Ποιοι στήσανε το κόλπο με τα δομημένα ομόλογα

Προ καιρού βέβαια είχε αποστείλει κατηγορητήρια σε συγκεκριμένα άτομα και συνέλεξε τις αντίστοιχες απολογίες, ενώ σε μέλη προεδρείων ασφαλιστικών ταμείων έχει επιβληθεί στέρηση εξόδου από την Ελλάδα.

Ωστόσο, η αυλαία πέφτει στο τέλος του μήνα με τις απολογίες των κεντρικών πρωταγωνιστών του σκανδάλου στο οποίο εμφανίστηκε στη δημοσιότητα με το περιβόητο «κρυφό» ομόλογο των 280 εκατ. ευρώ, έκδοσης Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους.

Η αρχή του κύκλου της «συνωμοσίας», κατά τον κ. Λέκκα, βρίσκεται στα ασφαλιστικά ταμεία και το τέλος σε τεχνοκράτη χρηματοοικονομικό σύμβουλο στο Λονδίνο. Τον κ. Αγάπιο Σημαιοφορίδη, πρόεδρο του Ταμείου Επικουρικής Ασφάλισης Δημοσίων Υπαλλήλων που αγόρασε το ομόλογο, ο εφέτης ανακριτής τον κατηγορεί ότι εντάχθηκε «σε δομημένη και με διαρκή δράση ομάδα, την οποία είχαν συγκροτήσει οι συγκατηγορούμενοί του, Ιωάννης Παπαμαρκάκης, διευθύνων σύμβουλος της North Asset Management, Γεώργιος Αποστολίδης, πρόεδρος του ΔΣ της Ακρόπολις Χρηματιστηριακή και ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας Σοφοκλής Πρινιωτάκης». Οι ανωτέρω, έχοντας παρελθόν και τεράστια γνώση επί των χρηματοοικονομικών προϊόντων, προχώρησαν στη «διάπραξη του κακουργήματος της απάτης εις βάρος των

ασφαλιστικών ταμείων». Οι κύριοι αυτοί έπεισαν έναν από τους βασικούς διαπραγματευτές των ομολόγων του Δημοσίου (την τράπεζα JP Morgan) να ζητήσει από την αρμόδια υπηρεσία του ελληνικού Δημοσίου «να προχωρήσει στην έκδοση ενός δομημένου ομολόγου, τους όρους του οποίου είχαν προσχεδιάσει»!

Δούλεψε σκληρά ο ειδικός εφέτης ανακριτής κ. Λέκκας εντός και εκτός Ελλάδας. Δεν επέσπευσε τις διαδικασίες, ενώ ορισμένοι κυβερνητικοί παράγοντες τον πίεζαν να τελειώσει την έρευνά του προ των ευρωεκλογών. Καθυστέρησε αναγκαστικά, γιατί δεν βρήκε αυτά που αναζητούσε στις εποπτεύουσες αρχές του Λονδίνου. Κατά την ελέγχουσα αρχή (FSA) του Λονδίνου δεν βρέθηκαν παρατυπίες στα εμπλεκόμενα πιστωτικά ιδρύματα (τράπεζα JP Morgan και επενδυτικός οίκος North Asset Management) έξω από τα όρια των εθιμικών κανόνων λειτουργίας της εκεί χρηματαγοράς. Τον παρέπεμψαν στις αρμόδιες διεθνείς αρχές ξεπλύματος βρώμικου χρήματος. Παράλληλα το ΠΑΣΟΚ δεν μπόρεσε να εκμεταλλευτεί πολιτικά κάποια κυβερνητική παρέμβαση ώστε να κάνει κριτική στο έργο του κ. Λέκκα, γιατί η ανάθεση της ανάκρισης σ’ αυτόν έγινε έπειτα από ψηφοφορία της Ολομέλειας των Εφετών, στην οποία το ίδιο πολιτικά υπερέχει.

Κεντρικό πρόσωπο στην υπόθεση των δομημένων ομολόγων υπήρξε ο κ. Ζορμπάς. Ενήργησε σαν από καθέδρας εισαγγελέας ενώ δεν ήταν η δουλειά του, εξαγριώνοντας έτσι για μια ακόμα φορά τους πολυπληθείς εχθρούς που έχει στο δικαστικό σώμα. Γοητευμένος από τη δημοσιότητα και τις κολακείες παρατρεχάμενων, ψιθύριζε πολύ περισσότερα απ’ ό,τι είχε τη δυνατότητα να τεκμηριώσει, ενώ παράλληλα κάπου το διασκέδαζε να βάζει σε περιπέτειες την παράταξη που του είχε εμπιστευτεί πολιτικό αξίωμα. Οι αντιπαλότητες που ήδη είχαν δημιουργηθεί από το ταραχώδες πέρασμά του στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας φαίνεται να ήταν και το κίνητρο της εναντίωσής του προς τη ΝΔ (κατ’ άλλους ήταν θέμα τακτικής ισορροπιών με το ΠΑΣΟΚ και τον ΛΑΟΣ, όπου ο κ. Ζορμπάς διατηρεί ισχυρές φιλίες).

