ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ ΣΤΟ ΣΚΟΠΙΑΝΟ

Απαισιόδοξες είναι, σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες μας, οι προοπτικές για μια ουσιαστική, σοβαρή πρόοδο στο Σκοπιανό μετά και τον τελευταίο γύρο συνομιλιών υπό την αιγίδα του ειδικού μεσολαβητή Μ. Νίμιτς. Κατά τις ίδιες πληροφορίες, ο πρέσβης Αδ. Βασιλάκης παρέδωσε στο υπουργείο Εξωτερικών την έκθεσή του την Πέμπτη για τις πρόσφατες συνομιλίες. Εκεί προσεγγίζει με ιδιαίτερη απαισιοδοξία τις εξελίξεις από δω και πέρα.
Εκτιμά δε σαφώς ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να αποδεχτεί ορισμένα βασικά σημεία των νέων προτάσεων Νίμιτς, αφού επί της ουσίας όχι μόνο δεν συνιστούν πρόοδο, αλλά προσχωρούν σε αλυτρωτικές θέσεις των Σκοπιανών. Μάλιστα, κατά τη χαρακτηριστική έκφραση έμπειρου διπλωμάτη, «η νέα φάση αποτέλεσε ένα βήμα πίσω» στην όλη διαδικασία.
Όπως φαίνεται, αυτό που σε καμιά περίπτωση δεν
ικανοποιεί την ελληνική πλευρά είναι ότι δεν κατοχυρώνεται πλήρως και με τρόπο μη επιδεχόμενο αμφισβήτησης η θέση μας για «μια ονομασία “erga omnes” καθώς και στο εσωτερικό των Σκοπίων».
Απ’ τη μεριά της η κυβέρνηση της FYROM προωθεί την πάση θυσία χρήση του ονόματος «Μακεδονία» στο εσωτερικό, καθώς και σε διαβατήρια (αυτό εναλλακτικά με τη διεθνή ονομασία, εφόσον υπάρξει συμφωνία επ’ αυτού). Επίσης αντιτίθεται στο να υπάρξει απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ με την οποία να απευθύνεται πρόσκληση σε όλα τα κράτη-μέλη του διεθνούς οργανισμού να υιοθετήσουν τη συμφωνημένη ονομασία, ακόμα και αυτά που έχουν αναγνωρίσει τα Σκόπια με το όνομα «Μακεδονία».
Και στο σημείο αυτό φαίνεται πως ούτε οι νέες προτάσεις Νίμιτς είναι καθαρές. Γι’ αυτό και η σχετική απαισιοδοξία. Οπότε οι προοπτικές μάλλον διαγράφονται αρνητικές. Αν κάτι αυτήν τη στιγμή αφήνει περιθώρια μιας κάποιας, έστω αμυδρής, αισιόδοξης προσέγγισης, είναι μια διαφαινόμενη ελαφρά αλλαγή στάσης εκ μέρους της Ουάσινγκτον.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις κύκλων του υπουργείου
Εξωτερικών, η νέα διοίκηση Ομπάμα δεν είναι τόσο άκαμπτη, σε σύγκριση με την προηγούμενη Μπους.
«Μας ακούνε», είναι η σχετική εκτίμηση. Με την έννοια ότι υπάρχει ένα ενδιαφέρον, μια «κατανόηση» των ελληνικών θέσεων. Χωρίς αυτό βέβαια να αποκλείει το «ναι» ή το «όχι»