Βυζάντιον
Ετοιμάζω βαλίτσα για τις διακοπές, οι οποίες θα είναι μεγαλύτερες του αναμενομένου. Και σκέφτηκα να δημοσιεύσω σήμερα μερικά από τα μηνύματα αναγνωστών που τείνουν να στοιχειώσουν κρεμασμένα στο ηλεκτρονικό γραμματοκιβώτιο. Όχι ακόμα. Αποφάσισα να κάνω οικονομία, να τα κρατήσω για τις δύσκολες μέρες του Δεκαπενταύγουστου, αν και κρίνω ότι είναι απολύτως ακατάλληλα για το κοινό εκείνων των ημερών – εικάζω ότι ως εφημερίδα θα καταγράφουμε την υψηλότερη αναγνωσιμότητα στο στρατιωτικό θέρετρο του Αγίου Ανδρέα, με τους απόστρατους που επιτηρούν με κιάλια τον ορίζοντα. Κατεβάζω τα παντζούρια και τη θερμοκρασία στο κλιματιστικό, είναι μεσημέρι, αλλά ανάβω το φως και αρχίζω τη σύνταξη του παρόντος.
Ομολογώ πως μου έχει λείψει ο χειμώνας. Εκείνα τα μελαγχολικά απογεύματα της Τετάρτης ή τα βροχερά πρωινά της Πέμπτης που αρχίζω και γράφω τη στήλη. Τότε τα παράθυρα είναι ανοιχτά, το καχεκτικό φως μπαίνει στο δωμάτιο, τέλος πάντων έχω την καθημερινότητα που με κάνει να αισθάνομαι ασφαλής. Τώρα δοκιμάζω ένα νέο μοντέλο αυτισμού: Κλειστά παντζούρια, ελεγχόμενη θερμοκρασία, επικοινωνώ με τον υπόλοιπο κόσμο μόνο μέσω e-mail και Facebook. Είναι θλιβερό, αλλά μόνο η ΕΥΠ μπορεί να μάθει πώς ακριβώς αισθάνομαι. Είναι τραγικό, αλλά πλέον μοιραζόμαστε, έστω και ακουσίως, τις σκέψεις μας μόνο με την ΕΥΠ…
(Παρακαλώ την καλή υπηρεσία όπως κρατήσει στα πιο απόκρυφα των αρχείων της αυτό που, με περισσή ντροπή, μόλις ανακάλυψα: Μου αρέσει στα κρυφά ο Χατζηγιάννης… Και με την ευκαιρία θα ήθελα να δώσω ένα μικρό χαστουκάκι, προς συμμόρφωση, σε όσους ισχυρίζονται ότι και η γραφή είναι τέχνη. Είναι, αλλά δεν έχει καμία μα καμία σχέση με τη μουσική. Ο Χατζηγιάννης γράφει ένα σουξέ και εισπράττει για χρόνια. Ο γραφιάς δεν μπορεί να το κάνει αυτό. Αντιθέτως μπορεί να κάνει παροδικό σουξέ αν γράφει, ας πούμε, για τον Χατζηγιάννη.)
