Βυζάντιον

Kοιτάζω τον εαυτό μου στον καθρέφτη και περιμένω να δω μαλλιά που φυτρώνουν, μια κοιλιά που ρουφιέται προς την ανυπαρξία, ελαφρώς πιο τεντωμένα μάγουλα και σαφώς πιο καθαρά μάτια. Αισθάνομαι πως έχουμε γυρίσει χρόνια πίσω, πως ξαναζούμε το καλοκαίρι με την εξάρθρωση της 17ης Νοέμβρη. Σε μία light εκδοχή με εξωφρενικές πτυχές. Έχετε καταλάβει ότι αν ρωτήσετε την κοινή γνώμη για την ΕΥΠ θα σας απαντήσει ότι πρόκειται για μια καλή κυρία με ένα ωραίο βαλιτσάκι; Ζούμε στην εποχή που συγχέουμε την ΕΥΠ με τη Μαίρη Πόπινς. Η Αστυνομία ξανάγινε πάλι αποτελεσματική, οι κυβερνώντες κατάφεραν να κάνουν γκάφα και εδώ, αυτό που λείπει είναι ένα διάλειμμα με χορευτικό. Είμαστε πάλι μέσα σε ελληνική ταινία!

Θα έχετε καταλάβει ότι σήμερα αποφεύγω εκείνες τις βαρετές εισαγωγές που μπορεί να αρέσουν σε ορισμένες αναγνώστριες, αλλά στην ουσία αφαιρούν νεύρο από το κείμενο. Είναι και που αρκετοί με διαβάζετε ιδρωμένοι, ταλαιπωρημένοι σε κάποια παραλία. Να, την προηγούμενη Κυριακή χάζευα έναν κύριο να διαβάζει αυτήν τη σελίδα (μάλλον τον στρατηγό) στην Αγία Μαρίνα στο Λαγονήσι. Σκέτη θλίψη. Να είσαι στριμωγμένος σε μια βρώμικη παραλία, η θάλασσα να ξεβράζει πάσης φύσεως ρύπους και εσύ να διαβάζεις άλλη μια εκδοχή της μιζέριας σου. Να ξέρετε ότι εμείς σκεφτόμαστε να βγάλουμε και ειδική έκδοση σε πέτρα για αναγνώστες σε παραλίες, με δώρο το ειδικό σχοινάκι που σας επιτρέπει να περνάτε την εφημερίδα γύρω από το λαιμό σας και να συνεχίζετε, σαν τον Καρυωτάκη, την αναζήτηση της υφαλοκρηπίδας.
•••

