Το ΚΥΣΕΑ υιοθετεί και καλλωπίζει επάνοδο τούρκου πασά στη Λάρισα
Δοθέντος ότι τούρκοι αξιωματικοί αυτού του βαθμού διατηρούν στη χώρα τους και τον τίτλο του «πασά», η απόφαση της ελληνικής ηγεσίας σημαίνει την επάνοδο Τούρκου πασά στη Λάρισα, ύστερα από απουσία 190 χρόνων – όπως το επεσήμανε, άλλωστε, ο τουρκικός Τύπος.
Για τον ιστορικό που θα καταγράψει αυτόν τον σταθμό στον κατήφορο της εθνικής καταισχύνης, στη συνεδρίαση του ΚΥΣΕΑ που οριστικοποίησε αυτήν την απόφαση συμμετείχαν οι υπουργοί Αμύνης Μεϊμαράκης, Εξωτερικών Μπακογιάννη, Εσωτερικών Παυλόπουλος και η σημερινή ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων.
Οι δηλώσεις που έγιναν στο τέλος της ιστορικής συνεδρίασής τους φέρουν τη σφραγίδα της μπερτόλδειας διαλεκτικής, ή της πιο οικείας στα κaθ’ ημάς ανατολίτικης κλεφτοπονηριάς των δοσοληψιών στο θέατρο του Καραγκιόζη.
Έτσι, ο σπινθηροβόλος κ. Μεϊμαράκης εξήγησε καθησυχαστικά στους νοήμονες ψηφοφόρους του (τόσο τους εκτιμά) ότι «ο διοικητής του στρατηγείου του ΝΑΤΟ (στη Λάρισα), όποιος κι αν είναι, δεν θα έχει αρμοδιότητα στον εθνικό εναέριο χώρο… Για ό,τι συμβαίνει στον ελληνικόν εναέριο χώρο την ευθύνη και την αρμοδιότητα την έχει το Αρχηγείο Τακτικής Αεροπορίας».
Η κουτοπόνηρη δήλωση του εκ της ηρωικής Κρήτης υπουργού υπολογίζει στη σύγχυση και στην άγνοια της κοινής γνώμης, με τη χρήση του ηχηρού όρου «εθνικός εναέριος χώρος». Και παράλληλα επιχειρεί να ξεπεράσει το στίγμα της εγκατάστασης Τούρκου στη Λάρισα, ξεγλιστρώντας με το «όποιος κι αν είναι».
Ποιος είναι όμως ο εθνικός εναέριος χώρος στον οποίο δεν θα έχει αρμοδιότητα εποπτείας ο Τούρκος πασάς στη Λάρισα;
Όλος ο εναέριος χώρος του Αιγαίου, πέραν των έξι μιλίων από τις ακτές, ουσιαστικά της ηπειρωτικής χώρας, έχει περιέλθει -με την ελληνική συγκατάθεση- στη δικαιοδοσία του ΝΑΤΟ ως ενιαίος ελληνοτουρκικός χώρος.
Το αυτό ισχύει και για το FIR (άλλοτε Αθηνών) και την περιοχή έρευνας και διάσωσης, αφότου ο κ. Μιχ. Λιάπης, τον Οκτώβριο του 2004, υπέγραψε στη Διεθνή Σύνοδο του ΙCAO στο Μόντρεαλ αναθεωρημένο παράρτημα της διεθνούς σύμβασης που ενοποιεί τα όρια ευθύνης στο Αιγαίο και καλεί Ελλάδα και Τουρκία να τα βρουν μεταξύ τους.
Αεροκουβέντες και σκιαμαχίες απλώς προορίζονται να συγκαλύψουν από την ελληνική κοινή γνώμη ότι από τουλάχιστον το 1992 και σταδιακά από τις κυβερνήσεις Σημίτη και τη σημερινή τα κυριαρχικά δικαιώματα στον εναέριο χώρο έχουν εκχωρηθεί στο ΝΑΤΟ, δηλαδή στους Αμερικανούς. Οι οποίοι κατήργησαν στους χάρτες τους τα θαλάσσια σύνορα Ελλάδας και Τουρκίας. Προσυπογράφουν τις τουρκικές αξιώσεις σε 300 νησιά και βραχονησίδες, χαρακτηρίζουν Λήμνο και Άη Στράτη αποστρατιωτικοποιημένα νησιά και δεν δέχονται ελληνικό εναέριο χώρο πέραν των έξι μιλίων – στα δέκα, όπως ίσχυε από το 1931.