Ο Αγάπιος υπήρξε το κατ’ εξοχήν θύμα της απληστίας του μέσου Έλληνα που θέλει να γίνει πλούσιος «εν μία νυκτί». Τον πλησίασαν και τον πλαισίωσαν οι «μυημένοι» εντός και εκτός Ταμείου στην από χρόνια «πεπατημένη» της εκμετάλλευσης των περιουσιακών στοιχείων των Ταμείων. Έπεσε στην παγίδα σαν ανίδεος «καραβανάς» και έστειλε τον από χρόνια κομματικά εργαζόμενο πατέρα του στα «αζήτητα» της Ρηγίλλης.

Όλα δείχνουν, και ο ειδικός ανακριτής το επισημαίνει, ότι ο Παπαμαρκάκης της North Asset Management, τεχνοκράτης με όνομα στην ελληνική πιάτσα, διέθετε τη φαντασία και την τραπεζική γνώση να εξυπηρετήσει την εν Ελλάδι ομάδα που διαχειριζόταν χρηματικά διαθέσιμα των ασφαλιστικών ταμείων. Ο Παπαμαρκάκης, ενώ έπεισε την JP Morgan να προωθήσει το προσχεδιασμένο ομόλογο για να το εκδώσει το ελληνικό Δημόσιο, έπεσε θύμα ανταγωνισμού και ξεσκεπάστηκε η δράση του γιατί «έφαγε» τη δουλειά του ομολόγου από άλλη μεγάλη ελληνική τράπεζα, η οποία είχε συνηθίσει να κυριαρχεί στην αγορά των δομημένων ομολόγων. Αυτά έχουν οι ανταγωνισμοί στην ελεύθερη αγορά, ακόμα και για έναν Παπαμαρκάκη που τον καλούσε η Τράπεζα της Ελλάδος ως τεχνοκράτη ομιλητή σε σεμινάρια που οργάνωνε!

Ο ουσιωδέστερος κρίκος της υπόθεσης των ομολόγων ήταν η Ακρόπολις Χρηματιστηριακή, με διασυνδέσεις επιρροής σε άλλες χρηματιστηριακές και υπεράκτιες εταιρείες. Διακίνησε κατά το κατηγορητήριο βαλίτσες χρήματος και έγινε στόχος των αρχών που ψάχνουν τα διεθνή «πλυντήρια». Στο «κουρμπέτι» για χρόνια, γνώριζε τις «τρύπες» της αγοράς και όσους ξέρουν να παίζουν πόκερ και να κερδίζουν με σημαδεμένη τράπουλα. Έκανε τη γέφυρα μεταξύ Παπαμαρκάκη και Αγάπιου και συντόνισε το παιχνίδι με το υπεραζημίωτο (ο Παπαμαρκάκης τουλάχιστον επέστρεψε στα Ταμεία και ορισμένα εκατομμύρια).

Στο πολιτικό σκέλος του κύκλου τον ομολόγων, δύο κυρίως υπουργοί προσέλκυσαν τα βέλη της φρενίτιδας που είχε ξεσπάσει τότε, ο Τσιτουρίδης και ο Αλογοσκούφης. Υπήρχαν βέβαια και οι πιο κάτω από αυτούς ιστάμενοι, αναλώσιμοι όμως σ’ ένα πολιτικό παιχνίδι όπου στόχος ήταν η κορυφή. Ο Σ. Τσιτουρίδης φάνηκε πολλαπλά άτυχος, πλήρωσε ανομήματα άλλων και προδόθηκε από τις επιλογές που έκανε σε άτομα της κάτω από αυτόν ιεραρχίας. Ο Γ. Αλογοσκούφης είχε την πολυτέλεια να νίψει τας χείρας του και να δείξει το Λογιστήριο. Βολικά ξέχασε όμως ότι την ευθύνη της εποπτείας την έχει ο εξουσιοδοτών. Εξ οικείων όμως τα βέλη, γιατί βλήθηκε από αυτούς που ευεργέτησε. Ο κ. Ζορμπάς, για παράδειγμα, τον οποίο προώθησε στη νευραλγική θέση μιας θεωρητικά παντοδύναμης ανεξάρτητης αρχής, μετετράπη σε άσπονδο εχθρό του. Η αντιπαλότητα που τελικά αναπτύχθηκε μεταξύ των δύο ανδρών ίσως δεν είναι άσχετη με το γεγονός ότι η μόνη έρευνα σε πολιτικό πρόσωπο για να βρεθεί ο «μίτος» της υπόθεσης των ομολόγων έγινε με εισαγγελική εντολή (παρουσία αστυνομικών και του κ. Λιόγα) στο σπίτι του διευθυντού του γραφείου του πρώην «τσάρου».

