Τέλος Σεπτεμβρίου οι εκλογές

Ο προδήλως εξουσιομανής Γιωργάκης εξακολουθεί να ζητάει εκλογές τον Σεπτέμβριο, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΠΙΘΥΜΕΙ ΤΗ ΔΙΕΞΑΓΩΓΗ ΤΟΥΣ ΤΟΤΕ. Όσοι δεν το αντιλαμβάνονται αυτό, είτε ανήκουν στο ΠΑΣΟΚ είτε στη Νέα Δημοκρατία, είναι εντελώς αδαείς αναφορικά με την τακτική και τη στρατηγική που προϋποθέτει κάθε άξια λόγου πολιτική κίνηση.

Με αναμφισβήτητο δεδομένο ότι ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ ΝΑ ΕΞΑΝΤΛΗΣΕΙ ΤΗΝ ΤΕΤΡΑΕΤΙΑ Η ΝΔ και τη βεβαιότητα ότι, όποτε και να διενεργηθούν οι εκλογές ενδιαμέσως, πρώτο κόμμα θα είναι το ΠΑΣΟΚ, ο Καραμανλής μία και μοναδική διαζευκτική δυνατότητα διαθέτει: Ή να περιορίσει όσο μπορεί περισσότερο τη ζημιά, θέτοντας ταυτόχρονα τις βάσεις για επανάκτηση της εξουσίας αργότερα, ή να υποστεί συντριπτική και μη αναστρέψιμη ήττα, ελπίζοντας σε κάποιο… θαύμα εάν επιμηκύνει την πρωθυπουργία του μέχρι τον Μάρτιο του 2010. (Με ποιους, άλλωστε, βουλευτές θα κυβερνήσει έως τότε, όταν από τους 151 έστω και ευάριθμοι είναι διαβλητοί;)

Προσωπικά πιστεύω ότι, με βάση τη θλιβερή εικόνα της ΝΔ, οι εκλογές περί τα τέλη Σεπτεμβρίου θα είναι ΛΑΧΕΙΟ για τον Καραμανλή. Γι’ αυτό θα όφειλε, προκειμένου να θολώσει τα νερά σχετικά με τις προθέσεις του, να προβεί σε ευρύ ανασχηματισμό ακόμα και τον Αύγουστο και να διαλύσει τη Βουλή μερικές εβδομάδες μετά. Λόγω διστακτικότητας και αναποφασιστικότητας εκ μέρους του και λόγω του ότι οι σύμβουλοι και οι στενοί συνεργάτες του έχουν κάλο στον εγκέφαλο, πολύ αμφιβάλλω αν θα υιοθετήσει μια τέτοια πρόταση. Αν δεν την υιοθετήσει, πάντως, «ξάτου»! (Η έκφραση «ξάτου» είναι τρέχουσα στην Κρήτη και θα πει: κακό του κεφαλιού του, ή κάτι ανάλογο, που το γνωρίζει άριστα η Ντόρα.)

Ας εξηγήσουμε τώρα τι σημαίνουν οι εκλογές στις αρχές του φθινοπώρου για τα δύο μεγάλα κόμματα. Πρώτον, θα έχουν μειωθεί δραστικά τα έσοδα από τον τουρισμό. Δεύτερον, θα έχει αυξηθεί η ανεργία. Τρίτον, θα ληφθούν αναγκαστικά, λόγω δουλοπρεπούς σεβασμού απέναντι στον Αλμούνια και τους ομοίους του, επιπρόσθετα φορολογικά μέτρα. Και τέταρτον, θα πρέπει να καταρτιστεί ο Προϋπολογισμός.

Τα λίαν δυσάρεστα αυτά γεγονότα θα έχουν δυσμενέστατο αντίκτυπο στην κοινή γνώμη και ειδικότερα στα λαϊκά στρώματα. Γι’ αυτό θα αποτελέσει αδιάσειστο τεκμήριο ΑΚΡΑΤΟΥ ΜΑΖΟΧΙΣΜΟΥ αν τα φορτωθεί η Νέα Δημοκρατία. Επισημαίνω ιδιαίτερα την κατάρτιση του Προϋπολογισμού του 2010, διότι το ΠΑΣΟΚ που θα κληθεί εκ των πραγμάτων να τον εφαρμόσει, θα τροφοδοτηθεί με πρόσθετα επιχειρήματα για να κατηγορεί την προκάτοχό του στην εξουσία.

Ας εξετάσουμε εξ αντιθέτου τι θα συμβεί εάν έχουν προηγηθεί οι εκλογές. Το ΠΑΣΟΚ θα αναδειχθεί πρώτο κόμμα, με ή χωρίς αυτοδυναμία. Στη δεύτερη (και πιθανότερη) περίπτωση θα λάβει από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας διερευνητική εντολή προκειμένου να συγκροτήσει κυβέρνηση. Μια διερευνητική εντολή η οποία, αν τη χειριστεί έξυπνα, αποφεύγοντας κυβέρνηση συνεργασίας σε περίπτωση που τα ποσοστά θα το επέτρεπαν, θα οδηγήσει σε νέες εκλογές με τον καινούργιο εκλογικό νόμο. Έναν νόμο που προσφέρει στο πρώτο κόμμα, αντί για 40, 50 βουλευτικές έδρες και το ΠΑΣΟΚ θα καταλάβει αυτοδύναμα την εξουσία.