Ουδείς λόγος βέβαια για το εγκαταλελειμμένο δικαίωμα επέκτασης των χωρικών μας υδάτων στα 12 μίλια, από μια ηγεσία δουλόφρονα και περίφοβη για τα προσωπικά και οικογενειακά της συμφέροντα.
Ένας Κρητικός της εθνικής παράδοσης, ένας από τα πορτρέτα του
Καζαντζάκη, αυτήν τη γλώσσα της ειλικρίνειας και της αντρειάς θα μιλούσε στους συμπατριώτες του. Ο κ. Μεϊμαράκης δεν τη διδάχθηκε στο πολιτικό εκμαγείο της ΟΝΝΕΔ. Αυτό εξηγεί ότι δεν βλέπει τη διαφορά μεταξύ Τούρκου πασά στη Λάρισα και «όποιου κι αν είναι» (άλλου, Γάλλου, Πορτογάλου) ΝΑΤΟϊκού διοικητή.
Έχουν τόσο φθαρεί, διαφθαρεί οι εθνικές ευαισθησίες των ατόμων που αναρριχώνται -από το πουθενά- σε θέσεις διαχείρισης των εθνικών πεπρωμένων.
Toυ κορυφαίου υπευθύνου της άμυνας στη συγκεκριμένη περίπτωση, που εμφανίζεται χαζοχαρούμενα πρόθυμος να υποβάλει έλληνες αξιωματικούς και οπλίτες στην καθημερινή ταπείνωση να στέκονται σε προσοχή και να αποδίδουν τιμές στη σημαία και στον υψηλό βαθμοφόρο της αεροπορίας που σκότωσε τον Ηλιάκη, που θέτει καθημερινά σε θανάσιμο κίνδυνο έλληνες αεροπόρους, που χλευάζει την ελληνική κυριαρχία στο νησιωτικό αρχιπέλαγος, που κραδαίνει την απειλή του casus belli και εκπροσωπεί τους σφαγιαστές της κυπριακής ανεξαρτησίας.
Θα ήταν, όμως, οπωσδήποτε άδικο να επικεντρωθεί στο πρόσωπο του υπουργού της Άμυνας ο καταλογισμός και η ετυμηγορία της Ιστορίας για την επονείδιστη απόφαση, η οποία υπήρξε ομόφωνη στο ΚΥΣΕΑ και προφανώς εκφράζει το σύνολο του πολιτικού πληρώματος της εποχής του εθνικού εκφυλισμού, αφού δεν προεκάλεσε παραιτήσεις, ή έστω θόρυβο στη Βουλή και στα Μέσα Μαζικής Εξηλιθίωσης.
Σε ό,τι αφορά ειδικότερα το ΚΥΣΕΑ, χαρακτηριστικό του κυρίαρχου χατζηαβατισμού είναι ότι πρόταση του υπουργού Αμύνης (θαυμάστε συνέπεια κριτηρίων αξιολόγησης) να αναλάβει το Πολεμικό Ναυτικό την περιφρούρηση των βραχονησίδων αντί του Λιμενικού απορρίφθηκε από τα υπόλοιπα μέλη του ΚΥΣΕΑ – προφανώς ως επικινδύνως εξερχόμενη από τα εσκαμμένα του θεάματος για την εσωτερική γαλαρία.
Εν αναμονή του τούρκου πασά της Λάρισας, τους καγχασμούς της απέναντι πλευράς του ΝΑΤΟ για τις διαβουλεύσεις του ΚΥΣΕΑ διεμήνυαν οκτώ τουρκικά μαχητικά που οργίαζαν από τις εννέα το πρωί μέχρι τις εντεκάμισι στον εθνικό εναέριο χώρο, μέχρι και μέσα στην τερματική περιοχή του αεροδρομίου της Σάμου.