Έχουμε και λέμε λοιπόν. Θα το πω όσο πιο ωμά μπορώ. Ακόμα και ο Βλαστός μαζί με τους τύπους που είχαν τα gay παρατσούκλια μου φαίνονται όχι απλώς Αρσακειάδες, αλλά Καρυάτιδες μπροστά στα λαμόγια που βούτηξαν τις μίζες της Siemens ή έχουν βάλει το δάχτυλο στο βαζάκι με τις προμήθειες. Να το ξεκαθαρίσω. Ο Βλαστός και τα αγόρια με τα gay προσωνύμια βούτηξαν, απλώς, έναν εφοπλιστή για μερικές μέρες και τον επέστρεψαν σώο και αβλαβή στη θέση του και στη σύζυγό του. Τα άλλα λαμόγια έχουν βουτήξει ολόκληρη χώρα σε ομηρεία και ακόμα απολαμβάνουν ασυλίας. Και να ήταν μόνο αυτό; Παρακολουθώ αυτό το ξεκατίνιασμα στα κανάλια και πίνω Coca Cola για να αποκρούσω τα κύματα ναυτίας. Συγγνώμη, αλλά έχετε καταλάβει την προσπάθεια που γίνεται για να πάει η Siemens κάτω από το χαλάκι; Έχετε συνειδητοποιήσει ότι πέφτουμε θύματα μιας επικοινωνιακής διαχείρισης του πρώιμου 20ού αιώνα, όταν οι χωροφύλακες κυνηγούν τον λήσταρχο Γιαγκούλα και η κοινή γνώμη περιμένει να δει το κεφάλι του στην κορυφή ενός πασάλου; Όλα αυτά μας έχουν συμβεί με τη διαδικασία της ύπνωσης. Κάτι δουλεύει στο υποσυνείδητο, μάλλον η φωνή της Σπυράκη και του Σόμπολου, λέγοντάς μας να μαζέψουμε τα παιδιά από τον δρόμο, να αράξουμε μπροστά στην τηλεόραση και να συζητήσουμε όλοι μαζί για το πόσο κακός είναι ο Βλαστός και πόσο καλή η ΕΥΠ. Θα μου πείτε ότι εδώ εγείρεται και πολιτικό θέμα, καθώς οι τύποι εμπλέκουν και πολιτικούς στις συνομιλίες τους. Αηδίες. Η Ελλάδα είναι μικρή. Παλαιότερα λέγαμε ότι όλη η Αθήνα ένα κρεβάτι είναι. Ε, τώρα ας πούμε ότι όλη η χώρα ένα κελί είναι. Είμαστε λίγοι, το μέρος είναι μικρό και, αναπόφευκτα, γνωριζόμαστε μεταξύ μας. Μόνο που δεν είμαστε αρκούντως σοβαροί. Διότι αυτό το παλικάρι, ο διευθυντής των φυλακών που συνομιλούσε με τη σύζυγο Βλαστού, καλό θα ήταν να πάει να κάνει παρέα στον ίδιο τον Βλαστό. Η διαθεσιμότητα δεν αρκεί. Σημαίνει ότι είναι διαθέσιμος για καινούργια κόλπα. Α, ναι. Στην αρχή είπαν να βγει ο πρωθυπουργός να κάνει διάγγελμα ή, τέλος πάντων, μια δήλωση που να δείχνει ότι η κυβέρνηση είναι αποτελεσματική απέναντι στο έγκλημα. Επενέβησαν οι ψυχραιμότεροι και είπαν ότι είναι πραγματικά ξεφτίλα. Μετά σκέφθηκαν να κάνει τις ίδιες δηλώσεις ο Παυλόπουλος. Όταν άρχισαν να μπλέκουν τα ονόματά τους ζήτησαν επειγόντως δημοσκοπήσεις που να δείχνουν την ευαρέσκεια της κοινής γνώμης…
•••

Πριν περάσω στα ουσιαστικά, θα ήθελα να ασχοληθώ, δυστυχώς εξ αποστάσεως, με μια αναγνώστρια. Η κυρία Δέσποινα Μαρ. μου έστειλε ένα σχόλιο για την κηδεία του Μάικλ Τζάκσον. Αντιγράφω: «Προς τι αυτή η μεταθανάτια έπαρση Προκόπιε; Προς τι αυτή η βασιλική μεταχείριση που του επεφύλαξαν; Και εν τέλει ποιος νομίζουν ότι ήταν; Ο δικός μας Μακαριστός; Όχι βέβαια! Ένας έγχρωμος διασκεδαστής αδιευκρίνιστου θρησκεύματος ήταν!». Δεν ξέρω αν η κυρία Δέσποινα είναι αδέσμευτη ή δεσμευμένη υπό τον ζυγό μιας σχέσεως, αλλά έχει κερδίσει πλέον τον θαυμασμό μου, μπορεί να τον εισπράξει όποτε θέλει με όποιον τρόπο το επιθυμεί. Πράγματι, παρακολούθησα και εγώ την τελετή και σάστισα! Απορώ πώς δεν μας ζήτησαν να τους στείλουμε και τον κιλλίβαντα, έστω άνευ γαλανόλευκης. Έβλεπα το ασημένιο φέρετρο ανάμεσα στα λουλούδια. Και σκεφτόμουν ότι είναι σαν τα σκεύη σε μπουφέδες catering σε γάμο στα Μεσόγεια. Και μετά όλες οι μαύρες δυναστείες, όλα τα μαύρα τζάκια, ανέβηκαν για να παρελάσουν μπροστά στα εκατομμύρια των τηλεθεατών. Για τον βασιλιά της ποπ. Έλεος. Σιγά μην είναι και η απόλυτη ελληνίδα σταρ.
•••