Στις προγραμματικές του δηλώσεις ο νέος πρωθυπουργός θα αναμασήσει τα γνωστά από το παρελθόν, ότι παρέλαβε «καμένη γη», «άδεια ταμεία», «χάος» και τα τοιαύτα. Όμως, ό,τι και να πει, θα κριθεί και ο ίδιος και το κόμμα του από την πολιτική που θα ασκήσει με βάση την υφιστάμενη σήμερα πραγματικότητα στην Ελλάδα και διεθνώς. Κάτι που ΘΑ ΦΑΝΕΙ ΑΜΕΣΩΣ από τον Προϋπολογισμό που θα καταθέσει για το 2010. Και αυτό διότι θα μπορεί να συγκρίνει ευχερέστατα ο καθένας τις αφειδείς υποσχέσεις που δίνει εκ του ασφαλούς σήμερα με το περιεχόμενο του κατατεθησόμενου Προϋπολογισμού.

Πάντως, ανεξάρτητα από την πολιτική που θα ασκήσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, μέγα κέρδος είναι ότι θα σταματήσουν διά παντός τα αήθη παιχνίδια με επίκεντρο τον θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας, έναν θεσμό μάλιστα που τον εκπροσωπεί επαξίως ο δημοφιλέστατος στο Πανελλήνιο Κάρολος Παπούλιας. Μια προσωπικότητα κύρους, που διέπεται από θάρρος και προασπίζει με διορατικότητα και αποτελεσματικότητα τα εθνικά μας θέματα. (Πρόσφατο παράδειγμα η επίσκεψη του κ. Παπούλια στον Πρόεδρο της Σερβίας Μπόρις Τάντιτς, ο οποίος ευχαρίστησε την Ελλάδα για τη στάση της να μη συναινέσει στην ανεξαρτητοποίηση-αυτονομία του Κοσσυφοπεδίου και συμφώνησε με τη δήλωση του έλληνα Προέδρου ότι «αναμένουμε από την πολιτική ηγεσία των Σκοπίων να εγκαταλείψει τις εθνικιστικές και αναχρονιστικές πρακτικές της προς όφελος της ευημερίας και της προόδου του γειτονικού μας λαού».)

Ο τίτλος του σημερινού άρθρου είναι προδήλως υποθετικός. Σκοπός του ήταν να καταδείξει με λογικά επιχειρήματα τα ενδεχόμενα, θετικά και αρνητικά, για τα δύο κόμματα εξουσίας σε περίπτωση που οι εθνικές εκλογές προκηρύσσονταν όντως τον Σεπτέμβριο. Επιπροσθέτως, το παρόν άρθρο έπαιξε με την ιδέα ότι μια συνειδητή και αξιοπρεπής ήττα ενδέχεται να αποβεί ευεργετική για το μεσοπρόθεσμο μέλλον του ηττηθέντος.

Γνωρίζω ότι η εξουσία είναι γλυκιά και δεν εγκαταλείπεται εύκολα. Γι’ αυτό και οι εκλογές θα διεξαχθούν τον Μάρτιο, με πρόσχημα την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Ο κ. Παπανδρέου θα καταψηφίσει τον Κάρολο Παπούλια και θα τον υπερψηφίσει για νέα θητεία εφόσον κερδίσει τις εκλογές. Θα τον υπερψηφίσει, όμως, πράγματι; Πολύ αμφιβάλλω. Η κατά κόρον δήλωσή του «εάν το επιθυμεί» ακούγεται ως άρνηση. Τι ήθελε να του πει δημοσίως, «το επιθυμώ»; Ας ετοιμαστούμε, επομένως, για νέο, συγκεκαλυμμένα ή μη, ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΦΙΛΟ Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Μεγαλοφυής η ιδέα του Παναγιώτη Κρητικού, που διετέλεσε από το 1977 μέχρι το 2004 μέλος της ελληνικής Βουλής, να καλέσει τον Χριστοφοράκο, ο οποίος είχε δηλώσει ότι διατηρεί επιβαρυντικά στοιχεία για 153 βουλευτές, να διευκρινίσει ότι δεν συγκαταλέγεται μεταξύ των «συναλλασσομένων». Και πρόσθεσε κατά λέξη: «Εάν αρνηθείτε την αιτούμενη επανόρθωση, θα ενέχεστε απέναντί μου, ποινικά και αστικά, ως υπαίτιος συκοφαντικής δυσφήμησης τελούμενης εκ παραλείψεως». Ας μιμηθούν, λοιπόν, ΟΛΟΙ οι ομοίως αθώοι βουλευτές τον Παναγιώτη Κρητικό, ώστε να ξεμπροστιαστούν εξ αντιδιαστολής οι υπόλοιποι, οι οποίοι προδήλως ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΔΩΡΟΔΟΚΗΘΕΙ.