ΔΕΞΙΑ, ΟΛΟ ΚΑΙ ΔΕΞΙΟΤΕΡΑ

Μήπως το πήρε πολύ δεξιά το τιμόνι ο καπετάνιος; Όχι τίποτα άλλο, αλλά στρώνει μια χαρά το χαλί για το ΠΑΣΟΚ που επέρχεται με ταχύτητα από το «βιράζ» που λένε και στον στίβο (από τη στροφή, εκεί στο διακοσάρι πριν μπεις στην ευθεία των εκατό μέτρων) που θα σαρώσει μόνο με αντιδεξιό λόγο αφού θα έχει φροντίσει η Νέα Δημοκρατία να ενεργοποιήσει όλα τα αντιδεξιά αντανακλαστικά του κόσμου. Και είναι πολλά αυτά. Τόσο πολλά που αρκούν για να υποκαταστήσουν τον πολιτικό λόγο και να βγάλουν το κόμμα που διεκδικεί την εξουσία από τη δύσκολη θέση να βρει επιχειρήματα, προτάσεις και λύσεις.
Τελικά φαίνεται πως κανείς δεν ξεφεύγει από τον εαυτό του και από αυτά που τον κυνηγούν ως κληρονομιά, γονίδια και γενετική μνήμη. Ο Κ. Καραμανλής είχε δώσει πριν από το 2004, αλλά και το πρώτο διάστημα της πρωθυπουργίας του, την εικόνα του σύγχρονου και ανθρώπινου πολιτικού που όχι μόνο δεν συρόταν από τα σκληρά δεξιά χαρακτηριστικά της παράταξής του, αλλά ήταν έτοιμος να θυσιάσει ακόμα και τα όποια εισπρακτικά μέτρα που θα οδηγούσαν σε ανάκαμψη της οικονομίας προκειμένου να στρώσει κάπως η καθημερινότητα των ανθρώπων και να δουν μια δραχμή (ευρώ τέλος πάντων) στην τσέπη τους.
Τώρα η πολιτική του εκφράζεται από τη σκληρή γλώσσα εμπόρων και τεχνοκρατών που υπηρετούν σε υπουργεία, γλώσσα που κάθε άλλο παρά φιλική είναι προς τον κόσμο. Συγχρόνως λαμβάνονται μέτρα μόνο εισπρακτικά και επαχθή για την ήδη δύσκολη καθημερινότητα των ανθρώπων, χωρίς αυτά να εντάσσονται σε μια προοπτική ανάκαμψης και ανάπτυξης, χωρίς να περιγράφει κανείς τι θα γίνει έπειτα από αυτά και πόσο θα κρατήσουν, κάτι που κάνει ακόμα χειρότερα τα πράγματα.
Δίπλα σ’ αυτά, η κυβέρνηση, μετά την ήττα των ευρωεκλογών, έκανε ευαγγέλιο τις «σοφίες Καρατζαφέρη», θεωρώντας ότι αυτές του έδωσαν μεγάλο ποσοστό στερώντας το από την ίδια (ενώ αν δεν υπήρχε Καρατζαφέρης και ΛΑΟΣ οι απώλειές της απλώς θα πήγαιναν αλλού, αλλά αυτό δεν μπορεί να το καταλάβει και να το αποδεχθεί), με αποτέλεσμα να κινείται σαν γραφική Ακροδεξιά, με μέτρα καταστολής και αστυνομικής αντίληψης προς ό,τι κινείται. Νομοσχέδια, νόμοι, κουκούλες, DNA, κάμερες, δηλωμένα καρτοκινητά, παρακολουθήσεις τηλεφώνων, μαζί με μεταναστοφοβία, ανασφάλεια από επιθέσεις σε αστυνομικούς, δημιουργούν ένα ισχυρό μείγμα σκληρής δεξιάς αντίληψης και πολιτικής που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η κυβερνώσα παράταξη επιστρέφει στις ρίζες μπας και διασώσει έτσι την παραμονή της στην εξουσία. Δεν μπορεί πια να κάνει κεντρώα ανοίγματα, ενώ στο πεδίο των ιδεών και των δημοκρατικών ελευθεριών δεν είχε και δεν έχει ιδιαίτερες επιδόσεις.
Η επιστροφή στις ρίζες είναι μια ανακλαστική διαδικασία στην πίεση που δέχεται πολιτικά και κοινωνικά όχι μόνο από κόμματα αλλά από δρώμενα, δράσεις και συμπτώσεις στο ελληνικό γίγνεσθαι. Όταν πιέζεται κάποιος αυτομάτως γυρίζει στους τρόπους αντίδρασης που ξέρει, στο περιβάλλον των οποίων νιώθει ασφαλής, όσο κι αν αυτό δεν είναι το πιο ενδεδειγμένο για τα σύγχρονα κοινωνικά αιτήματα. Θα έλεγε κανείς ότι όλα άρχισαν από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2007 που επέλεξε να κάνει ο Κώστας Καραμανλής, θέλοντας να έχει ανανεωμένη εντολή και νέα θητεία. Η νίκη ήρθε άνετα, αλλά ο αριθμός των βουλευτών που εξέλεξε (152) οδήγησε σε μια ομηρία που έγινε ακόμα μεγαλύτερη μετά την αυτονόμηση Τατούλη και την έκθεση σε κατηγορίες ποινικού περιεχομένου του βουλευτή Παυλίδη, αλλά και την εμπλοκή σε υποθέσεις σκανδάλων άλλων βουλευτών. Αν ήταν στο χέρι του Κ. Καραμανλή θα τους είχε απομακρύνει όλους, αλλά αυτό με τις συγκεκριμένες συνθήκες οδηγεί σε πτώση της κυβέρνησης. Αν είχε τους βουλευτές που εξέλεξε το 2004 (165), θα μπορούσε να κάνει άλλου είδους πολιτική. Δεν θα ήταν δέσμιος του κ. Παυλίδη, των «βατοπεδινών» ή άλλων που εμπλέκονται δικαίως ή αδίκως σε σκανδαλώδεις υποθέσεις.
Το περιβάλλον αυτό προκαλεί εκνευρισμό στον πρωθυπουργό που φαίνεται ότι αφήνεται σε πιέσεις δεξιάς στροφής, με πιο αναμενόμενο αποτέλεσμα την απομάκρυνση όλο και περισσότερο από τις αγωνίες των πολιτών για το οικονομικό τους αύριο και την ευαισθησία-φόβο τους στην πιθανότητα οικοδόμησης ενός αστυνομικού κράτους. Και η επιστροφή ύστερα από τέτοια απομάκρυνση είναι από δύσκολη έως αδύνατη.