Μετά κατάλαβα ότι εδώ η δική μας, η βαλκανική version στις κηδείες των σταρ έχει μια άλλη διάσταση. Πιο μίζερη αλλά και πιο ανθρώπινη. Φαντάζεστε, ας πούμε, τον Τζάκσον μέσα σε ένα ξύλινο φέρετρο, υψωμένο στους ώμους τεσσάρων κορακιών και κάτι γριές να φωνάζουν «άξιος»; Μπορείς να κλείσεις τα μάτια και να δεις την ίδια κηδεία με την Άννα Φόνσου και τον Βουτσά να κάνουν, βαθύτατα συγκινημένοι, δακρύβρεχτες δηλώσεις; Αν και επειδή επρόκειτο για τον Τζάκσον, μάλλον αρμόδιες να μιλήσουν θα ήταν η Μάρθα Καραγιάννη και η Μαρία Ιωαννίδου… Αλλά προς τι η συζήτηση; Στην εποχή όπου, έστω και πλαγίως, ο Καρβέλας μπαίνει στο Ηρώδειο, δεν υπάρχει λόγος να συζητήσουμε περί αισθητικής. Και εγώ χθες πήγα Επίδαυρο. Αν μπορούσαν να το φανταστούν αυτό οι αρχαίοι θα την είχαν κάνει rooms to let.
•••

Μιλώντας περί πολιτισμού (και για να περνάω στα σημαντικά θέματα) σκέφτομαι ότι δύο θα είναι τα βασικά αιτήματα που θα ταλαιπωρήσουν τον ελληνισμό εις το διηνεκές. Η επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα από το Λονδίνο και η επιστροφή του Μιχάλη Χριστοφοράκου από το Μόναχο. Δεν ξέρω τι από τα δύο θα μας κάτσει, ειλικρινώς θεωρώ πιθανότερο το δεύτερο, έστω και αν ο Μιχάλης ξεκινήσει για Ελλάδα αλλά στον δρόμο χαθεί με προορισμό την Ουρουγουάη. Δεν θα γυρίσω σε αναλύσεις από την αρχή της εβδομάδας. Θα σας πω τα φρέσκα. Πρώτον, είναι αληθές ότι έχει δώσει ονόματα, ανάμεσά τους και του μακαρίτη του Γιάννη Βαρθολομαίου όπως (ορθώς) έγραψε το «Βήμα». Δεύτερον, κατά πάσα πιθανότητα έδωσε προς τα έξω το όνομα ενός νεκρού, έτσι για να απευθύνει προειδοποιητικές βολές προς τους ζωντανούς. Τρίτον, η εμπλοκή Βαρθολομαίου μου λένε ότι ακυρώνει ένα τολμηρό σχέδιο Καραμανλή που έφερνε τον Μιχάλη στην Ελλάδα με ανοιχτό το στόμα, έτοιμο να ξεκαθαρίσει το τοπίο. Εδώ κάποιος με διόρθωσε λέγοντάς μου ότι αν ανοίξει πλήρως η υπόθεση της Siemens, η εμπλοκή του καραμανλικού περιβάλλοντος είναι τόσο μεγάλη που καθιστά αστεία οποιαδήποτε σκέψη. Τι μένει λοιπόν; Οι σοφοί άνθρωποι με τους οποίους εσχάτως συνομιλώ μου εξηγούν ότι ο Χριστοφοράκος θα είναι ο καταλύτης των εξελίξεων τουλάχιστον όσον αφορά τη διεξαγωγή εκλογών τον Σεπτέμβριο. Ομοίως, θα είναι ο παράγοντας που θα θέσει σε εφαρμογή ή σε ύπνωση το σενάριο για την επανίδρυση της Νέας Δημοκρατίας. Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο θα ανάψει φιτίλια, αρκεί μόνο να διαρρεύσουν ορισμένα χαριτωμένα παραστατικά, εκείνα με τις καφετιέρες και τις κουζίνες, από την εγχώρια δικογραφία για να εξασθενήσουν οι φλόγες σε ορισμένα πολιτικά τζάκια. Τι θα γίνει; Ειλικρινώς δεν ξέρω. Σημειώστε, όμως, ότι οι όποιες αλλαγές σε κυβέρνηση και κόμμα ίσως έχουν να κάνουν με την υπόθεση της Siemens. Τι να το κάνεις, ας πούμε, ένα στέλεχος σε προβεβλημένη θέση, αν αποδειχθεί ότι έκανε, περίπου, την ίδια δουλειά με αυτή που αποδίδει ο Χριστοφοράκος στον μακαρίτη τον Βαρθολομαίο; Σωστό και αυτό. Σκεφτείτε το. Και κρατήστε το ως σημείωση.