χρυσάφι για να τον δωροδοκήσουν».
Οι απεσταλμένοι των Σαμνιτών «θαύμασαν τη φτώχεια του», αλλά του πρόσφεραν «πολύ χρυσάφι, για να το χρησιμοποιήσει» όπως θα ήθελε.
Αυτός «χαλάρωσε το πρόσωπό του με ένα γέλιο», λέγοντας:
«Απεσταλμένοι της περιττής, για να μην πω ανόητης πρεσβείας, να πείτε στους Σαμνίτες ότι ο Μάνιος Κούριος προτιμά να διατάζει τους πλούσιους, παρά να γίνει πλούσιος ο ίδιος».
Ενώ συμπλήρωσε: «Και θυμηθείτε ότι εγώ ούτε στη μάχη μπορώ να νικηθώ, ούτε με χρήματα να διαφθαρώ».
Όπως τουλάχιστον υποστήριζαν οι Ρωμαίοι, τους ήρωες των πρώτων αιώνων της Ρώμης τους χαρακτήριζαν η εγκράτεια και η ολιγάρκεια.
Η ηθική παρακμή, όπως σημειώνουν οι ρωμαίοι ιστορικοί, συνδέεται κυρίως με τα ελαττώματα της απληστίας (avaritia) και της χλιδής (luxuria). Αφού αυτή προέκυψε αργότερα, μετά τη διαφθορά της εξουσίας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Αυτά έτσι, για να γίνονται συγκρίσεις και να εξάγονται συμπεράσματα.
Οι εποχές, πολλές φορές, αντιγράφουν γεγονότα, καταστάσεις και περιστατικά.