Και νέα έρευνα για άλλα ομόλογα

Αναμένεται να ξεκινήσει έρευνα για τις συναλλαγές ομολόγων σταθερού εισοδήματος που γίνονταν στο διάστημα 1999 – 2006 από τα ασφαλιστικά ταμεία.

Τα στοιχεία που έρχονται στον εφέτη ανακριτή Γεώργιο Λέκκα καταδεικνύουν ότι κερδοσκοπία σε βάρος των ασφαλισμένων δεν υπήρξε μόνο με τις αγορές των «τοξικών» ομολόγων, αλλά και με τις αγορές ομολόγων σταθερού επιτοκίου από τα ασφαλιστικά ταμεία. Ευνοημένοι της υπόθεσης δεν ήταν μόνο χρηματιστές αλλά και τράπεζες.

Από τα στοιχεία της έρευνας προέκυψε ότι μεγάλοι χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί πουλούσαν στα Ταμεία ομόλογα σε τιμές μεγαλύτερες από τις μέγιστες της ΗΔΑΤ (Ηλεκτρονική Δευτερογενής Αγορά Τίτλων) και αγόραζαν ομόλογα από Ταμεία με τιμές χαμηλότερες από τις ελάχιστες τιμές. Συχνά οι χρηματοπιστωτικοί αυτοί οργανισμοί δεν ανέγραφαν μερικές από τις συναλλαγές ομολόγων με ασφαλιστικά Ταμεία στους πίνακες που έστελναν στην εποπτεύουσα Τράπεζα της Ελλάδος.

Με έγγραφό της η Τράπεζα της Ελλάδος, το οποίο κατατέθηκε στον ανακριτή κ. Γεώργιο Λέκκα, ενημερώνει ότι το ποσοστό των συναλλαγών επί ομολόγων του Ελληνικού Δημοσίου που γίνεται στην ΗΔΑΤ είναι πολύ μικρό έναντι του συνόλου των συναλλαγών.

«Το ποσοστό συναλλαγών που πραγματοποιήθηκαν στην ΗΔΑΤ το 2006 ήταν 16,1%, ενώ εκτός ΗΔΑΤ ήταν 83,9%. Ο μέσος όγκος συναλλαγών στην ΗΔΑΤ ήταν 2,52 δισ. ευρώ, ενώ εκτός ΗΔΑΤ 13,12 δισ. ευρώ», αναφέρει. Και παραδέχεται ότι ουδέποτε η ΤτΕ είχε υποδείξει στα Ταμεία να διενεργούν τις συναλλαγές τους στην ΗΔΑΤ.

Επισημαίνεται ότι η τελευταία αποτελεί ένα σύστημα συναλλαγών υπό την εποπτεία της Τράπεζας της Ελλάδος όπου γίνεται η διαπραγμάτευση των ομολόγων του Δημοσίου. Είναι μια κλειστή αγορά όπου έχουν πρόσβαση μόνο τράπεζες, ελληνικές και ξένες, αφού προηγουμένως πάρουν σχετική άδεια.

Ερωτήματα προκαλεί η όλη συμπεριφορά της Τράπεζα της Ελλάδος για το ότι εντελώς όψιμα διαπιστώνει συναλλαγές των ασφαλιστικών ταμείων στην πλειοψηφία τους εκτός ΗΔΑΤ.

Οι θεσμικοί φορείς, υπουργείο Οικονομίας και υπουργείο Απασχόλησης, δεν έβλεπαν τις συναλλαγές των ασφαλιστικών ταμείων εκτός ΗΔΑΤ; Θα ερευνηθεί άραγε η στάση όλων των παραγόντων και ειδικά των τραπεζών που διενεργούσαν συναλλαγές με τα ασφαλιστικά ταμεία κερδοσκοπώντας εκτός ΗΔΑΤ;