Διεθνές Οικονομικό Βαρόμετρο

1
Η ιταλική κυβέρνηση του Μπερλουσκόνι με κατεπείγον προεδρικό διάταγμα έλαβε σειρά μέτρων ώστε να αμβλύνει τις συνέπειες της κρίσης και ειδικά τις συνέπειες από την απώλεια θέσεων εργασίας και την εντεύθεν αύξηση της ανεργίας στη χώρα αυτή. Το νέο πακέτο στήριξης της οικονομίας περιλαμβάνει: α) αύξηση των επιδομάτων στις οικογένειες με χαμηλά εισοδήματα, β) μείωση κατά 50% στη φορολογία των επιχειρηματικών κερδών και για το ποσόν που οι επιχειρήσεις επενδύουν στην αγορά εξοπλισμού και στην παροχή πρόσθετων επιδομάτων στο προσωπικό τους και εφόσον τους διατηρούν στην εργασία, και γ) μέτρα για τη μείωση του κόστους της ανεργίας σε επιχειρήσεις και νοικοκυριά, με την καθιέρωση ειδικών τιμολογίων. Το μέτρο της μείωσης της φορολογίας των επιχειρηματικών κερδών, με τις προϋποθέσεις που απαιτούνται για την εφαρμογή του, δικαιολογήθηκε ως μέτρο προστασίας των εργαζομένων από την ανεργία. Σημειώνουμε ότι η ανεργία στην Ιταλία έχει φτάσει ήδη στο 7,9% και συνεχώς ανεβαίνει. Η δική μας η κυβέρνηση έδωσε πλούσιο πακέτο στήριξης στις τράπεζες και φορολογικές ελαφρύνσεις σε διάφορους κλάδους της πραγματικής οικονομίας, χωρίς να θέσει ως προϋπόθεση τη δέσμευση για τη διατήρηση των θέσεων εργασίας. Και η Εμπορική Τράπεζα καταργεί 1.500 θέσεις εργασίας. Ας μην γκρινιάζει λοιπόν η κυβέρνησή μας για την αύξηση της ανεργίας. Το φταίξιμο είναι και δικό της. Έπρεπε να έχει προνοήσει εγκαίρως. Οι ηγέτες πρέπει να προλαμβάνουν τις εξελίξεις και όχι να έπονται αυτών!

2
Στην πώληση της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου στρέφονται όλο και περισσότερες κυβερνήσεις, με στόχο να περιορίσουν τα ελλείμματα και το δημόσιο χρέος, που έχουν διογκωθεί από τα πακέτα στήριξης των τραπεζών και τις παροχές σε διάφορους κλάδους της πραγματικής οικονομίας. Έτσι η βρετανική κυβέρνηση προγραμμάτισε την πώληση δημοσίων ακινήτων αξίας 20 δισ. στερλινών (23,5 δισ. ευρώ) μέσα στην τρέχουσα διετία (2009-2010). Η κυβέρνηση της Γερμανίας προτίθεται να πουλήσει ακίνητα αξίας περίπου 4 δισ. ευρώ και όλα είναι οικόπεδα και παλιές εγκαταλειμμένες στρατιωτικές εγκαταστάσεις. Η κυβέρνηση της Γαλλίας σκοπεύει φέτος να εκποιήσει ακίνητα αξίας 1,4 δισ. ευρώ (επαγγελματικής στέγης) καθώς και εγκαταλειμμένους στρατώνες αξίας ενός δισ. ευρώ. Στην Ιταλία η κυβέρνηση δηλώνει ότι θα ακολουθήσει συντηρητική πολιτική και θα εφαρμόσει τη λύση «sale and leaseback» (δηλαδή πώληση και μίσθωση του ακινήτου με leasing) ώστε έπειτα από χρόνια τα πωληθέντα ακίνητα να επανέλθουν στην ιδιοκτησία του ιταλικού δημοσίου. Στην Πορτογαλία η κυβέρνηση άρχισε να ερευνά ποια δημόσια ακίνητα είναι «περιττά» για τη λειτουργία του κράτους και μπορούν να πουληθούν. Η λύση της πώλησης δημοσίων κτημάτων κατακτά έδαφος σε όλα τα πτωχευμένα κράτη, που έσπευσαν να πτωχεύσουν για να στηρίξουν τις τράπεζες και την οικονομία της ελεύθερης αγοράς και τούτο για να μην καταρρεύσει το απάνθρωπο οικονομικό μοντέλο του νεοφιλελευθερισμού!

3
Σύμφωνα με την έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας, που δόθηκε στη δημοσιότητα προ δεκαημέρου, η ανάκαμψη της παγκόσμιας οικονομίας μπορεί να προέλθει από τις ισχυρές επιδόσεις της Κίνας και της Ινδίας. Γενικά στην ομάδα των αναδυομένων χωρών υπάρχουν δύο κατηγορίες. Στη μια κατηγορία υπάγονται οι χώρες του γκρουπ BRIC (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία και Κίνα) που η ανάπτυξή τους θα παρουσιάσει ρυθμό 4,4% το 2010 και 5,7% το 2011, κυρίως λόγω των σχετικά υψηλών επιδόσεων των οικονομιών της Κίνας και της Ινδίας. Στον αντίποδα έχουμε τις υπόλοιπες 185 αναπτυσσόμενες χώρες που η ανάπτυξή τους υπολείπεται σημαντικά από αυτήν του γκρουπ BRIC. Το γκρουπ των 185 χωρών με τις ασθενείς οικονομίες τους θα σημειώσουν συρρίκνωση του ΑΕΠ κατά 1,6% την περίοδο 2009-2010-2011 (μέσος όρος ετήσια την τριετία). Η έκθεση επισημαίνει τη δυνατότητα που έχουν οι χώρες του γκρουπ BRIC να αποτελέσουν την κινητήρια δύναμη για την ανάκαμψη της παγκόσμιας οικονομίας, εφόσον φυσικά θα επανέλθει το πριν από την οικονομική κρίση επίπεδο των επενδύσεων (1,2 τρισ. δολάρια το 2007, 707 δισ. το 2008 και για φέτος η πρόβλεψη είναι για 363 δισ. δολάρια μόνο). Η έκθεση επισημαίνει τους κινδύνους από την αύξηση της ανεργίας και της φτώχειας και προειδοποιεί ότι αυτά τα φαινόμενα αυξάνουν τον κίνδυνο κοινωνικών αναταραχών. Όμως, δυστυχώς, αυτές τις λογικές φωνές δεν τις ακούνε οι θαυμαστές της οικονομίας της ασύδοτης αγοράς.