Ρώτησα για ποιον λόγο απομακρύνθηκε ο Κοραντής. «Μα είσαι ηλίθιος τελικά, έτσι δεν είναι, Προκόπιε; Απομακρύνθηκε επειδή έδωσε στη δημοσιότητα τις συνομιλίες ως είχαν και δεν έκανε το απαραίτητο μοντάζ. Θύμωσε το Μαξίμου, θύμωσε ο Προκόπης, θύμωσε και ο Μαρκογιαννάκης, ασχέτως αν
υποχρεώθηκε να εμφανιστεί άνετος, προκειμένου να δείξει ότι δεν είχε πρόβλημα με την εμπλοκή της συζύγου του. Επίσης σε παρακαλώ να μη δώσεις σημασία σε κάποιες αναφορές που έλεγαν ότι ο Κοραντής είχε προβλήματα με τις ξένες μυστικές υπηρεσίες. Βλακείες. Ειδικά οι Αμερικανοί εδώ και μερικές δεκαετίες δεν ενδιαφέρονται για το ποιος διοικεί την ΕΥΠ. Έχουν πλέον το δικό τους μόνιμο προσωπικό…»
Το έψαξα αρκετά. Και οφείλω να σας πω ότι οι εξελίξεις σχετικά με την ΕΥΠ είναι λίαν ανησυχητικές, τρομακτικές θα έλεγα. Διότι εκεί που είχαμε μία υπηρεσία με κοινωνικό στάτους αντίστοιχο της ταυτότητάς της, πλήρως απαξιωμένο δηλαδή, ξαφνικά άρχισε να αποκτά δημοφιλία. Η κοινωνία πλέον πιστεύει ότι η ΕΥΠ είναι χρήσιμη στην πατρίδα και στον πολίτη, είναι ένας φορέας στον οποίο μπορείς να έχεις εμπιστοσύνη. Θα σε προστατεύσει και θα βγάλει από τη μέση τους κακούς. Κάτι σαν την «Ομάδα Έψιλον» που παίζει στον Χαρδαβέλλα δηλαδή. Μόνο που δεν είναι έτσι. Και όταν η βλακεία συναντάται με την άγνοια, τότε το μείγμα γίνεται εκρηκτικό. Δεν ξέρω αν δώσατε την πρέπουσα σημασία σε δημοσιεύματα που ανέφεραν ότι η ΕΥΠ πάει να γίνει κάτι σαν το FBI με αυξημένες επιχειρησιακές δυνατότητες κατά του οργανωμένου εγκλήματος. Καλό; Όχι και τόσο. Διότι, αγάπη μου, ο ρόλος της ΕΥΠ προσδιορίζεται από την επιχειρησιακή αντιμετώπιση των οργανωμένων απειλών κατά της χώρας και της δημόσιας ασφάλειας. Το να δώσεις σε ανώνυμους μυστικούς τύπους μεγαλύτερη θεσμική ευελιξία είναι σαν να μοιράζεις καλάσνικοφ στα στενά γύρω από την Ομόνοια. Διαβάζω το σάιτ της καλής υπηρεσίας. Χαμογελάω όταν σταματώ πάνω σε πατριωτικές αναφορές. Σκάω στα γέλια με τις προτάσεις για πατριωτικά και άλλα αναγνώσματα, ας πούμε για τη φυλετική ταυτότητα των αρχαίων Μακεδόνων. Ναι, δεν αμφιβάλλω ότι εντός της καλής υπηρεσίας υπάρχουν άνθρωποι με έντονη πατριωτική συνείδηση και καλές προθέσεις. Όμως μου περιγράφουν και απίστευτες καταστάσεις, όπως: την ανάληψη δουλειών προς εξυπηρέτηση πλουσίων φίλων των εκάστοτε κυβερνώντων. Ακούω, ας πούμε, για αποστολή της ΕΥΠ που ανέλαβε να μάθει αν αναρτήσεις σε μπλογκ με αντικείμενο συγκεκριμένη εκδοτική επιχείρηση γίνονται από τους υπολογιστές της ίδιας της εταιρείας. ʼλλος έρχεται και μου λέει ότι η ΕΥΠ διατηρεί άριστες σχέσεις με τους ντίλερ κόκας της καλής κοινωνίας, προκειμένου να λαμβάνει αναλυτικό κατάλογο πελατών. Επίσης ακούω απίστευτες διηγήσεις για λεπτομερή φακελώματα προσώπων του δημοσίου χώρου, με λεπτομέρειες που αγγίζουν ως και τις πιο προσωπικές προτιμήσεις. Πού θέλω να καταλήξω; Ότι ένα μεγάλο εύρος δραστηριοτήτων της καλής υπηρεσίας αντιμετωπίζει εσωτερικούς παράγοντες ως εξωτερικούς. Να, για παράδειγμα, κυκλοφορούν λίστες με δημοσιογράφους που διατηρούν πατριωτικές θέσεις. Αυτό είναι ανατριχιαστικό για δύο λόγους. Για τον προφανή, τη σύνταξη καταλόγου, αλλά και για την ανακήρυξη μιας υπηρεσίας σε κριτή που
αποφασίζει ποιος διατηρεί πατριωτικές θέσεις και ποιος όχι. Ουδέποτε η ΕΥΠ έκανε μόνον αυτό για το
οποίο δημιουργήθηκε, την προάσπιση της χώρας από εξωτερικούς
εχθρούς. Το πρόβλημα με την ΕΥΠ είναι ότι κατασκευάζει περισσότερους εχθρούς από αυτούς που χρειάζεται πραγματικά να αντιμετωπίσει. Και κάτι τελευταίο, πιο χαριτωμένο. Ξέρετε τι σημαίνει να αναλαμβάνει ένας εισαγγελέας (ανεξαρτήτως ονόματος και προελεύσεως) την ΕΥΠ; Ένας λειτουργός της Δικαιοσύνης αναλαμβάνει να συντονίζει την κατ’ επάγγελμα και κατά συρροή παραβίαση νόμων και μάλιστα με τρόπο που πλήττει βάναυσα τη φύση του δημοκρατικού πολιτεύματος. Καλό; Αδιάφορο. Αν ο νέος διοικητής κοιμάται ήσυχος…(Με την ευκαιρία, ας κάνουν και την αλλαγή στο σάιτ της υπηρεσίας…)
Μιλώντας περί πατριωτισμού, έχω μια καλή πληροφορία που λέω να τη μοιραστώ μαζί σας, πιθανότατα για να απολαύσω την αποστροφή σας. Λοιπόν, από μια καλή υπερατλαντική πηγή, που διαθέτει σοβαρές άκρες, μαθαίνω ότι στα Σκόπια αρχίζουν πλέον και βλέπουν στα σοβαρά μια λύση του τύπου «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας». Και πριν φτάσουν ως εκεί θα ήθελαν να ξέρουν πώς βλέπουμε εμείς τον προσδιορισμό της εθνότητας με ένα «Μακεδόνες της Βόρειας Μακεδονίας». Τώρα, μην ανοίξουμε εδώ αυτήν την κουβέντα, γιατί θα μαλώσουμε. Σας έδωσα, όμως, το ρεπορτάζ.
Ευτυχώς ακόμα δεν έχουν αρχίσει να δημοσιεύονται στα μπλογκ πληροφορίες περί σεξουαλικού προσανατολισμού και προτιμήσεων (αυτά δεν είναι σταθερά σε όλους τους ανθρώπους), αλλά παρά τα όσα ακούγονται, φαίνεται πως θα γλιτώσουμε λίαν συντόμως από τους ρύπους της νέας μορφής νταβατζήδων που εισχώρησαν στα δημόσια πράγματα. Θα μάθατε, νομίζω, πως ένας εξ αυτών ετράπη σε φυγή όταν κάποιοι αποφάσισαν να πάρουν απολύτως στα σοβαρά τα πράγματα στα χέρια τους. Λοιπόν, για να μην πολυλογώ και επειδή τελειώνει και ο χώρος: να επέλθει νομικός διαχωρισμός. Η σελίδα που θα διατηρείς στο δίκτυο δεν θα προσδιορίζεται από την τεχνολογική της πλατφόρμα αλλά από το περιεχόμενό της. Γράφεις, ας πούμε, στο blogspot; Αν αυτά που γράφεις συνιστούν ενημερωτική υπηρεσία, τότε είσαι ηλεκτρονικό μέσο ενημέρωσης. Το κατάλαβες; Γι’ αυτό καλό είναι να μαζεύεσαι.
Χέρια ψηλά κι όλα τα φτάνω! Δικό σας! Την άλλη εβδομάδα η στήλη θα βγει μέσα από μπουκάλι!